MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Ἀρχικὰ τὶς Κυριακὲς δὲν τελοῦνταν μεσονυκτικό, καθὼς προβλεπόταν ἀγρυπνία. Ὁ τριαδικὸς κανόνας τοῦ Μητροφάνους Σμύρνης (μέσα θ’ αἰ.) ψαλλόταν στὸ μεσονυκτικὸ τοῦ Σαββάτου (χφ. Πάτμου 266 τυπικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας μεταξὺ τῶν ἐτῶν 878-944 (Dmitrievskij τ. 1 σ. 124)). «Τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἔξοδος κ’ 10). Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Υἱοῦ.
Κατάλοιπο τῆς πράξης αὐτῆς εἶναι οἱ τριαδικοὶ ὕμνοι τοῦ β’ ἤχου τοῦ σημερινοῦ μεσονυκτικοῦ τοῦ Σαββάτου καὶ οἱ τριαδικοὶ ὕμνοι τῆς προϊμιακῆς ἀκολουθίας. Μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ μοναστικοῦ τυπικοῦ γενικῶς, ἡ ἀγρυπνία τῆς Κυριακῆς συνήθως δὲν γινόταν. Τότε ὁ τριαδικὸς κανόνας καὶ τὰ στιχηρὰ προσόμοιά του σταδιακὰ μεταφέρθηκαν στὴν ἄνευ ἀγρυπνίας Κυριακή, οἱ δὲ τριαδικοὶ ὕμνοι τοῦ β’ ἤχου ἔδωσαν τὴ θέση τους στὰ τριαδικὰ μεγαλυνάρια τοῦ πλ. β’ ἐπείσακτου σὲ β’ ἦχο.
Κατάλοιπο τῆς πράξης αὐτῆς εἶναι οἱ τριαδικοὶ ὕμνοι τοῦ β’ ἤχου τοῦ σημερινοῦ μεσονυκτικοῦ τοῦ Σαββάτου καὶ οἱ τριαδικοὶ ὕμνοι τῆς προϊμιακῆς ἀκολουθίας. Μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ μοναστικοῦ τυπικοῦ γενικῶς, ἡ ἀγρυπνία τῆς Κυριακῆς συνήθως δὲν γινόταν. Τότε ὁ τριαδικὸς κανόνας καὶ τὰ στιχηρὰ προσόμοιά του σταδιακὰ μεταφέρθηκαν στὴν ἄνευ ἀγρυπνίας Κυριακή, οἱ δὲ τριαδικοὶ ὕμνοι τοῦ β’ ἤχου ἔδωσαν τὴ θέση τους στὰ τριαδικὰ μεγαλυνάρια τοῦ πλ. β’ ἐπείσακτου σὲ β’ ἦχο.