Κυριακὴ 22-11-2009

[MTheodorakis]

7. 10' - 10. 20'.
Θεὸς Κύριος ἀπὸ εἱρμολόγιο Πέτρου βυζαντίου 1825.
Ἀναστάσιμα ἀπὸ ἀναστασιματάριο 1820.
Ἀπολυτίκιο ἀναστάσιμο δίς, Δόξα τῶν ἀποστόλων ἀπὸ Μουσικὴ Κυψέλη τ. 3, Καὶ νῦν τῆς ἑορτῆς ἀπὸ Συλλογὴ ἰδιομέλων Μανουήλ πρωτοψάλτου.
Καθίσματα μόνο ἀναστάσιμα μὲ μεσόστιχους «Ἀνάστηθι Κύριε ὁ Θεὸς μου...» καί (στὴν β') «Ἐξομολογήσομαί σοι Κύριε...». Δόξα, Καὶ νῦν θεοτοκίον.
Εὐλογητάρια ἀπὸ Μουσικὴ Μέλισσα Θεοδώρου φωκαέως τ. 1 1847.
Ὑπακοὴ ἀπὸ ἀναστασιματάριο 1820.
Ἀντίφωνα (τὰ τροπάρια δὶς ἐκτὸς τῶν δογματικῶν) μὲ στίχους ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες ᾠδὲς τῶν ἀναβαθμῶν («Πρὸς Κύριον...»).
Εὐαγγέλιο.
«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...» σὲ ἦχο βαρὺ ἀπὸ ἀναστασιματάριο 1820 (ἡ ἀρχή).
Ν' ψαλμὸς κ.λ.π. καὶ Κύριε ἐλέησον ιβ' ἀπὸ Ταμεῖον ἀνθολογίας τ. 1 1824.
«Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς...» σὲ ἦχο πλ. β'.
Κανόνες (ὅλες οἱ ᾠδές ψαλτά) ἀναστάσιμος εἰς 4, Θεοτόκου εἰς 2, εἰσοδίων ὁ α' εἰς 4 καὶ τῶν ἀποστόλων εἰς 4, χωρὶς καταβασίες, ὅπως στὶς καθημερινές. Οἱ εἱρμοὶ ἀπὸ τὸ εἱρμολόγιο 1825.
Παρέλειψα τὸ κάθισμα τῆς μάρτυρος καὶ (ὅπως πάντα) τὸ ἀναστάσιμο κοντάκιο.
Ἀφ' ἕκτης κοντάκιο τῆς ἑορτῆς ἀπὸ τὸ μέλος τοῦ αὐτομέλου του στὸ εἱρμολόγιο 1825.
Συναξάριο πλῆρες (μὲ τοὺς βίους τῶν ἁγίων).
Ἀντὶ τιμιωτέρας, στοὺς στίχους τῆς ᾠδῆς τῆς Θεοτόκου, στιχολογήθηκε τὸ ἀρχαῖο ἐφύμνιο «Τὴν Θεοτόκον ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν» (ὡρολόγιο), ἀπὸ δὲ τὸν στίχο «Ἀντελάβετο Ἰσραήλ παιδὸς αὐτοῦ...» παρεμβλήθηκαν οἱ κανόνες (εἰς 14).
«Ἅγιος Κύριος...» καὶ ἑωθινὸ ἐξαποστειλάριο ἀπὸ ἀναστασιματάριο 1820, Δόξα, τῶν ἁγίων, Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς.
«Πᾶσα πνοή...» σύντομο ἀπὸ ἀναστασιματάριο 1820. Ἐφύμνια στιχολογίας αἴνων. 4 ἀναστάσιμα, 3 τῶν ἁγίων μὲ πρόσθετο στίχο «Θαυμαστὸς ὁ Θεός...», στίχος «Ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι...» ἰδιόμελο «Σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός...» εἱρμολογικά, Δόξα ἑωθινό (ἀναστ. 1820) «Ὑπερευλογημένη...» (Ἀναστ. 1820).
Δοξολογία βαρέος ἤχου σύντομη Πέτρου λαμπαδαρίου ἀπὸ Μουσική πανδέκτη τ. 2. «Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος...» σὲ ἦχο β'.
Ἀντίφωνα ἀρχαῖα «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...»...Δόξα, Ταῖς πρεσβείαις (ἀπὸ Ταμεῖον ἀνθολογίας 1824), Καὶ νῦν, τὸ αὐτό.
Β' ἐφύμνιο: «Πρεσβείαις τῶν ἁγίων σου...», Δόξα τὸ αὐτό, Καὶ νῦν ὁ μονογενής.
Γ' ἀντίφωνο «Δεῦτε ἀγαλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ...» μὲ ἐφύμνιο «Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν...».
Ἀπολυτίκια: ἀναστάσιμο, τῆς ἑορτῆς, Δόξα τῶν ἁγίων, Καὶ νῦν κοντάκιο τῆς ἑορτῆς.
Τρισάγιος ἀπὸ Ταμεῖον ἀνθολογίας 1824 τ. 2.
Προκείμενο τοῦ ἤχου καὶ προκείμενο τῶν ἁγίων, ἀπόστολος τῆς σειρᾶς καὶ τοῦ ἀποστόλου μέ τὴν ἐπιγραφή του. Ἀλληλουάριο τοῦ ἤχου μὲ τοὺς ἐπιπλέον στίχους τοῦ ἁγίου.
Κήρυγμα 10'.
Χερουβικός (πάντοτε σὲ ἦχο πλ. β') σύντομος Χουρμουζίου τ. ἀνθολογίας 1824 τ. 2.
«Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν...Ὁμολογοῦμεν ἕν βάπτισμα...Προσδοκῷμεν ἀνάστασιν νεκρῶν...».
Ἐπινίκιος καὶ Σὲ ὑμνοῦμεν πλ. β' διδασκάλου Γεωργίου Χατζηθεοδώρου.
Ἀντὶ «Ἄξιόν ἐστι...» ἡ εὐχὴ τῶν διπτύχων· μετὰ ἀπὸ κάθε ἐπιμέρους μνημόνευση συμετοχὴ τοῦ λαοῦ-ψάλτη μὲ τὸ «Μνήσθητι Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν».
Κοινωνικό: ψαλμὸς 33 στὸν ἦχο τῆς ἑβομάδας, «Αἰνεῖτε..» χῦμα καὶ «Ποτήριον σωτηρίου...» μὲ στιχολογία τὸν ψαλμὸ 115 στὸν ἦχο τῆς ἑβδομάδας.
«Πληρωθήτω...» ἦχος δ'.

 

[domesticus]

Μετὰ ἀπὸ τὸ παραπάνω καταπληκτικὸ μήνυμα τοῦ κ. Θεοδωράκη, ὅ,τι κι ἄν γράψω λίγο μοῦ φαίνεται.

Καθίσματα, ἀναβαθμοὶ ἀπὸ Ἀναστασιματάριο Π. Ἐφεσίου.
Ἀναστάσιμος κανόνας ἀπὸ Ἀναστασιματάριο Ἰωάννου, τῆς ἑορτῆς ἀπὸ στήθους.
Καταβασίες ἀργὲς Π. Λαμπαδαρίου
Πεντηκοστάρια ἀργὰ Π. Λαμπαδαρίου
Ἐξαποστειλάριο ἀναστάσιμο Π. Ἐφεσίου
Πασαπνοάριο, ἐωθινὸ, δοξολογία σὲ βαρύ ἐναρμόνιο ἀπὸ Ἀναστασιματάριο Ἰωάννου, αἶνοι ἀναστάσιμοι ἀπὸ Ἀναστασιματάριο Π. Ἐφεσίου τῆς ἑορτῆς ἀπ᾿ ἔξω

Ἀντίφωνα τῆς ἑορτῆς
Τρισάγιος Π. Λαμπαδαρίου, Δύναμις Κρητός
Χερουβικὸς Φωκαέως σὲ βαρὺ
Λειτουργικὰ Πρίγγου σὲ βαρὺ (μέχρι τὸν ἐπινίκιο ποὺ τὸν «σκότωσα» δυστυχῶς καὶ ἀναγκαστικὰ αὐτοσχεδίασα)
Ἄξιον ἐστιν σὲ πεντάφωνο βαρύ ἀπὸ Τσακίρογλου (ἀνέβηκε τὸ ἴσο)
Κοινωνικὸ σὲ βαρὺ Π. Λαμπαδαρίου (καὶ στὴν Μετάληψη)
Στὸ ἀντίδωρο οἱ εἱρμοὶ τοῦ ἀναστάσιμου κανόνα ἀργῶς

 

[Λάτρης Β.Μ.]

Όρθρος από το Αναστασιματάριο της Ζωής
Ν' ψαλμός -Πεντηκαστάρια σε βαρύ
Καταβασίες Εμ. Χατζημάρκου
Τρισάγιον-Δύναμις το συνηθισμένο
Χερουβικό Φωκαέως
Λειτουργικά- Άξιον εστίν Πρίγγου
Κοινωνικό σύντομο από τον ''Αγγελικό Χορό'', με κράτημα.

 

[dimskrekas]

«Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν...Ὁμολογοῦμεν ἕν βάπτισμα...Προσδοκῷμεν ἀνάστασιν νεκρῶν...».

Κύριε Θεοδωράκη,

θαυμάζω ανέκαθεν τον ζήλο σας. Δύο πράγματα παρατηρώ όμως : αφ ενός μεν επιλέγετε και δεν εφαρμόζετε εμπράκτως το εν χρήσει τυπικό. Καταλαβαίνετε πολύ καλά τί εννοώ! Δε γνωρίζω αν έχετε το δικαίωμα να το πράξετε αυτό. Θεωρώ δεδομένη την ευλογία του προϊσταμένου στην εκκλησία όπου διακονείτε για όσα πράττετε. Εκεί όμως όπου έχω τις περισσότερες επιφυλάξεις είναι στη μορφή του Συμβόλου της Πίστεως. Αν και επιστημονικώς μπορείτε να υποστηρίξετε το κείμενο που αναφέρετε, αυτό δεν είναι επί του παρόντος, γιατί καλώς ή κακώς άλλο επιστήμη, και άλλο Λατρεία. Να με συμπαθάτε, αλλά τέτοιες αλλαγές ακόμη κ αν ο επίσκοπός σας της δέχεται ( για δικούς του λόγους), και παρά το γεγονός ότι είναι επουσιώδεις, εγκρίνονται και εφαρμόζονται με άλλους τρόπους, τους οποίους δεν έχω δει.

Συμπαθάτε με για το μήνυμα αυτό,


Δημήτρης

 

[Γιώργος Μ.]

Κι εγώ παραξενεύτηκα πολύ, γιατί υποτίθεται ότι σε κάποια πολύ βασικά πράγματα υπάρχει ομοφωνία στην εκκλησία - πόσο μάλλον στο κείμενο του Συμβόλου της πίστεως. Από την άλλη, δεν είμαι και ο πιο ειδικός και επειδή γνωρίζω την εμβρίθεια του κ. Θεοδωράκη και σίγουρα ό,τι έγινε δεν έγινε χωρίς "βάσανον" και έρευνα, θα ήθελα να τον παρακαλέσω να μας εξηγήσει.

 

[Αντωνης Μιχελουδακης]

Το σύμβολο της πίστης είναι δογματικοί όροι 2 οικουμενικών συνόδων, της πρώτης και της δεύτερης και ως εκ τουτου ότι και να μας εξηγήσει ο κ.Θεοδωράκης δεν μπορεί να δικαιωθεί η επιλογή του ,διότι ρητά απαγορεύεται η οποιαδήποτε αλλοίωση δογματικών κειμένων ακόμη και αν πρόκειται για μια κεραία.

 

[Κων/νος Βαγενάς]

Το σύμβολο της πίστης είναι δογματικοί όροι 2 οικουμενικών συνόδων, της πρώτης και της δεύτερης και ως εκ τουτου ότι και να μας εξηγήσει ο κ.Θεοδωράκης δεν μπορεί να δικαιωθεί η επιλογή του ,διότι ρητά απαγορεύεται η οποιαδήποτε αλλοίωση δογματικών κειμένων ακόμη και αν πρόκειται για μια κεραία.

Προφανώς το ερώτημα είναι πιο κείμενο είναι το "πειραγμένο".

 

[Γιώργος Μ.]

Προφανώς το ερώτημα είναι πιο κείμενο είναι το "πειραγμένο".

Κώστα, ακόμα κι αν το αυθεντικό κείμενο είναι αλλιώς, η εκκλησία λειτουργεί ως σώμα: η παράδοση και η τάξη αιώνων είναι αυτή που καθιερώνει και καθαγιάζει και όχι η χειρόγραφη παράδοση. Εγώ επιμένω (αλλά μόνο καλοπροαίρετα, το τονίζω) να μας εξηγήσει περισσότερα ο κ. Θεοδωράκης.

 

[π. Μάξιμος]

Ὅλες αὐτές τίς ἀρχαῖες διατάξεις τίς ἔχει ἀναλύσει ὁ Μανόλης καί σέ ἔντυπα καί στό δίκτυο, τά περισσότερα δέ στό Ψαλτολόγιον. Ἐμενα δέν μοῦ κάνουν ἐντύπωση.
Βέβαια σέ ἐνοριακό ναό δέν ἐφαρμόζονται αὐτά εὔκολα. Εἶναι ὅμως καταστάλαγμα τῆς ἐρεύνης του. Καί ἀφοῦ ἔχει λειτουργό ἱερέα πού μποροῦν νά συνεννοηθοῦν καί συμφωνοῦν δέν βλέπω τό πρόβλημα.
Ὅσο γιά τό βαπτισματικό σύμβολο ἡ ἀρχαιότερη καί λογική ἀπόδοση στόν πληθυντικό δέν ἀποτελεῖ ἀλλοίωση, οὔτε «κεραίας».

 

[Αντωνης Μιχελουδακης]

Προφανώς το ερώτημα είναι πιο κείμενο είναι το "πειραγμένο".

Πειραγμένο κ.Βαγενά δεν μπορεί να είναι ένα κείμενο που επι αιώνες εκφράζει και έχει γίνει συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας.Αλλά και έτσι να είναι ας κάνει κάποιος μια εισήγηση που να το εξηγεί ότι είναι πειραγμένο ώστε αν αλλάξει κάτι να αλλάξει με συνοδικό τρόπο και όχι με ατομικό όσο επιστημονικά και αν στηρίζεται αυτός.Ο ενικός κύριοι προτασσεται γιατί η υπόθεση της πίστης είναι προσωπική και κατ επέκταση και η σωτηρία.Το ότι είμαστε κοινότητα δεν χρειάζεται να το δηλώνουμε με πληθυντικούς λες και είμαστε ανασφαλείς.

 

[π. Μάξιμος]

Πειραγμένο κ.Βαγενά δεν μπορεί να είναι ένα κείμενο που επι αιώνες εκφράζει και έχει γίνει συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας.Αλλά και έτσι να είναι ας κάνει κάποιος μια εισήγηση που να το εξηγεί ότι είναι πειραγμένο ώστε αν αλλάξει κάτι να αλλάξει με συνοδικό τρόπο και όχι με ατομικό όσο επιστημονικά και αν στηρίζεται αυτός.Ο ενικός κύριοι προτασσεται γιατί η υπόθεση της πίστης είναι προσωπική και κατ επέκταση και η σωτηρία.Το ότι είμαστε κοινότητα δεν χρειάζεται να το δηλώνουμε με πληθυντικούς λες και είμαστε ανασφαλείς.

Ἀντώνη,
Τό Πάτερ ἡμῶν σοῦ δίνει τήν ἀπάντηση.
Ὅταν ἀναλύω (κηρυγματικά) τή θ. λειτουργία, σαφῶς «σκοντάφτω» στόν ἑνικό τοῦ Πιστεύω. Τό ἐξηγῶ ὅμως.
Φυσικά δέν μποροῦμε νά τό ἀλλάξουμε τώρα.

 

[koudounellis]

Όρθρος από Ιωάννη.
Καταβασίες επίσης από Ιωάννη.
Εξαποστειλάριο από Παναγιωτίδη.
Εωθινό από Αντώνιο Σύρκα.

Τσισάγιο και Δύναμις Νικολάου σε ήχο βαρύ.
Χερουβικό Θ. Φωκαέως.
Λειτουργικά Πρίγγου.

Στο τέλος β΄ στάση των τυπικών.

 

[Κων/νος Βαγενάς]

Εγώ επιμένω (αλλά μόνο καλοπροαίρετα, το τονίζω) να μας εξηγήσει περισσότερα ο κ. Θεοδωράκης.

Μα αυτό εννοούσα λέγοντας "το ερώτημα είναι". Δεν υποστήριξα κάτι εγώ, είπα απλά ότι προφανώς ο κ. Θεοδωράκης θα θεωρεί κατά κάποιο τρόπο εγκυρότερη την άλλη διατύπωση για να την προκρίνει. Ας μας πει λοιπόν.

 

[Αντωνης Μιχελουδακης]

Αγαπητέ μου πάτερ επιτρέψτε μου.Αλλο ο πατέρας που είναι κοινός για όλους μας και άλλο η πίστη στην οποία πρέπει να έχουμε απόλυτη προσωπική ευθύνη για το πως την κατανοούμε.Αυτό δηλώνεται καλύτερα με τον ενικό νομίζω,διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος της μαζοποίησης της πίστης.

 

[π. Μάξιμος]

Αγαπητέ μου πάτερ επιτρέψτε μου.Αλλο ο πατέρας που είναι κοινός για όλους μας και άλλο η πίστη στην οποία πρέπει να έχουμε απόλυτη προσωπική ευθύνη για το πως την κατανοούμε.Αυτό δηλώνεται καλύτερα με τον ενικό νομίζω,διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος της μαζοποίησης της πίστης.

Ὄχι Ἀντώνη, δέν ὑπάρχει διαφορά. Τό σύμβολο μεταγενέστερα μπῆκε στή θ. λειτουργία, ὅταν εἶχε καθιερωθεῖ ὁ νηπιοβαπτισμός, μᾶλλον ἡ ἀτομική βάπτιση. Τό σύμβολο δέν εἶναι τοῦ ἀρχικοῦ πυρῆνος τῆς θ. λειτουργίας.
Ἔγραψα ὅτι ἀναγκάζομαι νά ἐξηγῶ τόν ἑνικό, πού δέν στέκεται.
Σαφῶς ἐπαναλαμβάνω δέν μποροῦμε νά τό χρησιμοποιοῦμε ἔτσι σήμερα στή κοινή λατρεία, ἐκτός ἄν τήν κάνουμε «ἰδιωτικά» ἤ τό ἔχουμε ἐξηγήσει σέ πολύ κλειστό κύκλο. Δέν ξέρω πῶς ἐπιτυγχάνεται ἐκεῖ πού ψάλλει ὁ Μανόλης. Δέν συνιστᾶ πάντως δογματικό σφάλμα. Αὐτό εἶναι σίγουρο.

 

[Αντωνης Μιχελουδακης]

Πατέρα ευχαριστώ για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες για την είσοδο του συμβόλου στην λατρεία.Εγώ χωρίς να έχω ειδικές γνώσεις προσπαθώ να εξηγήσω τον ενικό δίνοντας μια δογματική ερμηνεία η οποία όπως καταλαβαίνετε δεν είναι αστήρικτη μέσα στην πρακτική της πίστης.Κάπου όμως συμφωνούμε και είναι το εξής:Ακόμα και αν δεν συνιστά δογματικό σφάλμα ο πληθυντικός, δεν μπορεί να εισαχθεί ατομικά.

 

[petrosgrc]

Πολύ εύστοχο το τελευταίο σου μήνυμα Αντώνη!

Εγώ θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα στον Μ. Θεοδωράκη σχετικά με την τυπική διάταξη την οποία ακολούθησε. Αυτή η τυπική διάταξη (ολόκληρη) εφαρμόσθηκε ποτέ εξ ολοκλήρου μέσα στη Λατρεία μας; Ποιά είναι τα κριτήρια με τα οποία μπορούμε εμείς να επιλέξουμε τη μία ή την άλλη διάταξη; Η παλαιότητα μιας διάταξης την κάνει αυτόματα και πιο κατάλληλη προς χρήσιν στη λατρεία; Έχει κάποιο "λάθος" η σημερινή διάταξη της Θ. Λειτουργίας του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου; Φυσικά με αυτά τα οποία λέω δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να θεωρηθώ πολέμιος της μελέτης της λατρευτικής μας παράδοσης αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί υπάρχει η ανάγκη να επαναφέρουμε τυπικές διατάξεις οι οποίες έχουν αναθεωρηθεί χωρίς ομολογουμένως να υπάρχει κάποια τρανταχτή αλλοίωση της Θείας Λατρείας. Τροφή γι' αυτόν τον προβληματισμό είναι, εκτός από το "Πιστεύω" και η αντικατάσταση π.χ. του "Άξιόν εστι" από την ευχή των Διπτύχων ή του "Την τιμιωτέραν" από το αρχαίο εφύμνιο "Την Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν".

 

[Π. Δαβίδ]

Στον ναό που υπηρετώ σήμερα ετελέσθη αρχιερατική λειτουργία από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Βαβυλώνος κ. Νήφωνα (Πατρ. Αλεξανδρείας), επί αρκετά έτη εφημέριο του Ναού στο παρελθόν.

Στον "καιρό" ο Επίσκοπος ξεκίνησε στο "Αινείτε αυτόν" (οπότε έφτασα μέχρι κάπου στο "και αρχιε" ). Αίνοι Ι. Σακελλαρίδη, Β΄ Εωθινόν (σύντομο) Γ. Κακουλίδη, δοξολογία ήχος βαρύς από Μουσικό Πανδέκτη Ζωής.

Χερουβικό ήχος βαρύς Ι. Σακελλαρίδη. Μέχρι να ισορροπήσω τονικώς (βοηθεία του πνευστού τονοδότη διότι ένας ευλαβέστατος κύριος κοντά στο αναλόγιον έκανε απηχήματα ) και να ψάλλω το εν είδει απηχήματος "Αμήν" (βλ. λειτουργία Θ. Καλλινίκου) και την εισαγωγή "Οι" η ευχή "Ουδείς άξιος" είχε τελειώσει. Εν τούτοις η θυμίαση άρχισε ακριβώς στο "Τριάδι" το οποίο είπα δις (2χ2 δηλαδή).

Ο οξύφωνος διάκονος στα πληρωτικά έλεγε Πα για Ζω οπότε έψαλλα λειτουργικά βαρέως από Μουσικό Πανδέκτη Ζωής (αν και είχα προετοιμαστεί για επτάφωνο, όχι βεβαίως με τόσο υψηλό Ζω!)

 

[dkalpakidis]

δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί υπάρχει η ανάγκη να επαναφέρουμε τυπικές διατάξεις οι οποίες έχουν αναθεωρηθεί χωρίς ομολογουμένως να υπάρχει κάποια τρανταχτή αλλοίωση της Θείας Λατρείας.

Θεωρείς δηλαδή ότι οι υπόλοιποι τηρούμε το ΤΜΕ;
Λέμε τους Κανόνες;
Ψάλλουμε όλα όσα προβλέπονται από την τάξη για να κρίνουμε;
Ας μήν πάω στο θέμα τί ψάλλουμε και τί πρέπει να ψάλλουμε.
Ας μήν στρουθοκαμηλίζουμε και ας πούμε τουλάχιστον ένα μπράβο στον Μανώλη για όσα καταφέρνει στην σφαίρα επιρροής του.

 

[dkalpakidis]

Σαφῶς ἐπαναλαμβάνω δέν μποροῦμε νά τό χρησιμοποιοῦμε ἔτσι σήμερα στή κοινή λατρεία, ἐκτός ἄν τήν κάνουμε «ἰδιωτικά» ἤ τό ἔχουμε ἐξηγήσει σέ πολύ κλειστό κύκλο. Δέν ξέρω πῶς ἐπιτυγχάνεται ἐκεῖ πού ψάλλει ὁ Μανόλης. Δέν συνιστᾶ πάντως δογματικό σφάλμα.
Αὐτό εἶναι σίγουρο.

Αντιγράφω απλά το μήνυμα του π. Μάξιμου ως απάντηση για τις επικρίσεις στην ανάρτηση του Μανόλη Θεοδωράκη.