Το «μετά του αγια» το έβαλα βασικά απλώς ως τίτλο προς διάκρισιν από άλλες συνθέσεις μου του «¨Οσοι εις Χριστόν».
Μπορεί να εμφανίζεται 'ως κάτι περίεργο, το εμπνεύστηκα όμως από την πορεία παλαιοτέρων (15ου αι) εκδοχών. Η πτώση στον πλ. Δ΄ στο «ενεδύσασθε» υπάρχει στις περισσότερες παλαιές εκδοχές. Μάλλον ο Κορώνης το 'αλλαξε και το κατέληξε στον Βαρύ Ζω. Και το λεγόμενο «αρχαίον» που γνωρίζουμε εμείς σήμερα στο Νη καταλήγει εκεί (βλ. Πανδέκτη Δ΄, 45-46) και οι νεώτεροι το διασκεύασαν να πάει στο Ζω.
Το πέρασμα στον Α΄ από τον πλ. Δ΄ στο «ενεδύσασθε» γίνεται μέσω του Γα και στα παλαιά μέλη (βλ. και το λεγόμενο «αρχαίον»).
Επίσης, και στο «εβαπτίσθητε» εμφανίζεται στα παλαιά συχνά η πτώση στο Νη, έστω κι άν δεν γίνευαι πλήρης κατάληξη εκεί.
Ο αγια Δι είναι ένας ήχος που θα μπορούσε ούτως ή άλλως να χρησιμοποιηθεί ως τμήμα μιας αργής σύνθεσης του «Όσοι εις Χριστόν».
Σκέφτηκα να συνδυάσω όλα αυτά, με έμφαση στον αγια, και προέκυψε η παρούσα σύνθεση.
[Ένα σύντομο παλαιό:]