Συγγνώμη που παρεμβαίνω αν και δεν είμαι καθόλου ειδικός, αλλά μήπως υπάρχει το ενδεχόμενο η Σαμίου απλώς να ήταν περιορισμένων φωνητικών ικανοτήτων εν συγκρίσει προς τη Γλυκερία και να μην μπορούσε να αποδώσει τα πιο δύσκολα και απαιτητικά διαστήματα του τραγουδιού;
αν ήταν περιορισμένη θα ήταν ακουστικών δυνατοτήτων κι όχι φωνητικών. Εδώ
η κ Αρβανιτάκη που έχει φωνή το ίδιο λάθος κάνει, αλήθεια δεν το ακούει το κλαρίνο πως το παίζει; ας έδινε λίγο το μικρόφωνο στην κ Αλεξίου να το πει που ξέρει το ουσάκ, μάλλον δεν το ακούει ή έχει κι αυτή την δική της μουσική άποψη, η οποία τελικά επικράτησε και καταστράφηκε το παραδοσιακό ύφος αυτού του τραγουδιού.
Όλοι δεν αντιλαμβανόμαστε με την πρώτη κάποιες "λεπτομέρειες", οι οποίες όμως έχουν καθοριστική σημασία για το όλο άκουσμα.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο, υπήρξε κατά ένα ποσοστό και στο παρελθόν όπου κάποιοι
δεν αντιλαμβανόντουσαν και τότε την διαφορά, την σημασία και τον ρόλο της εναρμόνιας δίεσης . Για αυτό λέω η μουσική παράδοση είναι μόνο προφορική, θέλει όχι ένα δάσκαλο αλλά πολλούς ώστε να φτάσουμε στο σωστό αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τις δικές μου παρατηρήσεις και αντίληψη, αν οι φυσικές θέσεις των ήχων θεωρηθούν η του συντόνου διατόνου, δηλαδή του πιάνου με αντιστοίχιση του πρώτου ήχου πα στον mi, οι ήχοι πυκνώνουν στον πρώτο ήχο, όπως το έχουν δηλαδή και οι αρχαίοι (μέχρι και οι μπουζουξήδες!), αυτή είναι η πρώτη και σημαντικότερη έλξη από την οποία προκύπτουν και τα γένη.
Έπειτα μεταβολές γίνονται ώστε οι τετραφωνίες και οι τριφωνίες να είναι σύμφωνες, για αυτό αλλοιώνονται οι κύριοι ήχοι(φθόγγοι)-παραλλάσσονται μεταξύ τους και προκύπτουν οι πλάγιοι. Αυτή είναι όλη η θεωρία σε τρεις γραμμές. Το βασικό και το πρώτο όμως είναι να το ακούς και να το λες. Να σε διορθώνουν οι έμπειροι μουσικοί και να το ξαναλές κοκ
Ό, τι και να λένε όμως οι θεωρίες, προέχει η πράξη. Η πράξη έχει σωθεί, δεν έχει αλλοιωθεί όπως υπέθεσε ο Καράς. Δεν χρειάζονταν ούτε χρειάζεται διόρθωση η πράξη αλλά η όποια λάθος θεωρία δεν συμφωνεί με την ζωντανή προφορική παράδοση.
Όταν ένας παραδοσιακός ψάλτης λοιπόν που έχει εμπειρία πει ότι κάτι δεν έχει σωστό άκουσμα, ασχέτως αν μπορεί ή ξέρει θεωρία η γνώμη του μετράει περισσότερο κι ο μουσικολόγος οφείλει να την σεβαστεί και να την λάβει σοβαρά υπόψη του.