Στο μήνυμα #6 ο Ματθαίος Ανδρέου αναφέρει Δι-Γα 3, Γα-Βου 3 με το οποίο συμφώνησε και ο αείμνηστος Άρχων Θρ. Στανίτσας, κατά τη μαρτυρία του φίλτατου κ.Γιάννου.
Στο μήνυμα #29 ο κ. Καρασταμάτης μεταφέροντας από το εξαίρετο βιβλίο «Η θεωρίας της Βυζαντινής μουσικής στην πράξη» του Άρχοντα Δημ. Ιωαννίδη την κλίμακα του Κλιτού αναφέρει Δι-Γα 4, Γα-Βου 4, Βου-Πα 22 (ο Πα δηλαδή στην θέση του).
Με αυτή την κλίμακα συμφωνεί στο ουσιώδες μέρος της και ο Άρχοντας Λυκ. Πετρίδης στο επίσης εξαίρετο βιβλίο του «Εισαγωγή στη Βυζαντινή μουσική», όπου αναφέρει: «Δε συμφωνώ απόλυτα με τα διαστήματα που μας επιβάλλει η Θεωρία. Η απόδοση (εκτέλεση) της χροάς αυτής δεν ανταποκρίνεται προς τα διαστήματα που εκτελούσαν οι Μεγάλοι Μουσικοδιδάσκαλοι της Πόλης. Είχαν τελείως διαφορετικό άκουσμα». Και παραθέτει την κλίμακα ως εξής: Δι-Γα 4, Γα-Βου 4, Βου-Πα 16, Πα-Νη 18.
Κλείνοντας τις παραπομπές με τον Δομέστικο Άγγελο Βουδούρη από το βιβλίο «Εισαγωγή εις την Βυζαντινήν μουσικήν» να παραθέτει σε σχεδιάγραμμα τα εξής διαστήματα: Δι-Γα 6, Γα-Βου 6, Βου-Πα 18.
Συμπέρασμα: Χωρίς την προφορική παράδοση η μουσική μας θα ήταν νεκρή, σαν τα είδωλα των αρχαίων προγόνων μας και τη μουσικής τους, σαν την αρχαία προ του Πέτρου παρασημαντική, ένα μάτσο θεωρητικολογίες και κατά προσέγγιση εκτελέσεων.
Υ.Γ. Κι ένα μουσικό κέρασμα μαζί με μία φιλική συμβουλή από έναν ελάχιστο. Γεμίστε τα αυτιά σας με σωστά ακούσματα (Ιάκωβο, Πρίγγο, Στανίτσα, Παναγιωτίδη) και πετάξτε τα σύνεργα της μέτρησης. Η Βυζαντινή μουσική δεν είναι μαθηματικά, είναι παράδοση, συναίσθημα, προσευχή.