Στὸ Κύριε ἐκέκραξα «Θοῦ Κύριε...» μὲ ἐφύμνια, 3 τοῦ μηναίου + 3 τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου (φυλλάδα Σουρωτῆς). Δόξα τοῦ ὁσίου. Καὶ νῦν, ὁμόηχο προσόμοιο τῶν ἑσπερίων τῆς Παρακλητικῆς τῆς ἡμέρας, Κυριακὴ ἑσπέρας πλ. α’ «Λάμψον τὸν φωτισμόν σου ἐμοὶ...». Ψάλλεται πάντοτε τὸ «Φῶς ἱλαρὸν...». Ἄνευ εἰσόδου, ἀναγνωσμάτων καὶ λιτῆς.
Ἀπόστιχα τῆς Παρακλητικῆς τοῦ ἤχου τῆς ἑβδομάδας. Καὶ νῦν, ὁμόηχο προσόμοιο τῶν ἑσπερίων τῆς Παρακλητικῆς τῆς ἡμέρας, Κυριακὴ ἑσπέρας πλ. δ’ «Χαῖρε δαιμόνων ἀφάνισις...».
Ἀπολυτίκιο τοῦ ὁσίου, Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ α’ θεοτοκίο «Χαῖρε, πύλη Κυρίου ἡ ἀδιόδευτος...».
Ἐκτενής. Σοφία. Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεός, εὐθὺς ἀπόλυση καὶ «Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλέησον ἡμᾶς».
Στὸ σύνηθες μικρὸ ἀπόδειπνο (στὸν νάρθηκα) τὰ ἀπολυτίκια τοῦ ἑσπερινοῦ.
Στὸ σύνηθες μεσονυκτικὸ (στὸν νάρθηκα) τὰ συνήθη τροπάρια.
Στὸ «Θεὸς Κύριος...» ἀπολυτίκιο τοῦ ὁσίου δίς, Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ α’ θεοτοκίο «Χαῖρε, πύλη Κυρίου ἡ ἀδιόδευτος...».
Καθίσματα μόνο τῶν δύο πρώτων στιχολογιῶν τοῦ ὁσίου.
Ν’ ψαλμός.
Κανόνες: τῆς Παρακλητικῆς μὲ τὸν εἱρμὸ εἰς 4 μὲ προΰμνιο «Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι» (παραλείπονται τὰ δύο μαρτυρικά)+τοῦ Μηναίου εἰς 4+ οἱ τοῦ ὁσίου εἰς 2+4.
Ἀπὸ γ’ ᾠδῆς ὁ εἱρμὸς «Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους...», κάθισμα τοῦ Μηναίου, Δόξα τοῦ ὁσίου, Καὶ νῦν θεοτοκίο τῆς φυλλάδας.
Ἀφ’ στ’ ὁ εἱρμὸς «Τὴν θείαν ταύτην...», ψάλλεται κοντάκιο καὶ οἶκος τοῦ ὁσίου, τὸ συναξάριο πλῆρες καὶ τοῦ ὁσίου πλῆρες. Δὲν ψάλλονται καταβασίες.
Ἐξαποστειλάρια τοῦ ὁσίου δύο, Δόξα, Καὶ νῦν, θεοτοκίον. Στιχολογία αἴνων μὲ ἐφύμνια. Αἴνοι τοῦ ὁσίου. Δοξολογία μεγάλη, ἀπολυτίκιο Δόξα, Καὶ νῦν, θεοτοκίο τοῦ ἑσπερινοῦ.
Στὶς ὧρες (στὸν νάρθηκα) ἀπολυτίκο καὶ κοντάκιο τοῦ ὁσίου.
Στὴν λειτουργία τὰ ἀρχαία ἀντίφωνα
α) «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου...Δόξα, Καὶ νῦν».
β) «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν...Πρεσβείαις τῶν ἁγίων σου σῶσον ἡμᾶς Κύριε...Δόξα, Καὶ νῦν».
γ) «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ...Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστὸς...». «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ἀπολυτίκο τοῦ ὁσίου, Δόξα, κοντάκιο τοῦ αὐτοῦ, Καὶ νῦν, θεοτοκίον «Ἡ νοητὴ πύλη τῆς ζωῆς ἡμῶν...» (Παρακλητική, ἦχος πλ. δ’, Πέμπτη πρωὶ, γ’ στιχολογία).
«Δύναμις...» δὲν λέγεται.
Προκείμενα, Ἀπόστολοι, Ἀλληλουάριο καὶ Εὐαγγέλια τῆς σειρᾶς (τῆς ἡμέρας) καὶ τοῦ ὁσίου.
«Ἄξιον ἐστὶν...».
Κοινωνικὸς ψαλμὸς 33 καὶ «Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγον».
«Πληρωθήτω...».
«Εἴη τὸ ὄνομα...», Δόξα, τὸ αὐτό, Καὶ νῦν, τὸ αὐτό.