Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Ο μεγάλος ποιητής της ακολουθίας των τριών ιεραρχών φαίνεται να διασκευάζει διττώς τον στίχο της Γενέσεως, όπου περιγράφεται η δημιουργία του ηλίου και της σελήνης:
Γεν. 1,16 «καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός».
α) οι δύο μεγάλοι φωστήρες γίνονται τρεις μέγιστοι
β) Ενώ στον βιβλικό στίχο (όπως και εκατοντάδες φορές σε όλη την υμνογραφία) η λέξη φωστὴρ χρησιμοποιείται με την ενεργητική σημασία «φωτοδότης», ο ποιητής αντιστρέφει τη σημασία αυτή, ή μάλλον της δίνει και παθητική εκτός από ενεργητική σημασία: από τη μία δέχονται το φως (τῆς τρισηλίου θεότητος), από την άλλη το σκορπούν στην οικουμένη (ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας).
Γεν. 1,16 «καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός».
α) οι δύο μεγάλοι φωστήρες γίνονται τρεις μέγιστοι
β) Ενώ στον βιβλικό στίχο (όπως και εκατοντάδες φορές σε όλη την υμνογραφία) η λέξη φωστὴρ χρησιμοποιείται με την ενεργητική σημασία «φωτοδότης», ο ποιητής αντιστρέφει τη σημασία αυτή, ή μάλλον της δίνει και παθητική εκτός από ενεργητική σημασία: από τη μία δέχονται το φως (τῆς τρισηλίου θεότητος), από την άλλη το σκορπούν στην οικουμένη (ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας).
Last edited:
