12. Ἀκολουθία Ἁγίου Ἰωάννου Ἀλεξανδρείας τοῦ Ἐλεήμονος

[nektar]

Ἀκολουθία τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν
Ἰωάννου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας τοῦ Ἐλεήμονος
ψαλλομένη κατὰ τὴν 12ην Νοεμβρίου
ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἀσωμάτων Πετράκη
ἐπὶ τῇ εἰσδοχῇ τεμαχίου λειψάνου τοῦ Ἱεράρχου,
κατὰ τὸ ἔτος 2006.
Ποίημα Ἰσιδώρας μοναχῆς Ἁγιοϊεροθεϊτίσσης, Ὑμνογράφου​

Ἰωάννης πένησι δοὺς καὶ σκορπίσας,
Ὢ ποῖα Χριστῷ νῦν παρεστὼς λαμβάνει!
ᾬχετο ἀκτεάνων δυοκαιδεκάτῃ ἐλεητής.​

Οὗτος ὁ θεῖος Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης, ἐκατάγετο ἀπὸ τὴν Κύπρον, υἱὸς ὢν τοῦ τῆς Κύπρου ἄρχοντος Ἐπιφανίου καλουμένου, κατὰ τοὺς χρόνους Ἡρακλείου βασιλέως ἐν ἔτει χιε´ [615]. Λαβὼν δὲ μὲ γάμον γυναῖκα, ἔγινε πατὴρ παιδίων. Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἡ γυνὴ καὶ τὰ τέκνα του ἀπέθανον, ἐγύρισεν ὁ Ἅγιος ὅλην τὴν ἀγάπην καὶ ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς του εἰς ἀρέσκειαν Θεοῦ καὶ εἰς προκοπὴν ἀρετῆς. Ὅθεν διὰ τὴν λαμπρότητα τῆς ζωῆς του ἔγινεν Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας. Τότε λοιπὸν ἐβάλθη, ὡς πυρσὸς καὶ λύχνος ἐπάνω εἰς τὴν λυχνίαν τῆς πατριαρχείας, κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Εὐαγγελίου, ὅθεν καὶ ἔλαμψεν εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην. Διαπεράσας δὲ εἰς τὴν πατριαρχείαν χρόνους πολλούς, ἐποίησε πάμπολλα θαύματα. Ἐπειδὴ δὲ ἐμοίραζεν εἰς τοὺς πτωχοὺς πλουσιοπαρόχως τὴν ἐλεημοσύνην, διὰ τοῦτο ἔλαβε καὶ τὴν ἐπίκλησιν ταύτην, τὸ νὰ ὀνομάζεται, Ἐλεήμων. Κατασταθεὶς λοιπὸν ὁ μακάριος αἰδέσιμος καὶ σεβάσμιος ἕως καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς ἀπίστους καὶ ἐθνικούς, καθὼς τοῦτο δηλοῖ ὁ κατὰ πλάτος Βίος αὐτοῦ, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε. (Τὸν κατὰ πλάτος Βίον τούτου, συνέγραψε μὲν ἑλληνικά, Συμεὼν ὁ Μεταφραστής. Μετέφρασε δὲ ὁ ἀοίδιμος Ἀγάπιος, εὑρίσκεται δὲ αὐτὸς εἰς τὸν Παράδεισον). Σημείωσαι, ὅτι ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ εὑρίσκεται λόγος εἰς τὸν θεῖον τοῦτον Ἰωάννην, Λεοντίου, Ἐπισκόπου Νεαπόλεως τῆς Κύπρου, οὗ ἡ ἀρχή· «Ὁ μὲν σκοπὸς εἷς ἐστιν, ἡμῶν τε καὶ τῶν πρὸ ἡμῶν φιλοπόνων καὶ ὁσίων».

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ]

Δόξα. Ἦχος πλ. β´.
Δεῦτε πιστοί, τῆς νήσου Κύπρου τὸν γόνον, καὶ Ἀλεξανδρείας τὸ μέγιστον ἐγκαλλώπισμα, εὐφημήσωμεν ᾄσμασιν Ἰωάννην τὸν πάνυ Ἐλεήμονα· οὗτος γὰρ ἐν τῷ ὕψει τῆς Ἀρχιερωσύνης διαπρέψας ἔργοις ἐλέους, τὴν Ἐκκλησίαν κατεκόσμησε, καὶ θείοις διδάγμασι, κορωνὶς γενόμενος ἐλεημόνων Ἁγίων· διὸ καὶ δεδόξασται παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, μακαρίσαντος ἐξόχως τοὺς ἐλεήμονας, ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία αὐτοῦ.

Ἡ τελευταία φράση στέκει ἀπὸ μόνη της ἢ χρειάζεται νὰ παρεμβληθεῖ τὸ "ἐν τῇ";

 

[Π. Δαβίδ]

Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Δεῦτε πιστοί, τῆς νήσου Κύπρου τὸν γόνον, καὶ Ἀλεξανδρείας τὸ μέγιστον ἐγκαλλώπισμα, εὐφημήσωμεν ᾄσμασιν Ἰωάννην τὸν πάνυ Ἐλεήμονα· οὗτος γὰρ ἐν τῷ ὕψει τῆς Ἀρχιερωσύνης διαπρέψας ἔργοις ἐλέους, τὴν Ἐκκλησίαν κατεκόσμησε, καὶ θείοις διδάγμασι, κορωνὶς γενόμενος ἐλεημόνων Ἁγίων· διὸ καὶ δεδόξασται παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, μακαρίσαντος ἐξόχως τοὺς ἐλεήμονας, ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία αὐτοῦ.

Ἡ τελευταία φράση στέκει ἀπὸ μόνη της ἢ χρειάζεται νὰ παρεμβληθεῖ τὸ "ἐν τῇ";

Εγώ θα προσέθετα " τοῦ μακαρίσαντος ἐξόχως τοὺς ἐλεήμονας, ἐν τῇ ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία αὐτοῦ".

Ολίγον παράξενο όμως το στιχηρό αυτό. Από πού προέρχεται; Στην ως άνω ακολουθία από μια πρόχειρη ματιά δεν το είδα....

 

[Ευθύμιος]

..............