«Τοῦ ὁσίου κάθισμα ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.
Τὸν πολὺν ἐν ἀσκήσει καὶ περιβόητον, τοῦ οὐρανοῦ τὸν πολίτην καὶ τῶν πιστῶν πρεσβευτήν, ἀνυμνήσωμεν τανῦν καὶ μεγαλύνωμεν. Τὸν εὐδοκήσαντα καὶ γὰρ ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῷ ἐσπούδασε θεραπεῦσαι, διὰ πόνων ἀμέμπτων ὄντως καὶ τῆς ἐνδόξου αὐτοῦ βιοτῆς»
(χφφ. Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἑλλάδος 572 μηναῖα Δεκεμβρίου-Ἰανουαρίου ιδ’ αἰ. σ. 196 καὶ 581 μηναῖο Ἰανουαρίου ιδ’ αἰ. φφ. 107v-108r μέ «νυνί» ἀντί «τανῦν»).