Ἀπουσιάζει τὸ «κεχαριτωμένη» στὸν Ἀκάθιστο.

[MTheodorakis]

Ἀπὸ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου ᾄσματος ἀπουσιάζει ἡ προσφώνηση τοῦ μόνου ἐξουσιοδοτημένου ἀρχαγγέλου «Κεχαριτωμένη». Ὁ λόγος εἶναι τόσο διότι ἡ παννυχίδα τοῦ ἀκαθίστου δὲν εἶναι ὁ καιρός, ἡ ἐντολὴ καὶ ἡ κρίσιμη στιγμὴ τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσαρκώσεως, ὅσο καὶ διότι ἡ Πόλις δὲν ἐπαρκεῖ γιὰ τὸν ἀρχαγγελικὸ χαιρετισμό, καὶ ἀρκεῖται στὸ «Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε» (παλαιότερο κοντάκιο Ῥωμανοῦ τοῦ μελωδοῦ τὸν Εὐαγγελισμό). Αὐτὴ ἡ ἀκρίβεια τοῦ ἀκαθίστου δὲν τηρεῖται στὴν ἀκολουθία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ στὸ παλαιὸ δ' ἤχου «Θεοτόκε παρθένε...».

Τὸ κάθισμα τῆς Παρακλητικῆς «Τὴν ὡραιότητα τῆς παρθενίας σου...κεχαριτωμένη» προστέθηκε στὸν Ἀκάθιστο ἀπὸ τὸ τυπικὸ τοῦ Κωνσταντίνου τὸ 1838.

 

[MTheodorakis]

Ἀπὸ τὸ κοντάκιο καὶ τὸν χαιρετιστήριο κανόνα ἀπουσιάζει καὶ ἡ λέξη «σήμερον», διότι δὲν εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ («Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον...»), οὔ τε ἡ ἐπέτειος τῆς λύσης τῆς πολιορκίας (Παρασκευὴ 7 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 626).