Ἀναγνώσματα ἀποδείπνου καὶ μεσονυκτικοῦ

[MTheodorakis]

Οἱ ἀκολουθίες τοῦ ἀποδείπνου καὶ τοῦ μεσονυκτικοῦ στὴ λαύρα τοῦ ἁγίου Σάβα τελοῦνταν στὰ κελλιὰ τῶν μοναχῶν ἀπὸ τὸ ὡρολόγιο, χωρὶς τὸ προφητολόγιο καὶ τὸν πραξαπόστολο τοῦ ναοῦ καί, συνεπῶς, δὲν εἶχαν ἀναγνώσματα. Τὰ Εὐαγγέλια τοῦ ἀποδείπνου τῆς πρώτης ἑβδομάδας τῶν νηστειῶν εἰσήχθησαν ἀπὸ τὴν ᾀσματικὴ παννυχίδα στὸ τυπικὸ τοῦ Κωνσταντίνου 1838.

 

[π. Μάξιμος]

Προφανῶς καί οἱ Ὧρες. Ἀνάγνωσμα Τριθέκτης ;

 

[Theo.arvanites]

Ίσως μόνο η τριθέκτη από τις ώρες να ετελείτο στο ναό κατά τις 9 το πρωί, για τα αναγνώσματα.

 

[π. Μάξιμος]

Ίσως μόνο η τριθέκτη από τις ώρες να ετελείτο στο ναό κατά τις 9 το πρωί, για τα αναγνώσματα.

Ἀναφερόμενοι στή Μ. Τεσσαρακοστή, ὅπου καί τό ἀνάγνωσμα ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ κατά τήν ἕκτην ὥραν, οἱ ὧρες σύμφωνα μέ τό ΤΑΣ τελοῦνται ἐντός τοῦ ναοῦ. Γιά τή «λαύρα τοῦ ἁγίου Σάβα» μπορεῖ τό ἀπόδειπνον νά τελεῖται «στὰ κελλιὰ τῶν μοναχῶν», ὅμως τό ΤΑΣ παραθέτει τήν διάταξη ὅπως τελεῖται ἐντός τοῦ ναοῦ στίς μονές τῆς Παλαιστίνης.
Πῶς, λοιπόν, πέρασε τό ἀνάγνωσμα τῆς ᾀσματικῆς τριθέκτης στήν ἕκτη ὥρα καί δέν πέρασε τῆς ᾀσματικῆς παννυχίδος στό ἀπόδειπνο ;

 

[π. Μάξιμος]

Πῶς, λοιπόν, πέρασε τό ἀνάγνωσμα τῆς ᾀσματικῆς τριθέκτης στήν ἕκτη ὥρα καί δέν πέρασε τῆς ᾀσματικῆς παννυχίδος στό ἀπόδειπνο ;

Ἴσως, ἐπειδή οἱ ἀκολουθίες μποροῦν νά τελοῦνται καί ἄνευ ἱερέως, ἐνῶ τό εὐαγγέλιον θἐλει ἱερέα.

Ἐπίσης, γιατί τά 5 εὐαγγέλια τῶν παννυχίδων τῆς α΄ ἑβδ. τῶν νηστειῶν ὑπάρχουν στό εὐαγγελιάριον; Ποιό τυπικό τά προβλέπει πρό ΤΚΠ 1838;

 

[MTheodorakis]

Εὐαγγέλια παννυχίδας μαρτυροῦνται γιὰ τὴν Μ. Δευτέρα ἕως καὶ Μ. Πέμπτη. Ἀφέθηκαν λόγῳ ταυτόχρονης ὕπαρξης Εὐαγγελίων ὄρθρου τῶν ἡμερῶν αὐτῶν καὶ ἀνάγνωσης τοῦ τετραβάγγελου. Εὐαγγέλια ὄρθρου Μ. Δευτέρας-Μ. Πέμπτης δὲν προβλέπουν τὰ τυπικὰ τῆς ἁγίας Σοφίας καὶ τὰ στουδιτικὰ Μεσσήνης καὶ Εὐεργέτιδος.



Τὰ Εὐαγγελιάρια προβλέπουν ἐπίσης Εὐαγγέλια παννυχίδας κατὰ τὶς ἐπίσημες ἑορτές, τὰ ὁποῖα εἶναι σήμερα ἑωθινά.



Τὶς ὑπόλοιπες ἡμέρες ἡ ἱκετήρια παννυχίδα-δέηση δὲν εἶχε ἀνάγνωσμα.

Ἡ δέηση «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύῃ» εἶναι δάνειο τοῦ μοναχικοῦ ὄρθρου ἀπὸ τὴν ᾀσματικὴ παννυχίδα στὸ τέλος της γιὰ νὰ εἰσάγει τὸν ἀρχαῖο ὕμνο της «Ἡ ἀσώματος φύσις τῶν χερουβὶμ...ἅγιε ἅγιε τρισάγιε Κύριε σῶσον ἡμᾶς» κατὰ τὶς περισσότερες ἡμέρες, ποὺ δὲν ἀναγινώσκονταν Εὐαγγέλιο.

 

[π. Μάξιμος]

Εὐχαριστοῦμε. Κάπου ἔχω διαβάσει γι᾿ αὐτά τά εὐαγγέλια τῆς α΄ ἑβδομάδος, ὅτι δέν ἦταν τῆς παννυχίδος, ἀλλά δέν θυμᾶμαι καί δέν βρίσκω. Ἄν θυμᾶται κάποιος κάτι ἄς πεῖ.