Μα τι λέτε; Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ ακούγοντας τέτοια αριστουργήματα. Δεν μπορώ να ξεκολλήσω την προσοχή μου και να χαλαρώσω! Πάντως, παρά τις βροντώδεις φωνές, έχουνε όλοι οι μεγάλοι αγιορείτες μια γλύκα και μια μυσταγωγία στην εκτέλεση που σε κάνει να προσευχηθείς και να δοξάσεις το Θεό για τα μεγαλεία του! Όταν πρωτογνώρισα με κάποιους φίλους τον γερο-Δανιήλ και του είπαμε πως ψάλλουμε μας έδωσε τη συμβουλή "Να γίνετε, παιδιά μου, ψάλτες προσευχόμενοι". Ο γερο-Δανιήλ, ο δάσκαλός τους, τούς έλεγε: "Σ' αυτό το στασίδι που πάμε και ψάλλουμε στη Λαύρα έψαλλαν Άγιοι. Έψαλλε ο Αγ. Ιωάννης ο Κουκουζέλης". Τέτοια συναίσθηση της διακονίας τους μετέδοσε, γι' αυτό και ψάλλουνε εκ βάθους καρδίας, προσευχόμενοι και έλκοντας και το εκκλησίασμα σε προσευχή.