Καταρχήν θα συμφωνήσω ότι η χρήση ράσου χωρίς χειροθεσία δεν στέκει. Είναι σαν να μεταμφιέζεσαι σε κάτι που δεν είσαι. Ψάλλεις μεν κατά παραχώρησιν, αλλά κανονικός ψάλτης δεν έχεις γίνει, οπότε δεν έχει και νόημα να "ντύνεσαι" έτσι.
Διαφορετικό είναι το πράγμα στις συναυλίες, όπου απαιτείται ομοιόμορφη εμφάνιση και όπου, τέλως πάντων, δικαιολογείται απόλυτα και ένας βαθμός "μεταμφίεσης", αφού ανεβαίνεις σε μια σκηνή και δίνεις μια παράσταση. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό είναι η συναυλία.
Εξ όσων γνωρίζω δε, η χειροθεσία μετατρέπεται συχνά από διαδικασία που συνδέεται απαραιτήτως με την ανάληψη καθηκόντων ιεροψάλτου, σε ένα είδος παράδοξης "επιβράβευσης" ατόμων που προσφέρουν για πολλά χρόνια στον ναό και διακρίνονται (σύμφωνα με τον ιερέα, ο οποίος εισηγείται τα σχετικά στον δεσπότη) για το ήθος και την ενάρετη βιοτή τους. Ασχέτως, εννοείται, ψαλτικών επιδόσεων.
Σε περίπτωση δε που ένας νέος ιεροψάλτης ζητήσει από ζήλο να χειροθετηθεί κανονικά, ο ιερέας συνήθως θα προσπαθήσει να το αποφύγει, ιδιαίτερα εάν ο ψάλτης είναι αμειβόμενος (ακόμη και εάν έχει διαπιστωθεί το ποιόν του, μουσικό και ανθρώπινο, μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα). Γιατί άραγε; Πολλά μπορεί να πει κανείς πάνω σε αυτό, αλλά θα βγούμε εκτός θέματος.
