(Φώκαια Μ. Ασίας 1893 - Αθήνα 1985). Διαπρεπής θεωρητικός της βυζ. μουσικής, πρωτοψάλτης, μουσικός και χοράρχης (
με την προσωνυμία "Φωκαεύς"). Θεωρείται από τους ονομαστότερους μουσ/δασκάλους του 20ού αι. Πήρε τα πρώτα μαθήματα βυζ. μουσικής στη γενέτειρά του, από το θείο του Κων/νο Τζινανέ. Με Αβερώφεια υποτροφία τελειοποίησε τις σπουδές του στη Σχολή Βυζ. Μουσικής του Ωδείου Αθηνών (
1910-1914) με καθηγητές τους
Κ. Ψάχο(
βυζ. μουσική) και
Φ. Οικονομίδη,
Γ. Σκλάβο,
Θ. Πίνδιο και
Ν. Παπαγεωργίου(
ευρωπ. μουσική). Είχε εγγραφεί και στην Ιατρική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών, αλλά την εγκατέλειψε για να αφιερωθεί στη μουσική. Δίδαξε στο Ελληνικό Ωδείο (
από το 1931) και στο "Φροντιστήριο Βυζ. Εκκλ. Μουσικής" του "Συλλόγου Φίλων Βυζ. Μουσικής", του οποίου υπήρξε και τακτικός συνεργάτης (
Επιτροπή Εκδόσεως της "Επετηρίδος", συμμετοχή στις Βυζαντινές Συμφωνίες, κ.λπ.). Επίσης, στη Σχολή βυζ. μουσικής "Πέτρος ο Πελοποννήσιος" που εκείνος ίδρυσε (
1923-26) και στην "
Αθηναϊκή Μανδολινάτα" (
1928-31). Πολλοί σημερινοί ονομαστοί θεράποντες της εκκλ. αλλά και της παραδοσιακής μουσικής υπήρξαν μαθητές του. Ο
Φ.Αθ. Οικονόμου υπολογίζει συνολικά τους μαθητές του "Φωκαέα" σε περίπου 6.500(!). Μεταξύ αυτών (
αλφαβητικά):
Χρ. Αηδονιδης,
Ανδ. Αναστασιάδης-Χατζής, Ν. Βαρελάς, Θ. Βασιλικός, Σ.Κ. Βενάρδος, Αν. Γουναρόπουλος, Μ. Γωνιωτάκης, Λ. Δελήνας, Θ. Ερσωτέλος, Γ. Ζαρακοβίτης, Χρ. Θεοδοσόπουλος, Μ. Θεοχαρίδης, Σπ. Θεοχαρόπουλος, Στ. Ιωαννίδης,
Β.Χρ. Καλογερόπουλος,
Κ. Καουρής,
Γ. Καραγιάννης,
Χ. Καρακατσάνης,
Ν. Καρανταλής,
Ελ. Κατσώλας,
Α. Κοντός, Εμ. Κροκίδης, Δ. Μαζαράκη, Ευ. Μένεγας, Δ. Μηνιάτης, Α. Μιχελουδάκης, Ν. Μπάρκας, Κ. Μπάτας, Δ.Σ. Μαυραγάνης, Λ. Μαυρογιώργος, Β. Νόνης, Π. Νταλάσης, όλοι οι Α/φοί
Οικονόμου, Ν. Παπασσάβας, Ν. Πετράς, Δ. Ρογάρης, Σ. Σάββας, Θ. Σακελλαρίου, Λ. Σκιαδάς, Δ.Γ. Σουρλαντζής,
Ζ. Σταθακόπουλος,
Π. Τζανάκης,
Γ.Α. Τσατσαρώνης, Κ.Α. Τσίγκος,
Γ. Τσιμίνης, Δ. Φουστέρης, Ι. Χαβαριώτης, Μ. Χατζημάρκος, Δ. Χατζόπουλος, Σπ. Ψάχος, κ.ά. Έψαλλε στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου (
’γιοι Ανάργυροι Πλάκας) επί 73 χρόνια!...(
από το 1912 ώς το θάνατό του) και τιμήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (
4 φορές), από το Ρωσικό Πατριαρχείο, και από άλλους κορυφαίους εκκλ. και κοσμικούς Φορείς για τις πολυετείς και ανιδιοτελείς υπηρεσίες του. Έγραψε "Θεωρητικόν της Βυζαντινής Μουσικής" (
3τευχον), "Δοξαστάριον ενιαυτού και Τριώδιον και Πεντηκοστάριον", "Ανθολογίαν 3τομον, βάσει της παραδόσεως", "Πόνημα" ασιατικής μουσικής και "Συλλογή" δημοτικών τραγουδιών και καλοφωνικών ειρμών. Έχαιρε πανελλήνιας εκτίμησης και φήμης, φέροντας τον αξιοσημείωτο και δηλωτικό χαρακτηρισμό "’γιος του Μετοχιού"...Δυστυχώς το όλο έργο του παραμένει ακόμα ανέκδοτο, ενώ διάφορα μαθήματά του ακόμα κυκλοφορούν σε χειρόγραφα.