Τω Σωτήρι Θεώ (καταβασίες αργές) / Στανίτσας - Δανιηλίδης (ηχογράφηση από τον πατριαρχικό ναό 1962)
- Thread starter Diogenes
- Start date
Αν ακούσει κάποιος προσεκτικά αυτήν την ηχογράφηση και ξεχάσει το όνομα και τον μύθο του Στανίτσα και αποδομήσει τα στοιχεία της εκτέλεσης, δεν είναι πιθανό άραγε να κατανοήσει ότι υπάρχουν αρκετά θέματα τα οποία προβληματίζουν; Από την πίεση της φωνής λόγω της βάσης, τον χρόνο ο οποίος έχει επιλεγεί, την υπερπληθώρα αναλύσεων οι οποίες όμως λόγω της πολύ υψηλής βάσης για τα δεδομένα της ερμηνείας βγαίνουν επίσης πιεσμένες και επίσης είναι όχι ταιριαστές στο ύφος του μέλους καθώς και την έντονα ένρινη τοποθέτηση και την έλλειψη πηγαίας έκφρασης και συναισθήματος. Ξέρω, ο Στανίτσας είναι «μύθος» αλλά και οι μύθοι δεν γίνεται όμως να υπάρχει μονίμως αξίωση επειδή κάποιος υπήρξε μύθος να είναι υπεράνω κριτικής. Μπορεί τότε μία τέτοια εκτέλεση να ήταν όαση μέσα στη μετροφωνία που επικρατούσε στην κυρίως Ελλάδα, πλέον όμως που υπάρχει η απόσταση στον χρόνο και τα κριτήρια ώστε να κρίνουμε, φανερώνεται η αδυναμία μίας τέτοιας προσέγγισης και αυτό γίνεται όχι για να ισοπεδώσουμε τον Στανίτσα, αλλά για να προφυλαχθούν οι νεώτεροι από μιμήσεις εσφαλμένων αντιλήψεων οι οποίες μιμήσεις αδικούν και την ψαλτική και το εκ Θεού δοθέν σε αυτούς τάλαντο...
dimskrekas
Δημήτρης Σκρέκας
Στον λειτουργικό χώρο και χρόνο εδώ....
Και ο μακαρίτης πλέον Μ. Κ. Χατζηγιακουμής σημειώνει τα παρατιθέμενα στο συνοδευτικό τεύχος της δημοσίευσής τους.
Attachments
Last edited:
Τίποτα από αυτά δεν ακούω προσωπικά (ο αριστερός όντως πιέζεται λόγω βάσης, αλλά μια χαρά ανταπεξέρχεται τελικά). Και τις έχω ακούσει πάρα πολλές φορές. Όντως λαμπρή και, τελικά, στιβαρή ερμηνεία παρά την υψιφωνία. Εκτός από το "καταποντίσαντι" και κάτι μικρολεπτομέρειες δεν ξεφεύγει καθόλου από το μέλος Πέτρου στην επεξεργασία Ιωάννου, και είναι μάλλον προς λεπτομερή μελέτη ως προς τί μουσική πληροφορία περιέχει ένα "κλασικό" μουσικό κείμενο. Ερμηνεία προς μαθητεία θα έλεγα (πλην βάσης γιατί "οὐ παντὸς...").
Shota
Παλαιό Μέλος
Ο Στανίτσας δεν είχε την ίδια άνεση στα ψηλά όπως την είχαν μερικοί άλλοι μεγάλοι (φαίνεται και από το ηχόχρωμα που αλλάζει εμφανώς όταν πάει ψηλά). Όμως και στην κλασική μουσική υπάρχουν σημαντικότεροι τενόροι με περιορισμένες φωνές (De Lucia, Schipa, Valletti, Thill...).
Έτσι η αλλιώς η βάση είναι υπερβολική εδώ.
Πάντως θα είχε ενδιαφέρον η σύγκριση με τον Ναυπλιώτη.
Έτσι η αλλιώς η βάση είναι υπερβολική εδώ.
Πάντως θα είχε ενδιαφέρον η σύγκριση με τον Ναυπλιώτη.
ο Θρασύβουλος Στανιτσας, το λέω για οποίους δεν το γνωρίζουν αυτό...ανήκε φωνητικά στην κατηγορία του...λυρικός τενορου, όλες οι φωνές στα υψηλά σημεία όπως και να το κάνουμε ,..εεε...αποκτούν άλλο χρώμα ,δηλ όταν πάμε χαμηλά είναι το ιδιο;; όχι φυσικά , αλλιώς ακούγεται η φωνή στα χαμηλά ,αλλιώς στις μεσαίες αλλιώς στις υψηλές περιοχές, και να φανταστείτε ότι μιλάμε για εποχές άνευ μικροφώνων, τουτέστιν οι φωνές ακούγονταν ως είχαν ,ούτε ψεύτικες ούτε με μπάσα πρίμα και άλλα, ο άρχοντας ήταν μια χαρισματική φωνή από τα βάθη μέχρι τα ύψη , ήξερε να ψαλει και χαμηλά αρκετά , το μαρτυρούν οι ηχογραφησεις ,αλλά και πολύ ψηλά με ΑΝΕΣΗ, ζωγραφιζοντας με τη φωνή του την εικόνα που ήθελε να μας δώσει για να κατανοήσουμε τα ψαλομενα , ήταν είναι και θα είναι ο κέδρος της παρ'ημιν μουσικης , φανταστείτε σήμερα τον άρχοντα να έψαλε με αυτές τις μικροφωνικες που υπάρχουν σήμερα στους ναούς...σεισμος.. όταν κάποτε ρώτησα τον Δάσκαλο μου Ιωάννη Σπετσιωτη το άμα τον είχε ακούσει ζωντανα και πως ήταν η εμπειρία του , μου είπε με μια φράση....ήταν μια χορωδία από μόνος του...