Τελευταίος στίχος αίνων Κυριακής Γ' Νηστειών

[Dimitri]

Άλλη μία λεπτομέρεια.

Στο Τριώδιο (ΑΔ, 1994) που έχουμε στο ψαλτήρι (όπως και εδώ από το Fr Leo [1]), έχει τον τελευταίο στίχο των αίνων της Γ' Κυριακής νηστειών ώς

Στίχ. Ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν πρὸ αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.

Στο ΗΟΠ έχει

β΄.– «Ὁ δέ Θεός Βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς».

Ενδιαφέρον οτι υπάρχει εδώ κόμμα στο αἰώνων ενώ μουσικά συνήθως σταματάμε προσωρινά στο ἡμῶν. Στο ψαλτήριο έχει

73, 12 ὁ δὲ θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰῶνος εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς

[1] Αν και εδώ η ίδια πηγή (Fr Leo) το έχει αλλιώς, όπως στο ψαλτήριο.

Στίχ. Ὁ δὲ Θεὸς Βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰῶνος εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς

 

[π. Μάξιμος]

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ ψαλμικός στίχος ἔχει: «ὁ δὲ Θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν».

Ἐπίσης, δέν ξέρω πιό Ψαλτήριον βλέπεις, ἐγώ ἐδῶ καί στόν Τρεμπέλα καί στήν Π.Δ. ἐκδόσεως "ΖΩΗ" βλέπω «πρὸ αἰώνων». Στήν ἔκδοση τῆς Ἀ.Δ. κατ᾿ ἐπεξεργασίαν τοῦ Alfred Rahlfs, τό βλέπω «πρὸ αἰῶνος». Ἄν καί ἔχει ἐκφρασθεῖ σοβαρή ἐπιφύλαξη γιά τίς κριτικές ἐκδόσεις, σ᾿ αὐτό τό σημεῖο δέν ὑπάρχει σοβαρή νοηματική διαφορά. Ἡ σημασία, εἴτε σέ ἑνικό εἴτε σέ πληθυντικό, εἶναι ἡ αὐτή. Δηλώνει τό πάντοτε, παντοτινά.

Ὅσον ἀφορᾷ στό κόμμα, ὄντως τό βλέπουμε μετά τό «πρὸ αἰώνων» ἤ «πρὸ αἰῶνος», καί σημαίνει: Ὁ Θεός εἶναι ὁ πρό αἰώνων βασιλεύς μας, ἀπό τότε πού ὑπάρχουμε, θά ἔλεγαν οἱ Ἰσραηλῖτες. Ἐμεῖς ἐνστικτωδῶς φαίνεται, καί ἑρμηνεύοντες καί αὐτό τόν ψαλμό μεσσιανικῶς, ἔχουμε τήν αἴσθηση τῆς φανερώσεως τοῦ «ἀπ᾿ αἰῶνος μυστηρίου», ὅπως καί ἀλλοῦ ψάλλουμε «Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον καὶ ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον», «Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος μυστήριον, ἀνακαλύπτεται σήμερον...», «Τὸ μέγα μυστήριον τὸ πρίν, τοῖς Ἀγγέλοις ἄγνωστον, καὶ πρὸ αἰώνων ἀπόκρυφον» (26 Μαρτίου), ἀλλά καί ὅπως ὁ Ἀπ. Παῦλος ἔγραψε:
«Ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὐτὴ ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ καὶ φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. γ´, 8-10).
«Τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, οἷς ἠθέλησε ὁ Θεὸς γνωρίσαι τὶς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὃς ἐστὶ Χριστὸς ἐν ἡμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης» (Κολ. α´, 26-27).

Γι᾿ αὐτό —κατά τήν ἄποψή μου—, ὅπως λές «μουσικά συνήθως σταματάμε προσωρινά στο ἡμῶν».