Πιστεύω ότι η ακριβής τάξη που διασώζεται στα παλαιά Τυπικά συνηγορεί υπέρ της αντικαταστάσεως του Εωθινού μόνο υπό άλλου ιδιομέλου δεσποτικού περιεχομένου όπως στις Κυριακές του Τριωδίου–Πεντηκοσταρίου, στις Θεομητορικές εορτές και στις συνάξεις Πατέρων Συνόδων , αλλά και τότε το Εωθινό δεν καταλιμπάνεται αλλά «μεταφέρεται» είτε στη λιτή του όρθρου είτε στην α΄ώρα και τούτο διότι το εωθινό είναι εκ των πυλώνων της αναστασίμου ακολουθίας.
Περισσότερο φειδωλοί ,ίσως, οφείλουμε να είμαστε σήμερα στην αντικατάσταση του εωθινού ειδικά από δοξαστικό αγίου διότι κατά τα σήμερον κρατούντα το εωθινό πλέον καταλιμπάνεται εις βάρος των προνομίων της Κυριακής εφ’ όσον δεν λέγεται πλέον σε άλλο σημείο της ακολουθίας.
Την ισορροπία διακρατεί και πάλι η παλαιά ταξη κατά την οποία το δοξαστικό των αίνων του αγίου ψάλλεται ως τελευταίο στιχηρό στους αίνους. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο και το δοξαστικό του αγίου ψάλλεται και τα προνόμοια της Κυριακής δεν απομειούνται, καταλιμπανομένου του εωθινού και αποφεύγονται άσκοπες διακρίσεις των ακολουθιών αγίων για λόγους καιρικούς ή τοπικούς. Aν ,έστω, δικαιολογείται η αντικατάσταση του εωθινού από το δοξαστικό του αγίου Γρηγορίου εν Κωνσταντινοπόλει, ποιο το νόημα της αντικαταστάσεως για κάποιο ενοριακό ναό στον οποίο ούτε καν θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία , όπως άλλωστε και στην πλειονότητα των ενοριών, όταν η μνήμη του αγίου δεν συμπίπτει με Κυριακή;
Αυτά εν αναμονή εγκυροτέρων γνωμών.
