Ακόμη και το Τριώδιο του π. Κων/νου Παπαγιάννη, εξίσου περιεκτικό και επίσης χειρόγραφο, πολύ όμως ευκρινέστερο, το βρίσκω (αν και το έχω) εξαιρετικά δυσανάγνωστο. Του Καρά, για μένα, είναι εντελώς ακατάλληλο (γι' αυτό το λόγο) για το αναλόγιο. Εκτός αν κάποιος έχει εντρυφήσει στη μελέτη των βιβλίων του και μπορεί να τα πιάσει με τη μία. Και οι άλλοι όμως που βρίσκονται στο αναλόγιο;
Απορώ πως τόσο καιρό το μουσικό έργο του Σ. Καρά, παρά τους τόσους ένθερμους μαθητές και υποστηρικτές, δεν είχε καλύτερη τύχη από πλευράς εκδοτικής. Κάτι παρόμοιο με τα βιβλία του Βουδούρη, όπου τελικά το «Ψαλτολόγιο» αναπλήρωσε το κενό.