Ελπίζω να μην υπάρχει ήδη τέτοιο θέμα καθώς από μία μικρή αναζήτηση που έκανα δε βρήκα κάτι σχετικό.
Αυτό το οποίο θέλω να συζητήσουμε στο συγκεκριμένο θέμα είναι σχετικά με τα πρώτα ψαλτικά μας ακούσματα από τότε δηλαδή που θυμόμαστε τον εαυτό μας να προσέχει την ψαλτική ως κάτι ξεχωριστό στη λατρεία. Όχι δηλαδή το ποιός ήταν ο δάσκαλός μας.
Από αυτήν την ερώτηση βέβαια προκύπτουν και άλλα ερωτήματα όπως παραδείγματος χάριν το αν ταυτίζονται αυτά τα ακούσματα με το ύφος το οποίο ψάλλει ο καθένας σήμερα ή αν υπεισέρχονται στοιχεία αυτού του ακούσματος ασυνείδητα στο ψάλσιμό μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε ή αν τα έχουμε αποκηρύξει πλήρως χάριν κάποιου άλλου ύφους.
Εμένα τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα προέρχονται από την ενορία μου. Ο μεν δεξιός ψάλτης είχε ένα ύφος Καραμάνη (στο λίγο πιο άγριο είναι η αλήθεια) και ο αριστερός έψαλλε στο ύφος του γέροντα Παναρέτου του Φιλοθεΐτη (στο λίγο πιο κοσμικό ). Δεν υπήρξε κανείς από τους δύο δάσκαλός μου και οι μετέπειτά δάσκαλοί μου (ξεκίνησα σχετικά μεγάλος Β.Μ.) έψαλλαν σε διαφορετικό ύφος. Εγώ όμως θέλω να σταθώ στα πρώτα μου ακούσματα γιατί νιώθω ότι ακόμα με «στοιχειώνουν» και νιώθω ότι έστω και υποσυνείδητα υιοθετώ στοιχεία από αυτό το ψάλσιμο με το οποίο πρωτογνώρισα τη Β.Μ. Το σίγουρο πάντως είναι ότι και οι σημερινές μου προτιμήσεις δεν αφίστανται πολύ από αυτό το ψάλσιμο, σε γενικές γραμμές πάντοτε, οπότε ουσιαστικά μπορώ να πω ότι, έστω και εμμέσως, με σφράγισε αυτό το ύφος ιδίως του αριστερού ψάλτη ο οποίος σίγουρα ήταν πιο γλυκύς και μελωδικός από τον δεξιό.
Σ.σ.: Επίτηδες δεν ανέφερα ονόματα γιατί θέλω περισσότερο να σταθούμε στο ύφος αυτό καθ' εαυτό.
Αυτό το οποίο θέλω να συζητήσουμε στο συγκεκριμένο θέμα είναι σχετικά με τα πρώτα ψαλτικά μας ακούσματα από τότε δηλαδή που θυμόμαστε τον εαυτό μας να προσέχει την ψαλτική ως κάτι ξεχωριστό στη λατρεία. Όχι δηλαδή το ποιός ήταν ο δάσκαλός μας.
Από αυτήν την ερώτηση βέβαια προκύπτουν και άλλα ερωτήματα όπως παραδείγματος χάριν το αν ταυτίζονται αυτά τα ακούσματα με το ύφος το οποίο ψάλλει ο καθένας σήμερα ή αν υπεισέρχονται στοιχεία αυτού του ακούσματος ασυνείδητα στο ψάλσιμό μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε ή αν τα έχουμε αποκηρύξει πλήρως χάριν κάποιου άλλου ύφους.
Εμένα τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα προέρχονται από την ενορία μου. Ο μεν δεξιός ψάλτης είχε ένα ύφος Καραμάνη (στο λίγο πιο άγριο είναι η αλήθεια) και ο αριστερός έψαλλε στο ύφος του γέροντα Παναρέτου του Φιλοθεΐτη (στο λίγο πιο κοσμικό ). Δεν υπήρξε κανείς από τους δύο δάσκαλός μου και οι μετέπειτά δάσκαλοί μου (ξεκίνησα σχετικά μεγάλος Β.Μ.) έψαλλαν σε διαφορετικό ύφος. Εγώ όμως θέλω να σταθώ στα πρώτα μου ακούσματα γιατί νιώθω ότι ακόμα με «στοιχειώνουν» και νιώθω ότι έστω και υποσυνείδητα υιοθετώ στοιχεία από αυτό το ψάλσιμο με το οποίο πρωτογνώρισα τη Β.Μ. Το σίγουρο πάντως είναι ότι και οι σημερινές μου προτιμήσεις δεν αφίστανται πολύ από αυτό το ψάλσιμο, σε γενικές γραμμές πάντοτε, οπότε ουσιαστικά μπορώ να πω ότι, έστω και εμμέσως, με σφράγισε αυτό το ύφος ιδίως του αριστερού ψάλτη ο οποίος σίγουρα ήταν πιο γλυκύς και μελωδικός από τον δεξιό.
Σ.σ.: Επίτηδες δεν ανέφερα ονόματα γιατί θέλω περισσότερο να σταθούμε στο ύφος αυτό καθ' εαυτό.
Last edited: