Νά λές καί τήν πηγή.
Μαρτυρεῖται ὑπό κωδίκων τοῦ ιβ΄ αἰ. καί εὐχολογίου τοῦ ιβ΄- ιγ΄ αἰ. ἐν DII, 145 (πρβλ. Τρεμπέλα, Αἱ τρεῖς Λειτουργίαι, σ. 149 καί Φουντούλη, Θείαι Λειτουργίαι, σελ. 287).
Τό Πληρωθήτω ψάλλεται ὡς περισσή τοῦ κοινωνικοῦ ψαλμοῦ (πρβλ. Εὐαγγ. Σπυράκου, Οἱ χοροί ψαλτῶν, σ. 465 (214), Μ. Θεοδωράκη, Ἀρχέτυπες διατάξεις, Συμβολή, 12, 31 καί ἡμέτερον στό ἴδιο, 13, 4) τότε πού μετά τό «Τά ἅγια τοῖς ἁγίοις» ἐψάλλετο ἀδιακόπως τό κοινωνικόν κατά τήν κοινωνία τῶν ἱερέων καί τῶν πιστῶν, χωρίς τήν παρεμβολή τῶν μεταγενεστέρων προσθηκῶν «Μετά φόβου…», «Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…» καί «Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν…», τό ὁποῖον πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἐπανέλθει, καί γιά τή διάσωση τῆς ὀρθῆς τάξεως, ἀλλά κυρίως γιά τή εὐχέρεια πού δίνει στόν ἱερέα (ὅταν λειτουργεῖ μάλιστα ἄνευ διακόνου) στή μεταφορά τῶν τιμίων δώρων στήν πρόθεση (παστοφόριον).
Κάποιοι μάλιστα με ρώτησαν για τον ψαλμό αυτόν.
