Αγαπητοί φίλοι του "Ψαλτολογίου", σας χαιρετώ κι εγώ με τη σειρά μου σαν νέο μέλος και εύχομαι κάθε καλό στη ζωή σας.
Συμπληρωματικά θα ήθελα να πω, ότι εκτός των άλλων, ο πολυσέβαστος Δάσκαλός μας έχει επιτύχει, χωρίς καν να το επιδιώξει, το εξής:
Έβγαλε μαθητές που, φωνητικά, δεν μοιάζουν μεταξύ τους, και που ο καθένας , αφού πήρε αυτά που πήρε, μαθαίνοντας στο αναλόγιο μαζί του, κατάφερε στην πορεία να διαμορφώσει ένα δικό του προσωπικό ύφος. Ένα ύφος που δεν είναι ούτε Πατριαρχικό, ούτε Ταλιαδωρικό, ούτε Στανιτσαϊκό, ούτε Νεραντζίδικο, ούτε καν "Πλαϊτικό!"
Ο καθένας μας ξεχωριστά δεν θυμίζουμε στο ψάλσιμό μας ούτε τον ίδιο μας τον Δάσκαλο, χωρίς αυτό να είναι αρνητικό, όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Ο ίδιος άλλωστε μας προτρέπει να ακούμε όχι έναν και δύο, αλλά όσο περισσότερους καλούς ψάλτες μπορούμε και να προσπαθούμε να παίρνουμε από αυτούς όσα στοιχεία νομίζουμε ότι μας ταιριάζουν.
Όταν όμως ψάλλουμε όλοι μαζί, μαζί του, ακουγόμαστε σαν
μία φωνή και με σχεδόν τέλειο συγχρονισμό, χωρίς "ουρές", (που αυτό ακριβώς είναι και το χαρακτηριστικό "επιτυχίας" ενός Χορού Ψαλτών) όπως θα το διαπιστώσετε ακούγοντας τις ηχογραφήσεις των
"Κρητών Μαϊστόρων" που ως τώρα δημοσιεύτηκαν απο τον κ. Κακαβελάκη, τον οποίο και πάλιν και πολλάκις ευχαριστούμε.
Πραγματικά, ο Θεός να του δίνει χρόνια, να βγάλει κι άλλους και καλύτερους μαθητές από εμάς!
Μαθητές που, σημειωτέον, όλοι υπηρετούν αναλόγια και Ενορίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα επόμενα χρόνια (υγεία να έχουμε πάνω απ΄ολα).
Τωρα βέβαια, μετα από όλα αυτά ίσως πείτε:
Πολλή λατρεία έχεις για το Δάσκαλό σου, αλλά όπως λέει και η Παπαδική:
«Κι ὕστερα ἔχεις τὴν ἔννοιάν σου τὸ πῶς νὰ μάθῃς νὰ τραγῳδᾶς ταὶς θέσεις, καθὼς σὲ ταὶς ψάλλει ὁ διδάσκαλός σου […] καὶ αὐτὸ ἔχει ἔννοιαν, καὶ ρώτα τὸν διδάσκαλόν σου νὰ τὸ μάθῃς, καὶ ἂν τὸ εἰξεύρῃ εἶναι καλὸς τεχνίτης καὶ φύλαγέ τον. Εἰδεμή, φεῦγα ὀγλίγωρα ἀπ' αὐτὸν καὶ μὴ χάνεις τὸν καιρόν σου» (ΕΒΕ 968, ιζ΄ αἰ.)
Ευτυχώς εμάς ο καιρός μας δεν πήγε (και ούτε πηγαίνει) χαμένος...δόξα τω Θεώ!