Εγώ κατέβασα μόνο το τρίτο. Μου θύμισε χορωδίες Σίμωνος Πέτρας, Βατοπαιδίου κλπ. Για να σας προκαταβάλω για την άποψή μου γι' αυτές, απλά θα σας πω ότι δεν το άντεξα και το έκλεισα πριν φτάσει στη μέση...
Σέβομαι κάθε μουσικό γούστο συναδέλφων, από ευρωπαϊστές μέχρις καραϊκούς και όταν ψέλνω θεωρώ αδελφό μου αυτόν που κάθεται δίπλα μου, όπως και να ψέλνει, εφόσον δεν είναι κάτι ΤΕΛΕΙΩΣ out. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να αρέσουν αυτά σε κάποιον που έχει ζημωθεί με παραδοσιακά ακούσματα, με Φιρφιρή, Δανιηλαίους και τέτοια (για να αναφέρω παραδείγματα από την ίδια σχολή), τα οποία καμία μα καμία σχέση δεν έχουν με το νεώτερο "αγιορείτικο" ( ; ) ύφος που ακούμε σε κασέτες, CD κλπ. Αρκεί να θυμηθείτε την αντίδραση γι' αυτό των δύο Δανιηλαίων στο πρώτο συνέδριο βυζαντινής μουσικολογίας, που όταν τους ρώτησε κάποιος "Τι γνώμη έχετε για κάποιες καινούργιες παραγωγές που βγαίνουν σε CD με χορωδίες από μονές του Αγ. Όρους" πετάχτηκαν και οι δύο λέγοντας με χαρακτηριστική απλότητα "Εκτός παράδοσης, εκτός παράδοσης..." και τίποτα παραπάνω!
Τώρα, αν εννοούσες συνάδελφε ότι έχουν ομοιογένεια στην εκτέλεσή τους, θα συμφωνήσω μαζί σου. Εντάξει, από το να ακούγεται άλλος εδώ κι άλλος εκεί, δε λέω, καλά είναι κι αυτά. Θα πω όμως ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στη χορωδία του Στανίτσα, που έχουμε ακούσει τόσες και τόσες φορές από τις γνωστές ηχογραφήσεις. Καλό θα είναι στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε αυτό που λέει ο Στανίτσας στη γνωστή συνέντευξη, όταν ερωτάται για τη συνταγή επιτυχίας μιας χορωδίας και απαντά ότι δεν είναι ανάγκη να λένε περίπλοκες μουσικές φράσεις, αλλά αυτές που λένε να τις λένε συγκροτημένα. Το ύφος όμως τέτοιων χορωδιών όπως του Άρχοντα, από τη φωνητική εκφορά μέχρι τις αναλύσεις και την ερμηνεία του μέλους, απέχει πόρρω από τα παραδείγματα που παρέθεσες (εφόσον, επαναλαμβάνω, τα υπ'αριθμ. 1 και 2 είναι ίδιας λογικής με το 3 που κατέβασα).
Για το ότι σου αρέσουν δεν μπορώ να πω κάτι, γούστα είναι αυτά, όπως κι εμένα δεν μου αρέσουν. Έχω ακούσει αγιορείτικες χορωδίες σε αγρυπνίες πολύ καλύτερες, με τσακίσματα στη φωνή και με ύφος που πραγματικά σε πήγαινε αλλού... Νομίζω ότι αν βάλεις σε ακουστική αντιπαραβολή αυτά με τα παραδείγματά σου, θα καταλάβεις τη διαφορά.
Όσο για τα δικά μου γούστα, εγώ βέβαια είμαι σε άλλο ύφος, όπως κατάλαβες. Από χορωδίες που έχω ακούσει, μου αρέσουν (εκτός φυσικά από του Στανίτσα) του Φορτωμά, του Ζορμπά, του Τσαούση, του Σύρκα (σπάνιες οι ηχογραφήσεις αυτές, βάλτε αν έχετε!), του Παϊκόπουλου. Και του Βασιλικού παλιά κάποιες χορωδίες ήταν πολύ καλές. Και βέβαια οι χορωδιακές εκτελέσεις του Χρύσανθου Θεοδοσόπουλου στον Αγ. Δημήτριο είναι άπαιχτες! (ε, σιγά μη μου ξέφευγε...) Και κάποιες από Καραμάνη, Ταλιαδώρο είναι επίσης πολύ ωραίες. Γενικά μου αρέσει όταν η χορωδία δεν είναι ένα μονότονο και στεγνό άκουσμα, αλλά διακρίνονται και τα γυρίσματα. Ασυναγώνιστοι σ' αυτά είναι οι άτιμοι οι Τούρκοι...