Ρε παιδιά, δεν έχει γίνει αντιληπτό από μερικούς κάτι βασικό, παρότι βλέπω ότι έχει επισημανθεί: ναι, οι ψάλτες πρέπει να αποχωρούν όταν αδυνατούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους (είτε φωνητικά είτε σωματικά) και όταν δεν τον κάνουν πρέπει αυτό με κάποιον τρόπο να γίνεται. Αλλά στον γενικό κανόνα υπάρχουν μια, δυό εξαιρέσεις, που γίνονται μία στις χίλιες. Μία λοιπόν απ' αυτές είναι και ο Άρχων Χαρίλαος Ταλιαδώρος! Αφού όλοι παραδέχεστε ότι δεν πρόκειται περί κανόνα, αλλά περί ενός σπάνιου φαινομένου στη βυζαντινή μουσική, που ακόμα και τώρα ψάλει μια χαρά, απλώς είναι καταπονημένος από το γήρας! Πώς λοιπόν, ενώ παραδέχεστε όλοι ότι είναι μια εξαίρεση της εξαίρεσης, ζητάτε κάποιοι στο πρόσωπό του να... εφαρμοστεί ο κανόνας;; Απορώ και εξίσταμαι... Για να φέρω άλλο γνωστό παράδειγμα, σε κάθε ωδείο π.χ. ο μαθητής πρέπει να δώσει εξετάσεις για να πάρει το δίπλωμα βυζαντινής. Ερωτώ: έκανε το ίδιο ο Θρασύβουλος Στανίτσας; Μήπως θα απαιτούσατε και από αυτόν να πάει να εξεταστεί στο... Ωδείο Αθηνών για να του δώσουν Αθηναίοι ψάλτες το δίπλωμα;; Θα τρελαθούμε τελείως;; Όλοι ξέρετε ότι του εστάλη τιμητικώς! Κι εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν από τους τελευταίους τιτάνες της μουσικής μας, με ένα φαινόμενο. Και του επιφυλάσσουμε τέτοια συμπεριφορά; Δεν νομίζω ότι είχε... πρόβλημα το δεξί ψαλτήρι της Αγίας Σοφίας με τόσους μαθητές άλλωστε γύρω του, τουναντίον θα έλεγα. Το ερώτημα λοιπόν του παρόντος θέματος περί αποχώρησης των ιεροψαλτών και η οποιαδήποτε απάντηση δοθεί, αφορά τον κανόνα, στον οποίο όμως προφανώς δεν υπάγονται φαινόμενα όπως του Άρχοντα... Αν είναι δυνατόν να ζητούμε οριζόντια εφαρμογή του νόμου στον μπαρμπα-Γιάννη που έχει στοιχειώσει στο ψαλτήρι και στον Χαρίλαο Ταλιαδώρο!