MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Ἀπὸ τὶς Ἀρχέτυπες διατάξεις:
Ψάλλεται «πεντηκοστὸς δὲ κατὰ τὸν ἦχον, καθὼς καὶ ἐν ταῖς λοιπαῖς Κυριακαῖς»
(χφ. Δρέσδης Α 104 πραξαπόστολος-τυπικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας α’ ἥμισυ ια’ αἰ. ἔκδ. K. Akentiev 2007 σ. 96).
«...Εἶτα στίχος εἰς ἦχον πλ. β’, ὁμοῦ οἱ δύο χοροί· ᾿Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ ψάλλομεν στιχηρὸν ἀναστάσιμον· ᾿Αναστὰς ὁ ᾿Ιησοῦς...»
(τυπικὸν Ἱ. Μ. Διονυσίου τοῦ ἔτους 1841 (D III σ. 567)· ὁμοίως Μ σσ. 250-251, χφ. ΕΒΕ/Μ.Π.Τ. 704 ὄρθρος τῆς παλαιᾶς παπαδικῆς φ. 197v, Γ. Στάθη Οἱ ἀναγραματισμοὶ καὶ τὰ μαθήματα τῆς βυζαντινῆς μελοποιΐας σσ. 107, 177, 180, 197, Ε. Σπυράκου Οἱ χοροὶ ψαλτῶν κατὰ τὴν βυζαντινὴ παράδοση σ. 359, χφφ. παρακλητικὲς Vat. gr. 1827 ιγ’ αἰ. φ. 87v, 1837 ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 138v, Σ 1104 φ. 6r καὶ ΛΕ σ. 117),
ἤ «τὸ πεντηκοστάριον τῆς ὀκτωήχου ...εἰ ἐστὶ Κυριακή»
(BSB 320 φ. 17r, βλ. καὶ χφφ. παρακλητικὲς Σινὰ 787 ιβ’ αἰ. φ. 2v, Vat. gr. 1820 ιβ' αἰ. φφ. 4r, 34r, 60v, 97r, 126r, 154v, 182r, 210v, 1813 ιβ’-ιγ’ αἰ. φφ. 16v-17r, 49v, 78v, 190v-191r, 215r, RGB 270 19 ιβ’-ιγ’ φφ. 29r, 105r, Σινὰ 817 τοῦ ἔτους 1258 φφ. 52r, 65r, Vat. gr. 1827 ιγ’ αἰ. φφ. 5v-6r, 26v, 47r, 67v, 105r, 119r, Biblioteca Νacional de Espana 4580 τοῦ ἔτους 1347 φφ. 6r-v, 15r, 24v, 34r, 44r, 52r, 60r, Μ σσ. 250-251, Vat. gr. 1837 παρακλητικὴ ιστ’ αἰ. φφ. 20r, 45r, 70r, 91v, 1837 παρακλητικὴ ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 114r καὶ Κ σσ. 58-60).
«Ἦχος α’.
Τῇ ἀναστάσει σου Κύριε ὁ ὑψώσας με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου κτίσον ἐν ἐμοὶ καρδίαν καθαράν, ὅπως τὸν ἐντὸς ἐκπλύνας μολυσμὸν ἐν καινότητι ζωῆς δοξάζω σου τὸ μέγα ἔλεος.
Ἦχος β’.
Ζωοδότα φιλάνθρωπε ὁ νεκρώσας τὸν θάνατον καὶ ἀναστήσας τὸν ἄνθρωπον ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος γ’.
Ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν μου ἐλυτρώσω Κύριε διὰ τῆς σῆς ἀναστάσεως ζωοδότα Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος δ’.
Ὁ τῇ ταφῇ σου νεκρώσας τὸν θάνατον καὶ τῆ ἐγέρσει σου ἀναστήσας τὸν ἄνθρωπον ζωοδότα Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος πλ. α’.
Ἐκ Πατρὸς μονογενὴ προτότοκον ἐκ νεκρῶν σὲ Χριστὲ δοξάζομεν, θάνατος γάρ σου οὐκέτι κυριεύει ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος πλ. β’.
Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προείπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος.
Ἦχος βαρύς.
Ὁ τριημέρῳ ταφή σου νεκρώσας τὸν θάνατον καὶ ἀναστήσας τὸν ἄνθρωπον ζωοδότα Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος πλ. δ’.
Ἡ ζωὴ τῶν ζώντων καὶ τῶν θανέντων ἀνάστασις ὡς ἐκ τάφου τῆς ἁμαρτίας ἀνάστησον δέομαι καὶ ἐλέησόν με»
(χφ. Σινὰ 787 παρακλητικὴ ιβ’ αἰ. φ. 2v).
Ψάλλεται «πεντηκοστὸς δὲ κατὰ τὸν ἦχον, καθὼς καὶ ἐν ταῖς λοιπαῖς Κυριακαῖς»
(χφ. Δρέσδης Α 104 πραξαπόστολος-τυπικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας α’ ἥμισυ ια’ αἰ. ἔκδ. K. Akentiev 2007 σ. 96).
«...Εἶτα στίχος εἰς ἦχον πλ. β’, ὁμοῦ οἱ δύο χοροί· ᾿Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ ψάλλομεν στιχηρὸν ἀναστάσιμον· ᾿Αναστὰς ὁ ᾿Ιησοῦς...»
(τυπικὸν Ἱ. Μ. Διονυσίου τοῦ ἔτους 1841 (D III σ. 567)· ὁμοίως Μ σσ. 250-251, χφ. ΕΒΕ/Μ.Π.Τ. 704 ὄρθρος τῆς παλαιᾶς παπαδικῆς φ. 197v, Γ. Στάθη Οἱ ἀναγραματισμοὶ καὶ τὰ μαθήματα τῆς βυζαντινῆς μελοποιΐας σσ. 107, 177, 180, 197, Ε. Σπυράκου Οἱ χοροὶ ψαλτῶν κατὰ τὴν βυζαντινὴ παράδοση σ. 359, χφφ. παρακλητικὲς Vat. gr. 1827 ιγ’ αἰ. φ. 87v, 1837 ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 138v, Σ 1104 φ. 6r καὶ ΛΕ σ. 117),
ἤ «τὸ πεντηκοστάριον τῆς ὀκτωήχου ...εἰ ἐστὶ Κυριακή»
(BSB 320 φ. 17r, βλ. καὶ χφφ. παρακλητικὲς Σινὰ 787 ιβ’ αἰ. φ. 2v, Vat. gr. 1820 ιβ' αἰ. φφ. 4r, 34r, 60v, 97r, 126r, 154v, 182r, 210v, 1813 ιβ’-ιγ’ αἰ. φφ. 16v-17r, 49v, 78v, 190v-191r, 215r, RGB 270 19 ιβ’-ιγ’ φφ. 29r, 105r, Σινὰ 817 τοῦ ἔτους 1258 φφ. 52r, 65r, Vat. gr. 1827 ιγ’ αἰ. φφ. 5v-6r, 26v, 47r, 67v, 105r, 119r, Biblioteca Νacional de Espana 4580 τοῦ ἔτους 1347 φφ. 6r-v, 15r, 24v, 34r, 44r, 52r, 60r, Μ σσ. 250-251, Vat. gr. 1837 παρακλητικὴ ιστ’ αἰ. φφ. 20r, 45r, 70r, 91v, 1837 παρακλητικὴ ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 114r καὶ Κ σσ. 58-60).
«Ἦχος α’.
Τῇ ἀναστάσει σου Κύριε ὁ ὑψώσας με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου κτίσον ἐν ἐμοὶ καρδίαν καθαράν, ὅπως τὸν ἐντὸς ἐκπλύνας μολυσμὸν ἐν καινότητι ζωῆς δοξάζω σου τὸ μέγα ἔλεος.
Ἦχος β’.
Ζωοδότα φιλάνθρωπε ὁ νεκρώσας τὸν θάνατον καὶ ἀναστήσας τὸν ἄνθρωπον ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος γ’.
Ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν μου ἐλυτρώσω Κύριε διὰ τῆς σῆς ἀναστάσεως ζωοδότα Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος δ’.
Ὁ τῇ ταφῇ σου νεκρώσας τὸν θάνατον καὶ τῆ ἐγέρσει σου ἀναστήσας τὸν ἄνθρωπον ζωοδότα Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος πλ. α’.
Ἐκ Πατρὸς μονογενὴ προτότοκον ἐκ νεκρῶν σὲ Χριστὲ δοξάζομεν, θάνατος γάρ σου οὐκέτι κυριεύει ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος πλ. β’.
Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προείπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος.
Ἦχος βαρύς.
Ὁ τριημέρῳ ταφή σου νεκρώσας τὸν θάνατον καὶ ἀναστήσας τὸν ἄνθρωπον ζωοδότα Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἦχος πλ. δ’.
Ἡ ζωὴ τῶν ζώντων καὶ τῶν θανέντων ἀνάστασις ὡς ἐκ τάφου τῆς ἁμαρτίας ἀνάστησον δέομαι καὶ ἐλέησόν με»
(χφ. Σινὰ 787 παρακλητικὴ ιβ’ αἰ. φ. 2v).
Last edited: