Πεντηκοστή/Δευτέρα Ἁγίου Πνεύματος

Εάν προτιμηθούν αύριο τα τυπικά και οι μακαρισμοί, τότε το εισοδικόν θα πρέπει να είναι "Δευτε προσκυνήσωμεν....σώσον ημας Παράκλητε Αγαθέ" και στην συνέχεια τρισάγιον; ή δεν έχουν κάποια σχέση αυτά μεταξύ τους;
 
Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ. Σῶσον ἡμᾶς Παράκλητε ἀγαθὲ...τρισάγιον.
 
Εάν προτιμηθούν αύριο τα τυπικά και οι μακαρισμοί, τότε το εισοδικόν θα πρέπει να είναι "Δευτε προσκυνήσωμεν....σώσον ημας Παράκλητε Αγαθέ" και στην συνέχεια τρισάγιον; ή δεν έχουν κάποια σχέση αυτά μεταξύ τους;
Δύο ἀπόσπασματα ἀπὸ Πεντηκοστάρια (1837 καὶ 2010). Στὸ θέμα τοῦ Εἰσοδικοῦ φαίνεται νὰ συμφωνοῦν καὶ μὲ παλαιότερα (1575).
 

Attachments

  • Acrobat_IbglfICQof.png
    Acrobat_IbglfICQof.png
    71.6 KB · Views: 46
  • Acrobat_ShjjJrtatK.png
    Acrobat_ShjjJrtatK.png
    737 KB · Views: 47
Εάν προτιμηθούν αύριο τα τυπικά και οι μακαρισμοί, ...
Ἡ προτίμηση ἀπό τί ἐξαρτᾶται; Αὐθαιρεσία, γοῦστο ἤ τήρηση τυπικοῦ ἐκτός τοῦ ἰσχύοντος, μέ συγκεκριμένη αἰτιολόγηση;

.. το εισοδικόν θα πρέπει να είναι "Δευτε προσκυνήσωμεν....σώσον ημας Παράκλητε Αγαθέ" ;
Τί περέχουν οἱ 4 τελίτσες; Μπορεῖτε νά τίς συμπληρώσετε; Μᾶλλον θά γράψετε «καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ", ὅπερ ἀσύμφωνον γιά τό ἐν συνεχείᾳ «Παράκλητε ἀγαθέ». Ἄν καί αὐτό μπορεῖ νά ὑποστηριχθεῖ ὅτι διαφαίνεται στήν § 38 τῆς Προθεωρίας τοῦ ΤΜΕ γιά τίς ἀπό Τρίτη ἕως Παρασκευῆς μεθέορτες ἡμέρες, ἔχει δοθεῖ ἐπίσημη ἑρμηνεία (ἀκόμη βλ. καί ΤΓΡ) γιά τήν χρήση τοῦ «Ὑψώθητι...» καθ᾿ ὅλες τίς μεθέορτες. Γιά τήν Δευτέρα (πού ρωτᾶτε) καί τό ΤΑΣ εἶναι σαφές γιά τό «Ὑψώθητι...».

...στη συνέχεια τρισάγιον;
Δεῖτε τό θέμα «Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν» ή το «Άγιος ο Θεός» (τρισάγιον) ; » Εἶναι θέμα αἰτιολογημένης προτιμήσεως.

... ή δεν έχουν κάποια σχέση αυτά μεταξύ τους;
"Δευτε προσκυνήσωμεν...." καί τρισάγιον δέν σχετίζονται γιά τή Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τό ἀρχαῖον τυπικόν.
 
Χαίρετε ...μιας κ ξανά είδα παλιότερα σχόλια σχετικά με τις ακολουθίες του τριημέρου κ το τι κάνουν σε πανηγυρίζοντες Ναούς...Να αναφερω σχετικά με την εδώ στον Ωρωπό Μονή του Παρακλητου. Το Σάββατο το βράδυ γίνεται Αγρυπνία (Εσπερινός Όρθρος Θ.Λειτουργια )της Πεντηκοστής. Ο Εσπερινός δεν επισυνάπτεται !,αλλά γίνεται την Κυριακή το Απόγευμα (Πανηγυρικά με Αργά Ανοιξανταρια Κεκραγαρια κλπ + τις ευχές τις Γονυκλισιας). Την Δευτέρα το πρωί βαθύς Πανηγυρικος Όρθρος με πολυελέους, ψαλμωδηση όλων των ωδων των 2 κανόνων κλπ....Στη δε Θεία Λειτουργία όπως έγραψαν κ παραπάνω ψάλλουν τυπικά με μακαρισμούς κ Τρισάγιο (ΟΧΙ το όσοι εις Χριστόν).... Ως κύρια ημέρα της εορτής της Μονής είναι η Δευτέρα ......
 
Last edited:
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και την προθυμία σας να ασχοληθείτε με την απορία μου. Να είστε καλά. Ο Θεός μαζί μας!
 
==Θά ἤθελα νά ἐπεκτείνω τό σχόλιο σχετικά μέ τό εἰσοδικόν τῆς Πεντηκοστῆς τήν Δευτέρα καί ὅλες τίς μεθέορτες ἡμέρες. Στό ΤΑΣ παρατηροῦμε ὄτι εἶναι ἡ μοναδική περίπτωση ἑπομένης Δεσποτικῆς ἑορτῆς πού ὁρίζει τό εἰσοδικό τῆς Πεντηκοστῆς, μετά τά τυπικά καί τούς μακαρισμούς. Αὐτό δείχνει ὅτι δέν μπορεῖ νά ἀκολουθηθεῖ τό αὐτονόητο γιά τίς ἄλλες Δεσποτικές, ἤτοι τό «Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ...» μέ τό χαρακτηριστικό τῆς ἑορτῆς, καί ἔπρεπε νά τονισθεῖ ἡ ἐξαίρεση διά τό ἀνακόλουθον Χριστοῦ - Παρακλήτου. Ἐξ αὐτοῦ φρονῶ ὅτι τό αὐτό θά ἐννοεῖ καί γιά τίς ὑπόλοιπες μεθέορτες ἡμέρες. Αὐτό τό "ἔπιασε" ὁ Ρήγας πού ὀρίζει τό εἰσοδικόν τῆς Πεντηκοστῆς ὅλες τίς ἡμέρες.
==Ἀναφορικά μέ τό ΤΜΕ καί τήν § 38 τῆς Προθεωρίας, πρόκειται γιά μιά γενική διάταξη τῶν δεσποτικῶν ἑορτῶν καί δέν μπορεῖ νά στηριχθεῖ τό «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... Σῶσον ἡμᾶς, Παράκλητε ἀγαθέ...» γιά τίς ἀπό Τρίτη ἕως Παρασκευή μεθέορτες ἡμέρες, καί καλῶς ἑρμηνεύθηκε καί ὁρίζεται ἀπό τά ΔΕΕ, τό ΣΤ καί ἄλλα ἰδιωτικά τυπικά, τό εἰσοδικόν τῆς Πεντηκοστῆς ὅλες τίς μεθέορτες.
 
Συμφωνώ με το συμπέρασμα για την παγιωθείσα πράξη, απλά να σημειώσω τα παρακάτω, γνωστά στους ειδήμονες του τυπικού:
  1. Μετά τον στίχο της εισόδου δηλ. "Υψούτε Κύριον τον Θεόν..." κατά τα παλαιά τυπικά ψάλλεται ευθύς το απολυτίκιον "Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών...", το οποίο τηρούν ακόμη και σήμερα οι ρώσοι. Είχε μια ευελιξία η διάταξη των αντιφώνων που σήμερα έχει χαθεί.
  2. Προφανώς για την β´ μέρα (εάν ψαλούν τυπικά) ορίζει τον στίχο της εισόδου "Υψούτε Κύριον τον Θεόν..." με εφύμνιο το "Σώσον ημάς Παράκλητε αγαθέ..." και μέχρι την απόδοση.
  3. Και στην περίπτωση του Πάσχα επικράτησε το Εισοδικό του Πάσχα μέχρι την απόδοση. Εφόσον ψάλλονται τα αντίφωνα του Πάσχα, η επιλογή του εισοδικού στίχου από τον ψαλμό του γ´ αντιφώνου ήταν ορθότερη επιλογή από το ΤΜΕ.
  4. Ο μακαριστός π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης υποστήριζε στο Αντιφωνάριο πως κατά τις μεθέορτες ημέρες των Δεσποτικών εορτών ψάλλονται τα αντίφωνα και το εισοδικό της εορτής, διότι το εισοδικό είναι συνέχεια του γ´ αντιφώνου.
 
Ποιά είναι η εξήγηση για το ότι στις ευχές της γονυκλισίας ο ιερέας γονατίζει προς Δυσμάς αντικριστά με το εκκλησίασμα ενώ "κάθε" άλλη φορά γονατίζει προς ανατολάς μαζί με το εκκλησίασμα δίνοντας κάποιαν εντύπωση "οδηγού" για το τι πρέπει όλοι να κάμωμε;;;;; Υπαρχει εξήγηση;;; Τα εισαγωγικά στη λεξη "κάθε" προφυλασουν την φράση από την εξαίρεση της Λειτουργίας του Ι ακώβου όπου ο Μακαριστός την τελούσε με πρόσωπο προς το λαό.... αλλά αυτο θα το ρωτήσω πιο μετα.....


Ἄν καί πᾶμε σέ ἄλλο θέμα, θά ἔλεγα ὅτι ἡ ἐξήγηση εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν ἀρχαιοπρεπῆ τελετουργία τῆς θ. Λειτουργίας τοῦ Ἰακώβου. Στήν αὐτή πολιά ἀρχαιότητα μᾶς πᾶνε καί τά δύο. Ὁ ἱερεύς εἶναι ὁδηγός εἴτε εἶναι ἐστραμμένος πρός ἀνατολάς εἴτε πρός δυσμάς, ὅπως ἐδῶ, ἤ στήν ἀποστολική εὐλογία καί τά ὑπόλοιπα τῆς ἀρχῆς τῆς ἁγίας ἀναφορᾶς στή συνήθη Λειτουργία "Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου...", "Ἄνω σχῶμεν...", "Εὐχαριστήσωμεν..." ἤ στόν Γάμο ἤ καί ἀλλοῦ.


Δεν υπάρχει versus populum (πρός την Δύση) τέλεσις της Λειτουργίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό το "έθιμο" ήρθε από την Εσπερία, από τον Λούθηρο (1526), και κατόπιν από τους Παπικούς [Uwe Michael Lang, Turning towards the Lord – Orientation in Liturgical Prayer, Ignatius Press, San Francisco, 2009, σ. 100].

Δὲν ἔμειναν βέβαια μόνον ἐκεῖ. Γκρεμίσανε τά Τέμπλα τους, ἀπογυμνώσανε τὶς Τράπεζές τους, γεμίσανε τους Ναούς τους μὲ τράπεζες, ἔκαναν τὴν Λειτουργία τους θέατρο (versus populum), καὶ ἔγιναν προτεσταντικώτεροι τῶν Προτεσταντῶν γιὰ νὰ φέρουν πάλι πίσω τοὺς Προτεστάντες, καὶ ἐν τέλει τί κατάφεραν; Νὰ προτεσταντίζουν. Βλ. Τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας, ..., β' ἔκδ., 23/4/2024.

Ἅγιος Κλήμης Ῥώμης (+98 μ.Χ.), «[...] συμφώνως, καὶ ἐπ’ ἀνατολὰς κατανοήσαντες (δηλ. στραφέντες), [...] προσευξάσθωσαν τῷ Θεῷ, [...] κατὰ ἀνατολὰς», [PG 1, 733-736], Ἅγιος Μέγας Βασίλειος (330–379 μ.Χ.), «Πάντες μὲν ὁρῶμεν κατ’ ἀνατολὰς ἐπὶ τῶν προσευχῶν», [PG 32, 189C], Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (675-749 μ.Χ.), «προσκυνεῖν τὸν σταυρὸν καὶ κατ' ἀνατολὰς ἑστῶτας προσεύχεσθαι», [PG 94, 1301].

Και στην λεγομένη Λειτουργία του Ιακώβου, ποὺ εἶναι μᾶλλον τοῦ τέλους τοῦ 4ου μὲ ἀρχές τοῦ 5ου αἰ. μ.Χ. (ποὺ τὴν εἶχε καταργήσει ἡ Ἐκκλησία μας), καὶ οἱ Λειτουργίες Ἰακώβου ποὺ τελοῦνται, σήμερα, εἶναι «Λειτουργικοὶ αὐτοσχεδιασμοί», [Ἱ.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου,..., τ. Ἐρμηνευτικόν, σ. 45] καὶ ἐκεῖ κανονικὰ ὁ ἱερεύς πρὸς Ἀνατολὰς πρέπει νὰ εὔχεται.

"Ἔχουμε ἀποδείξεις ὅτι πράγματι τελεῖται στὴν ἁγία Τράπεζα στὸ ἱερὸ Βῆμα;
- Δὲν χρειάζονται ἀποδείξεις. Ἡ σύγχρονη πράξη καὶ ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτὸ ἀποδεικνύουν. Μᾶλλον ὅσοι θέτουν τράπεζες στὴν μέση τοῦ ναοῦ, παρούσης τῆς ἁγίας Τραπέζης, ἐκεῖνοι πρέπει νὰ ἀποδείξουν ποῦ στηρίζουν τὴν πρακτική τους", [Ἱ.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου,..., τ. Ἐρμηνευτικόν, σ. 36.]

"Οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ διάκονοι δὲν πρέπει νὰ βλέπουν πρὸς τὸν λαό; Ὄχι. Τὸ κατὰ ἀνατολὰς τετράφθαι κατὰ τὴν προσευχὴν εἶναι παράδοση ἀποστολική" [Ἱ.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου,..., τ. Ἐρμηνευτικόν, σ. 36.]

(Φυσικά, οἱ εὐλογίες ποὺ δὲν εἶναι προσευχή, πρὸς τὸν Λαόν).

Βλ. Οἱ Λατινογενεῖς Νεωτερισμοί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως στήν Θεία Λειτουργία καί Λατρεία.

Ο Διάκονος είναι γενικά ο τελετάρχης (ὁδηγός) στην Λειτουργία, ακόμη και για τον Ιερέα: Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν, λέει πρώτα για τον Ιερέα και μετά για τον Λαό.

«Ὁ ρόλος τοῦ Διακόνου στή θεία λατρεία εἶναι μέ πολλή σοφία καθορισμένος. Ἐκτελεῖ χρέη τελετάρχου πρός δύο κατευθύνσεις [πολλάκις ταυτοχρόνως]· πρός τό λαό καί πρός τόν ἱερέα», Ἰ. Φουντούλη #482.

Τώρα στο πρώτο ερώτημα,

εξήγηση δεν φαίνεται να υπάρχει, ή μάλλον υπάρχει αλλά θα την αναφέρω λιτά για να μη δημιουργηθούν αντιδράσεις: εκκοσμίκευση.

Το σωστό είναι προς Ανατολάς να λέγονται.

Βλ. Μ. Θεοδωράκη "Εὐχὲς πρὸς ἀνατολάς."

Βλ. ΤΑΣ (2010), "Καὶ πάντων κλινόντων το γόνυ ὄντων ἀσκεπῶν ἐπεύχεται ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχὴν ταύτην ἀπὸ τοῦ Βήματος", καὶ ἐπεξηγεῖ ὁ γ. Δοσίθεος:

"Ὁρῶν κατ' ἀνατολὰς καὶ οὐχὶ ἔξω τοῦ Βήματος καὶ ὁρῶν πρὸς δυσμὰς ὡς κακῶς ποιοῦσιν ἱερεῖς πολλοὶ ἐν τοῖς καθ' ἡμᾶς χρόνοις."

«Πάντες μὲν ὁρῶμεν κατ’ ἀνατολὰς ἐπὶ τῶν προσευχῶν», εἶπε ὁ ποιήσας τὰς Εὐχὰς αὐτάς.
 
Back
Top