MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Ὑπενθύμηση τοῦ θέματος.
Δύο ἀπόσπασματα ἀπὸ Πεντηκοστάρια (1837 καὶ 2010). Στὸ θέμα τοῦ Εἰσοδικοῦ φαίνεται νὰ συμφωνοῦν καὶ μὲ παλαιότερα (1575).Εάν προτιμηθούν αύριο τα τυπικά και οι μακαρισμοί, τότε το εισοδικόν θα πρέπει να είναι "Δευτε προσκυνήσωμεν....σώσον ημας Παράκλητε Αγαθέ" και στην συνέχεια τρισάγιον; ή δεν έχουν κάποια σχέση αυτά μεταξύ τους;
Ἡ προτίμηση ἀπό τί ἐξαρτᾶται; Αὐθαιρεσία, γοῦστο ἤ τήρηση τυπικοῦ ἐκτός τοῦ ἰσχύοντος, μέ συγκεκριμένη αἰτιολόγηση;Εάν προτιμηθούν αύριο τα τυπικά και οι μακαρισμοί, ...
Τί περέχουν οἱ 4 τελίτσες; Μπορεῖτε νά τίς συμπληρώσετε; Μᾶλλον θά γράψετε «καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ", ὅπερ ἀσύμφωνον γιά τό ἐν συνεχείᾳ «Παράκλητε ἀγαθέ». Ἄν καί αὐτό μπορεῖ νά ὑποστηριχθεῖ ὅτι διαφαίνεται στήν § 38 τῆς Προθεωρίας τοῦ ΤΜΕ γιά τίς ἀπό Τρίτη ἕως Παρασκευῆς μεθέορτες ἡμέρες, ἔχει δοθεῖ ἐπίσημη ἑρμηνεία (ἀκόμη βλ. καί ΤΓΡ) γιά τήν χρήση τοῦ «Ὑψώθητι...» καθ᾿ ὅλες τίς μεθέορτες. Γιά τήν Δευτέρα (πού ρωτᾶτε) καί τό ΤΑΣ εἶναι σαφές γιά τό «Ὑψώθητι...»... το εισοδικόν θα πρέπει να είναι "Δευτε προσκυνήσωμεν....σώσον ημας Παράκλητε Αγαθέ" ;
Δεῖτε τό θέμα «Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν» ή το «Άγιος ο Θεός» (τρισάγιον) ; » Εἶναι θέμα αἰτιολογημένης προτιμήσεως....στη συνέχεια τρισάγιον;
"Δευτε προσκυνήσωμεν...." καί τρισάγιον δέν σχετίζονται γιά τή Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τό ἀρχαῖον τυπικόν.... ή δεν έχουν κάποια σχέση αυτά μεταξύ τους;
Ποιά είναι η εξήγηση για το ότι στις ευχές της γονυκλισίας ο ιερέας γονατίζει προς Δυσμάς αντικριστά με το εκκλησίασμα ενώ "κάθε" άλλη φορά γονατίζει προς ανατολάς μαζί με το εκκλησίασμα δίνοντας κάποιαν εντύπωση "οδηγού" για το τι πρέπει όλοι να κάμωμε;;;;; Υπαρχει εξήγηση;;; Τα εισαγωγικά στη λεξη "κάθε" προφυλασουν την φράση από την εξαίρεση της Λειτουργίας του Ι ακώβου όπου ο Μακαριστός την τελούσε με πρόσωπο προς το λαό.... αλλά αυτο θα το ρωτήσω πιο μετα.....
Ἄν καί πᾶμε σέ ἄλλο θέμα, θά ἔλεγα ὅτι ἡ ἐξήγηση εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν ἀρχαιοπρεπῆ τελετουργία τῆς θ. Λειτουργίας τοῦ Ἰακώβου. Στήν αὐτή πολιά ἀρχαιότητα μᾶς πᾶνε καί τά δύο. Ὁ ἱερεύς εἶναι ὁδηγός εἴτε εἶναι ἐστραμμένος πρός ἀνατολάς εἴτε πρός δυσμάς, ὅπως ἐδῶ, ἤ στήν ἀποστολική εὐλογία καί τά ὑπόλοιπα τῆς ἀρχῆς τῆς ἁγίας ἀναφορᾶς στή συνήθη Λειτουργία "Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου...", "Ἄνω σχῶμεν...", "Εὐχαριστήσωμεν..." ἤ στόν Γάμο ἤ καί ἀλλοῦ.