Παρακλητικός Κανών εις τον Ιησούν Χριστόν για ιόν κορώνης (Κορωνοϊό)

[Γιώργος Θ.]

Κανών Παρακλητικός εις τον φιλανθρωπότατον Υιον του Θεού του ζώντος, μόνου νικητού του ιού της Κορώνης.
Συγγραφή: Δρ. Χαράλαμπος Μ. Μπούσιας
Μελοποίησης: Άριστος Θουκυδίδης, Ματθαίος Ματθαίου.

Το μουσικό κείμενο σε φωτογραφίες επισυνάπτεται.

 

[Γιώργος Θ.]

Σύνδεσμος για το ηχητικό.

 

[ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΙΑΚΟΣ]

Ευτυχώς που εγράφη ο παρακλητικός αυτός κανών διότι όλοι άλλοι παρακλητικοί κανόνες απεδείχθησαν αναποτελεσματικοί. Τώρα πλέον δέν έχουμε νά φοβόμαστε τίποτε Αλλά πάντως, είναι αδικία νά μήν έχουν γραφεί παρακλητικοί κανόνες γιά τόν Η1Ν1, γιά τόν ΕΜΠΟΛΑ αλλά καί τόσους άλλους.Αδικία μεγάλη...

 

[Γιώργος Θ.]

Αλλά πάντως, είναι αδικία νά μήν έχουν γραφεί παρακλητικοί κανόνες γιά τόν Η1Ν1, γιά τόν ΕΜΠΟΛΑ αλλά καί τόσους άλλους.Αδικία μεγάλη...

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν αγαπητέ συνάδελφε. Εκτός φυσικά και αν δεν πιστεύετε στη θεραπευτική δύναμη του Ιησού Χριστού, των Αγιών, κτλ ή στην ύπαρξη θαυμάτων, που εν τοιαύτη περιπτώσει η συζήτηση μεταφέρεται αλλού...

 

[ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΙΑΚΟΣ]

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν αγαπητέ συνάδελφε. Εκτός φυσικά και αν δεν πιστεύεται στη θεραπευτική δύναμη του Ιησού Χριστού, των Αγιών, κτλ ή στην ύπαρξη θαυμάτων, που εν τοιαύτη περιπτώσει η συζήτηση μεταφέρεται αλλού...

Αυτό κατάλαβες εσύ; Καλά κρασιά....

 

[Γιώργος Θ.]

Βασίλη αν θέλεις να μεταφέρεις κάποιο μήνυμα γίνε πιο ξεκάθαρος, οι ειρωνείες δεν βοηθάνε σε κάτι.

 

[neoklis]

... γίνε πιο ξεκάθαρος, οι ειρωνείες δεν βοηθάνε σε κάτι.

Το αστείο, το ανέκδοτο, η ειρωνία, παύει να λειτουργούν ως τέτοια εάν πρέπει να εξηγηθούν. Ή τα πιάνεις και συμφωνείς ή διαφωνείς ή όχι, οπότε τα προσπερνάς. Το αρχικό μήνυμα του Βασίλη ήταν αρκετά σαφές και σαφώς ειρωνικό. Δηλαδή έχουμε έλλειψη παρακλητικών κανόνων προς τον Χριστό, την Παναγία και τους αγίους ώστε να πρέπει να γράφονται καινούργιοι για κάθε νέα αρρώστια που προκύπτει; Δεν αρκούν όσοι υπάρχουν για να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και των αγίων; Υπάρχει μια υπερπαραγωγή ακολουθιών που δεν συμβαδίζει πάντοτε με αντίστοιχα μεγαλύτερη πνευματικότητα.

 

[Γιώργος Θ.]

Κατανοητό Νεοκλή. Σεβαστή η κάθε άποψη. Προσωπικά διαφωνώ. Με την ίδια λογική τον 7ο αι. θα έλεγαν μα γιατί γράφονται κανόνες αφού υπάρχουν ήδη τα κοντάκια, ή μα γιατί γράψατε τον ακάθιστο ύμνο, όπως επίσης ακολουθίες σε νεοφανής Αγίους και χαιρετισμούς σε Αγίους που ψάλλονται στο Άγιο Όρος και αλλού. Στην τελική, υπάρχει η συνέίδηση της εκκλησίας που θα δεχθεί ή θα απορρίψει κάτι.
Έχεις δίκαιο ότι η υπερπαραγωγή ακολουθιών δεν συμβαδίζει πάντοτε με μεγαλύτερη πνευματικότητα. Αν μη τι άλλο όμως την υποβοηθά, ή τουλάχιστο δεν την επηρεάζει αρνητικά.
Θα μπορούσα να απαντήσω και εγώ με ειρωνεία στον κ. Λιάκο (τον οποίο δεν γνωρίζω), προτιμώ όμως να κρατήσουμε ένα επίπεδο αλληλοσεβασμού, έστω και αν η εργασία κάποιου δεν αρέσει ή δεν βρίσκει σύμφωνο κάποιον άλλο.

Φιλικά,
Γιώργος.

 

[Παναγιώτης]

Υπάρχει μια υπερπαραγωγή ακολουθιών που δεν συμβαδίζει πάντοτε με αντίστοιχα μεγαλύτερη πνευματικότητα.

Στον Όρθρο και των Κυριακών ακόμη, πετσοκόβονται οι Κανόνες μέχρι το πολύ γ' ωδή (επί το πλείστον), ενώ οι Κανόνες (οι καλούμενοι Παρακλητικοί) λέγονται ολόκληροι. Γιατί; Είναι χειρότεροι οι μεν από τους δε; Αυτοί που εγράφησαν από θεωμένους Υμνογράφους;

Ταύτα μεν έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι.

 

[Γιώργος Θ.]

Γιατί;

Παναγιώτη έχεις και εσύ τα δίκαια σου. Το γιατί πετσοκόβονται κανόνες των όρθρων θεωρώ ότι είναι στην ίδια λογική που επεκράτησε στις ενορίες να ψάλλονται τα αντίφωνα στη Θ. Λειτουργία αντί των Τυπικών. Δηλαδή για συντομία. Αν αυτό είναι ορθό ή λάθος δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω, ας κρίνουν αυτοί που είναι ειδικοί επί του θέματος.

 

[Παναγιώτης]

Παναγιώτη έχεις και εσύ τα δίκαια σου. Το γιατί πετσοκόβονται κανόνες των όρθρων θεωρώ ότι είναι στην ίδια λογική που επεκράτησε στις ενορίες να ψάλλονται τα αντίφωνα στη Θ. Λειτουργία αντί των Τυπικών. Δηλαδή για συντομία. Αν αυτό είναι ορθό ή λάθος δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω, ας κρίνουν αυτοί που είναι ειδικοί επί του θέματος.

Ἡ συντομία τὸ ἔκανε ἢ ὁ διάβολος;

Ἂς σκεφτοῦμε τὴν κατηχητικὴ σημασία τῆς συχνῆς ὑπενθύμισης (στὸν λαό, καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους) τῶν Μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου:

«Οἱ μακαρισμοί, οἱ μακαρισμοί τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, συνιστοῦν τή διακριτική καί ταυτόχρονα ἀκτινοβολούσα θέα τῆς λειτουργίας τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί δείχνουν καί κατευθύνουν τόν πιστό πρός τή μακαριότητα, δηλ. πῶς θά μπορέσει νά δεχθεῖ ἐνεργῶς τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή του. Μέ αὐτή τήν πατερική σημασία, οἱ μακαρισμοί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ὁδοδεῖκτες τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου πρός τή θέωση· εἶναι τά πρότυπα γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει ὅτι «ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε μερικούς συνοπτικούς λόγους πού συγκεφαλαιώνουν τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας μας», ὑποδηλώνοντας τούς μακαρισμούς. Κι αὐτοί, συγκρινόμενοι μέ τίς ἐντολές τοῦ ∆εκαλόγου, οἱ μακαρισμοί τοῦ Κυρίου εἶναι πολύ
περισσότερο ὑψηλές ἀπό τῆς Παλαιᾶς.

Στό ἴδιο πλαίσιο κινεῖται καί ὁ σύγχρονος ἅγιος, ὁ ἐπίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος (1846-1920), ὁ ὁποῖος ἐπισημαίνει ὅτι οἱ ἐννέα μακαρισμοί, θεωρούμενοι στό σύνολό τους, περιέχουν:

i. τό Εὐαγγέλιο τῆς χάριτος, πού ἀναγγέλλεται σέ ὅλους πού δέχονται μέ ταπεινό φρόνημα τήν ἀλήθεια πού κηρύσσεται·
ii. τά ἀπαραίτητα ἠθικά προσόντα, πού εἶναι ἀναγκαῖα γιά τήν κληρονομία τῆς οὐράνιας βασιλείας· καί
iii. τήν περιωπή τῶν τελείων, οἱ ὁποῖοι ἐξισώνονται μέ τούς προφῆτες.»

 

[neoklis]

Ἡ συντομία τὸ ἔκανε ἢ ὁ διάβολος;

Ἂς σκεφτοῦμε τὴν κατηχητικὴ σημασία τῆς συχνῆς ὑπενθύμισης (στὸν λαό, καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους) τῶν Μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου....

Μήπως απολυτοποιούμε καταστασεις; Το τυπικό δεν είναι η πίστη μας, παρά μια περιπτωσιακη διάταξη. Σήμερα είναι, αύριο δεν είναι, ή είναι κάπως αλλιώς. Εξάλλου ο σκοπός της Θ. Λειτουργίας δεν είναι η κατήχηση.

 

[Παναγιώτης]

Εξάλλου ο σκοπός της Θ. Λειτουργίας δεν είναι η κατήχηση.

Το Ευαγγέλιον, ο Απόστολος δεν είναι κατήχηση;

Το κήρυγμα τι κάνει; Δεν εξηγεί το Ευαγγέλιον; Δεν είναι κατήχηση;

Οι Μακαρισμοί τι είναι; Ευαγγέλιον δεν είναι;

Τα τροπάρια των Μακαρισμών δεν είναι κατήχηση;


Τὸν Πατέρα καὶ Υἱόν,
καὶ τὸ Πνεῦμα πάντες τὸ Ἅγιον,
ὁμοφρόνως οἱ πιστοί,
δοξολογεῖν ἀξίως εὐξώμεθα,
Μονάδα Θεότητος,
ἐν τρισὶν ὑπάρχουσαν ὑποστάσεσιν,
ἀσύγχυτον μένουσαν,
ἁπλῆν ἀδιαίρετον καὶ ἀπρόσιτον,
δι' ἧς ἐκλυτρούμεθα,
τοῦ πυρὸς τῆς κολάσεως.


Αυτό και αν είναι Κατήχηση! Τα μαθαίνουμε αυτά στην καθημερινότητά μας;


Και όλοι οι του δ' ήχου:

Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.
Διὰ ξύλου ὁ Ἀδάμ,
Παραδείσου γέγονεν ἄποικος,
διὰ ξύλου δὲ σταυροῦ,
ὁ Λῃστὴς Παράδεισον ᾤκησεν.
Ὁ μὲν γὰρ γευσάμενος
ἐντολὴν ἠθέτησε τοῦ ποιήσαντος.
Ὁ δὲ συσταυρούμενος,
Θεὸν ὡμολόγησε τὸν κρυπτόμενον.
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν Σωτήρ,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ,
καὶ τοῦ θανάτου λύσας τὴν δύναμιν,
καὶ ἐξαλείψας ὡς Θεός,
τὸ καθ΄ἡμῶν χειρόγραφον Κύριε,
Λῃστοῦ τὴν μετάνοιαν,
καὶ ἡμῖν παράσχου μόνε φιλάνθρωπε,
τοῖς πίστει λατρεύουσι,
Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ βοῶσί σοι·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.
Τὸ χειρόγραφον ἡμῶν,
ἐν τῷ Σταυρῷ τῇ λόγχῃ διέρρηξας,
καὶ λογισθεὶς ἐν τοῖς νεκροῖς,
τὸν ἐκεῖσε τύραννον ἔδησας,
ῥυσάμενος ἅπαντας,
ἐκ δεσμῶν τοῦ ᾅδου τῇ Ἀναστάσει σου,
δι' ἧς ἐφωτίσθημεν,
φιλάνθρωπε Κύριε, καὶ βοῶμέν σοι·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ὁ σταυρωθεὶς καὶ ἀναστάς,
ὡς δυνατὸς ἐκ τάφου τριήμερος,
καὶ τὸν πρωτόπλαστον Ἀδάμ,
ἐξαναστήσας μόνε ἀθάνατε,
κᾀμὲ εἰς μετάνοιαν,
ἐπιστρέψαι Κύριε καταξίωσον,
ἐξ ὅλης καρδίας μου,
καὶ ἐν θερμῇ τῇ πίστει ἀεὶ κραυγάζειν σοι·
Μνήσθητί μου Σωτήρ,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς, καὶ διώξωσι, καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ΄ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.
Δι' ἡμᾶς ὁ ἀπαθής,
παθητὸς ἐγένετο ἄνθρωπος,
καὶ ἑκουσίως ἐν Σταυρῷ,
προσηλωθεὶς ἡμᾶς συνανέστησε·
διὸ καὶ δοξάζομεν,
σὺν τῷ Σταυρῷ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασιν,
δι' ὧν ἀνεπλάσθημεν,
δι' ὧν καὶ σῳζόμεθα ἀνακράζοντες·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
Τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν,
καὶ τὸ τοῦ ᾅδου κράτος σκυλεύσαντα,
καὶ ὁραθέντα γυναιξί,
Μυροφόροις λέγοντα· Χαίρετε,
πιστοὶ δυσωπήσωμεν,
ἐκ φθορᾶς λυτρώσασθαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν,
κραυγάζοντες πάντοτε,
Λῃστοῦ τοῦ εὐγνώμονος τὴν φωνὴν πρὸς αὐτόν.
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Δόξα...
Τὸν Πατέρα καὶ Υἱόν,
καὶ τὸ Πνεῦμα πάντες τὸ Ἅγιον,
ὁμοφρόνως οἱ πιστοί,
δοξολογεῖν ἀξίως εὐξώμεθα,
Μονάδα Θεότητος,
ἐν τρισὶν ὑπάρχουσαν ὑποστάσεσιν,
ἀσύγχυτον μένουσαν,
ἁπλῆν ἀδιαίρετον καὶ ἀπρόσιτον,
δι' ἧς ἐκλυτρούμεθα,
τοῦ πυρὸς τῆς κολάσεως.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον
Τὴν Μητέρα σου Χριστέ,
τὴν ἐν σαρκὶ ἀσπόρως τεκοῦσάν σε,
καὶ Παρθένον ἀληθῶς,
καὶ μετὰ τόκον μείνασαν ἄφθορον,
αὐτήν σοι προσάγομεν,
εἰς πρεσβείαν Δέσποτα πολυέλεε,
πταισμάτων συγχώρησιν,
δώρησαι πάντοτε τοῖς βοῶσί σοι·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.

Δεν είναι κατήχηση; Αυτός είναι ο ορισμός της Ορθοδόξου Κατηχήσεως! Κήρυγμα από θεωμένους Υμνογράφους.

 

[neoklis]

Το Ευαγγέλιον, ο Απόστολος δεν είναι κατήχηση;

Το κήρυγμα τι κάνει; Δεν εξηγεί το Ευαγγέλιον; Δεν είναι κατήχηση;

Οι Μακαρισμοί τι είναι; Ευαγγέλιον δεν είναι;

Τα τροπάρια των Μακαρισμών δεν είναι κατήχηση;


Τὸν Πατέρα καὶ Υἱόν,
καὶ τὸ Πνεῦμα πάντες τὸ Ἅγιον,
ὁμοφρόνως οἱ πιστοί,
δοξολογεῖν ἀξίως εὐξώμεθα,
Μονάδα Θεότητος,
ἐν τρισὶν ὑπάρχουσαν ὑποστάσεσιν,
ἀσύγχυτον μένουσαν,
ἁπλῆν ἀδιαίρετον καὶ ἀπρόσιτον,
δι' ἧς ἐκλυτρούμεθα,
τοῦ πυρὸς τῆς κολάσεως.


Αυτό και αν είναι Κατήχηση! Τα μαθαίνουμε αυτά στην καθημερινότητά μας;


Και όλοι οι του δ' ήχου:

Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.
Διὰ ξύλου ὁ Ἀδάμ,
Παραδείσου γέγονεν ἄποικος,
διὰ ξύλου δὲ σταυροῦ,
ὁ Λῃστὴς Παράδεισον ᾤκησεν.
Ὁ μὲν γὰρ γευσάμενος
ἐντολὴν ἠθέτησε τοῦ ποιήσαντος.
Ὁ δὲ συσταυρούμενος,
Θεὸν ὡμολόγησε τὸν κρυπτόμενον.
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν Σωτήρ,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ,
καὶ τοῦ θανάτου λύσας τὴν δύναμιν,
καὶ ἐξαλείψας ὡς Θεός,
τὸ καθ΄ἡμῶν χειρόγραφον Κύριε,
Λῃστοῦ τὴν μετάνοιαν,
καὶ ἡμῖν παράσχου μόνε φιλάνθρωπε,
τοῖς πίστει λατρεύουσι,
Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ βοῶσί σοι·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.
Τὸ χειρόγραφον ἡμῶν,
ἐν τῷ Σταυρῷ τῇ λόγχῃ διέρρηξας,
καὶ λογισθεὶς ἐν τοῖς νεκροῖς,
τὸν ἐκεῖσε τύραννον ἔδησας,
ῥυσάμενος ἅπαντας,
ἐκ δεσμῶν τοῦ ᾅδου τῇ Ἀναστάσει σου,
δι' ἧς ἐφωτίσθημεν,
φιλάνθρωπε Κύριε, καὶ βοῶμέν σοι·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ὁ σταυρωθεὶς καὶ ἀναστάς,
ὡς δυνατὸς ἐκ τάφου τριήμερος,
καὶ τὸν πρωτόπλαστον Ἀδάμ,
ἐξαναστήσας μόνε ἀθάνατε,
κᾀμὲ εἰς μετάνοιαν,
ἐπιστρέψαι Κύριε καταξίωσον,
ἐξ ὅλης καρδίας μου,
καὶ ἐν θερμῇ τῇ πίστει ἀεὶ κραυγάζειν σοι·
Μνήσθητί μου Σωτήρ,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς, καὶ διώξωσι, καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ΄ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.
Δι' ἡμᾶς ὁ ἀπαθής,
παθητὸς ἐγένετο ἄνθρωπος,
καὶ ἑκουσίως ἐν Σταυρῷ,
προσηλωθεὶς ἡμᾶς συνανέστησε·
διὸ καὶ δοξάζομεν,
σὺν τῷ Σταυρῷ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασιν,
δι' ὧν ἀνεπλάσθημεν,
δι' ὧν καὶ σῳζόμεθα ἀνακράζοντες·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
Τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν,
καὶ τὸ τοῦ ᾅδου κράτος σκυλεύσαντα,
καὶ ὁραθέντα γυναιξί,
Μυροφόροις λέγοντα· Χαίρετε,
πιστοὶ δυσωπήσωμεν,
ἐκ φθορᾶς λυτρώσασθαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν,
κραυγάζοντες πάντοτε,
Λῃστοῦ τοῦ εὐγνώμονος τὴν φωνὴν πρὸς αὐτόν.
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Δόξα...
Τὸν Πατέρα καὶ Υἱόν,
καὶ τὸ Πνεῦμα πάντες τὸ Ἅγιον,
ὁμοφρόνως οἱ πιστοί,
δοξολογεῖν ἀξίως εὐξώμεθα,
Μονάδα Θεότητος,
ἐν τρισὶν ὑπάρχουσαν ὑποστάσεσιν,
ἀσύγχυτον μένουσαν,
ἁπλῆν ἀδιαίρετον καὶ ἀπρόσιτον,
δι' ἧς ἐκλυτρούμεθα,
τοῦ πυρὸς τῆς κολάσεως.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον
Τὴν Μητέρα σου Χριστέ,
τὴν ἐν σαρκὶ ἀσπόρως τεκοῦσάν σε,
καὶ Παρθένον ἀληθῶς,
καὶ μετὰ τόκον μείνασαν ἄφθορον,
αὐτήν σοι προσάγομεν,
εἰς πρεσβείαν Δέσποτα πολυέλεε,
πταισμάτων συγχώρησιν,
δώρησαι πάντοτε τοῖς βοῶσί σοι·
Μνήσθητι καὶ ἡμῶν,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.

Δεν είναι κατήχηση; Αυτός είναι ο ορισμός της Ορθοδόξου Κατηχήσεως! Κήρυγμα από θεωμένους Υμνογράφους.

Τόσα πολλά λόγια ως απάντηση σε κάτι που προφανώς δεν κατανοήθηκε.
Ελοχεύει κίνδυνος τυπ(ικ)ολατρείας.

 

[eleftheriou]

Ευτυχώς που εγράφη ο παρακλητικός αυτός κανών διότι όλοι άλλοι παρακλητικοί κανόνες απεδείχθησαν αναποτελεσματικοί. Τώρα πλέον δέν έχουμε νά φοβόμαστε τίποτε Αλλά πάντως, είναι αδικία νά μήν έχουν γραφεί παρακλητικοί κανόνες γιά τόν Η1Ν1, γιά τόν ΕΜΠΟΛΑ αλλά καί τόσους άλλους.Αδικία μεγάλη...

Συμφωνώ πως το ήθος των παρακλητικών κανόνων είναι να αναφέρονται συλλογικά στις ασθένειες και τα ανθρώπινα πάθη. Διαφορετικά θα έπρεπε να δημιουργηθεί τέτοια πληθώρα κανόνων όσες και οι ανθρώπινες ασθένειες, κάτι άτοπο. Φοβάμαι ακόμα ότι "ιος κορώνης" δεν σημαίνει "κορωναϊός". Δύο ουσιαστικά σε παράθεση, το δεύτερο σε γενική, δε νομίζω ότι δηλώνει το σχήμα του πρώτου. Γι αυτό υπάρχουν τα εις -ειδής, ΄- και με το επίθετο μπροστά από το ουσιαστικό.

 

[Παναγιώτης]

Ελοχεύει κίνδυνος τυπ(ικ)ολατρείας.

Παντού ελοχεύει ο οποιοσδήποτε κίνδυνος. Τα ταγκαλάκια δεν θα κάνουν την δουλειά τους;

Από την τυπικολατρεία, από την συνήθεια, από την οικειότητα, από την τέλεση της οποιασδήποτε ακολουθίας απλά για να την τελέσουμε, από την ψαλμωδία μόνο για να ακούμε την φωνή μας και όχι να κατανοούμε τα ψαλλόμενα, από την συνήθεια της αναγνώσεως του Αποστόλου/Ευαγγελίου, μέχρι την σφετεροποίηση της εκκλησίας, μέχρι την ισοπέδωση των πάντων.

 

[Gerasimos monaxos]

Μήπως απολυτοποιούμε καταστασεις; Εξάλλου ο σκοπός της Θ. Λειτουργίας δεν είναι η κατήχηση.

Δηλαδή αυτό που λένε ΟΛΟΙ οι Αγιοι της Εκκλησίας (ότι πίσω από όλα τα κακά είναι ο διάβολος), εσύ το θεωρείς απολυτοποίηση των πραγμάτων;;;;
Κόβουν τα ψαλτήρια, τους κανόνες, τις στιχολογίες, τα τυπικά και χίλια δυό άλλα (με την πρόφαση ό,τι δεν έχουμε χρόνο) αλλά ξαφνικά βρίσκουν όλοι χρόνο γιά να "ξεδιπλώσουν" τις ικανότητές τους στις αργές δοξολογίες, στα Δύναμις και στις κορώνες στα "Τριάδι". Και όλο αυτό εσύ το θεωρείς ότι είναι αρετή (ή τέλος πάντων, κάτι φυσιολογικό) και όχι δαιμονική κατάσταση;;;
Με κάνεις να πιστεύω, ό,τι δεν έχεις διαβάσει κανένα Πατέρα της Εκκλησίας. Ο Αγ. Χρυσόστομος, αναφέρει πολύ συχνά στις ομιλίες του το εξής:
«`Αιρετώτερόν εστί τόν ηλιον σβεσθηναι, η τά ρήματα του Δαυιδ λήθη παραδοθηναι.»
(`Ιερός Χρυσόστομος. PG.49,286 β`)
Δηλαδή, καλύτερα να σβήσει ο ήλιος (άρα να νεκρωθεί όλη η φύση, στην ουσία), παρά να σταματήσει να "ακούγεται" το Ψαλτήρι". Όλα όσα είναι σημειωμένα με κόκκινο (στην 1η παράγραφο), είναι ψαλτήρι. Και ο διάβολος κατάφερε να το κάνει να σωπάσει (χρησιμοποιώντας το "ψώνιο" των ψαλτάδων γιά κορώνες, και την αδιαφορία των "μισθωτών" ιερέων και δεσποτάδων). Και εσύ το προσπερνάς με τόση ευκολία, λέγοντας (ή πιστεύοντας) ότι δεν είναι έργο του διαβόλου;;;;
Και μερικοί εδώ μέσα (σε άλλα post) υπερμαχούν στο ότι πρέπει να λέγονται ολοκληροι οι στίχοι, την στιγμή που οι ίδιοι έχουν "αφαιρέσει" τελείως το Ψαλτήρι από όλη την ακολουθία.

Εξάλλου ο σκοπός της Θ. Λειτουργίας δεν είναι η κατήχηση.

Ο σκοπός τού Λατρευτικού τμήματος της Θ. Λειτουργίας, δεν έχει να κάνει με την κατήχηση. Και το Λατρευτικό τμήμα της Θ. Λειτουργίας, ξεκινά από το Χερουβικό και μετά (γιαυτό και λίγο πρίν, με την προτροπη των ιερέων, έφευγαν οι "ανάξιοι" κατηχούμενοι και έκλειναν οι πόρτες. Ανάξιοι στο να μεταλάβουν τα Άχραντα Μυστήρια, εφόσον ήταν αβάπτιστοι). Όπως γνωρίζεις, οι Μακαρισμοί, είναι πριν από το χερουβικό, άρα πρίν από τον "σκοπό" της Θ. Λειτουργίας (με τον τρόπο που το εννοείς παραπάνω) και ώς εκ τούτου, ανήκουν στο παρακλητικό/δοξολογητικό-ευχαριστιακό/κατηχητικό μέρος της όλης ακολουθίας.
Συνεπώς, πολύ σωστά το αναφέρει ο κ. Παναγιώτης χρησιμοποιώντας τον Άγ, Γρηγόριο τον Παλαμά. Δηλαδή, λίγο πρίν ξεκινήσει το Λατρευτικό μέρος, «ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε μερικούς συνοπτικούς λόγους πού συγκεφαλαιώνουν τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας μας», ώστε ο κάθε ένας να αναλογιστεί (μέσα του, σύμφωνα με τον Απ. Παυλο <δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν>) σε ποιό σημείο βρίσκεται πνευματικά, ώστε να "πλησιάσει ή να απέχει" από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (<καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω>Απ. Παύλου, προς Κορινθίους Α΄ ).

 

[neoklis]

Δηλαδή αυτό που λένε ΟΛΟΙ οι Αγιοι της Εκκλησίας (ότι πίσω από όλα τα κακά είναι ο διάβολος), εσύ το θεωρείς απολυτοποίηση των πραγμάτων;;;;
Κόβουν τα ψαλτήρια, τους κανόνες, τις στιχολογίες, τα τυπικά και χίλια δυό άλλα (με την πρόφαση ό,τι δεν έχουμε χρόνο) αλλά ξαφνικά βρίσκουν όλοι χρόνο γιά να "ξεδιπλώσουν" τις ικανότητές τους στις αργές δοξολογίες, στα Δύναμις και στις κορώνες στα "Τριάδι". Και όλο αυτό εσύ το θεωρείς ότι είναι αρετή (ή τέλος πάντων, κάτι φυσιολογικό) και όχι δαιμονική κατάσταση;;;
Με κάνεις να πιστεύω, ό,τι δεν έχεις διαβάσει κανένα Πατέρα της Εκκλησίας. Ο Αγ. Χρυσόστομος, αναφέρει πολύ συχνά στις ομιλίες του το εξής:
«`Αιρετώτερόν εστί τόν ηλιον σβεσθηναι, η τά ρήματα του Δαυιδ λήθη παραδοθηναι.»
(`Ιερός Χρυσόστομος. PG.49,286 β`)
Δηλαδή, καλύτερα να σβήσει ο ήλιος (άρα να νεκρωθεί όλη η φύση, στην ουσία), παρά να σταματήσει να "ακούγεται" το Ψαλτήρι". Όλα όσα είναι σημειωμένα με κόκκινο (στην 1η παράγραφο), είναι ψαλτήρι. Και ο διάβολος κατάφερε να το κάνει να σωπάσει (χρησιμοποιώντας το "ψώνιο" των ψαλτάδων γιά κορώνες, και την αδιαφορία των "μισθωτών" ιερέων και δεσποτάδων). Και εσύ το προσπερνάς με τόση ευκολία, λέγοντας (ή πιστεύοντας) ότι δεν είναι έργο του διαβόλου;;;;
Και μερικοί εδώ μέσα (σε άλλα post) υπερμαχούν στο ότι πρέπει να λέγονται ολοκληροι οι στίχοι, την στιγμή που οι ίδιοι έχουν "αφαιρέσει" τελείως το Ψαλτήρι από όλη την ακολουθία.


Ο σκοπός τού Λατρευτικού τμήματος της Θ. Λειτουργίας, δεν έχει να κάνει με την κατήχηση. Και το Λατρευτικό τμήμα της Θ. Λειτουργίας, ξεκινά από το Χερουβικό και μετά (γιαυτό και λίγο πρίν, με την προτροπη των ιερέων, έφευγαν οι "ανάξιοι" κατηχούμενοι και έκλειναν οι πόρτες. Ανάξιοι στο να μεταλάβουν τα Άχραντα Μυστήρια, εφόσον ήταν αβάπτιστοι). Όπως γνωρίζεις, οι Μακαρισμοί, είναι πριν από το χερουβικό, άρα πρίν από τον "σκοπό" της Θ. Λειτουργίας (με τον τρόπο που το εννοείς παραπάνω) και ώς εκ τούτου, ανήκουν στο παρακλητικό/δοξολογητικό-ευχαριστιακό/κατηχητικό μέρος της όλης ακολουθίας.
Συνεπώς, πολύ σωστά το αναφέρει ο κ. Παναγιώτης χρησιμοποιώντας τον Άγ, Γρηγόριο τον Παλαμά. Δηλαδή, λίγο πρίν ξεκινήσει το Λατρευτικό μέρος, «ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε μερικούς συνοπτικούς λόγους πού συγκεφαλαιώνουν τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας μας», ώστε ο κάθε ένας να αναλογιστεί (μέσα του, σύμφωνα με τον Απ. Παυλο <δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν>) σε ποιό σημείο βρίσκεται πνευματικά, ώστε να "πλησιάσει ή να απέχει" από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (<καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω>Απ. Παύλου, προς Κορινθίους Α΄ ).

Επαναλαμβάνω. Πολλά λόγια ως απάντηση σε κάτι που όχι μόνον δεν κατανοήθηκε, αλλά (εν γνώσει ; ) διαστρέφεται.
(Πολύ κήρυγμα πέφτει...).

 

[Παναγιώτης]

Επαναλαμβάνω. Πολλά λόγια ως απάντηση σε κάτι που όχι μόνον δεν κατανοήθηκε, αλλά (εν γνώσει ; ) διαστρέφεται.

Σε παρακαλώ θα ήθελα να ακούσω τι δεν κατανοήθηκε, για να το κατανοήσω. Ανάλυσέ το λίγο για να το καταλάβω.

Δεν υπάρχει καμία πρόθεση διαστροφής.

 

[Gerasimos monaxos]

Επαναλαμβάνω. Πολλά λόγια ως απάντηση σε κάτι που όχι μόνον δεν κατανοήθηκε, αλλά (εν γνώσει ; ) διαστρέφεται.

Και γιατί δεν μας το δίνεις να το καταλαβουμε;;; Τι ακριβώς εννοείς;;; Χωρίς υποννοούμενα (σε συζητήσεις τέτοιου είδους, ΔΕΝ παραλείπονται τα νοούμενα, αλλά γράφονται) ώστε να μην υπάρχει περίπτωση παρεξηγήσεως