Αν όλοι είχαμε πνεύμα μαθητείας, δεν θα υπήρχε θέμα ιεραρχίας. Και όταν δεν υπάρχει θέμα ιεραρχίας, οι σχέσεις είναι πιο ειλικρινείς και έχουν γνήσια αγάπη. Όχι πως είμαι αντίθετος προς την ύπαρξη ιεραρχίας, αλλά δεν μπορεί κάποιος να σου επιβάλλει πράγματα παρά την τάξη, επειδή απλά είναι αφεντικό ή προϊστάμενος. Όσο ψηλότερα στην "ιεραρχία" είναι κάποιος, τόσο περισότερο σεβασμό πρέπει να έχει στους κανόνες καθώς και ταπείνωση, ακόμη και προς τους κατωτέρους του, για να τους μεταλαμπαδεύει με την συμπεριφορά του τον σωστό τρόπο του φέρεσθαι και όχι να χρησιμοποιεί την κλήση του Θεού ως εξουσία εις βάρος των υπολοίπων. Φυσικά, αναφέρομαι και στις δύο βαθμίδες του κλήρου. Δε νομίζω ο Χριστός να διάταζε τους Μαθητές Του. Εκτός του ότι τους ονομάζει φίλους, τους πλένει τα πόδια. Αυτό είναι το παράδειγμα Προϊσταμένου, ή αν θέλετε του εκάστοτε ανώτερου ιεραρχικά (ο Ιερέας προς τους ψάλτες του, ο πρωτοψάλτης προς τον Λαμπαδάριο κλπ.).