Μικρός Αγιασμός κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή

[ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ27]

Θεωρείτε ότι θα πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτα διαφοροποίηση στην ακολουθία του Μικρού Αγιασμού όταν αυτή γίνεται τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Στον ναό μας πάντοτε τελούμε τον Αγιασμό στον Εσπερινό της τελευταίας ημέρας του μήνα, λέγοντας το Καταξίωσον μετά το Νυν απολύεις, και επιστρέφοντας στον Εσπερινό στα απολυτίκια (όπως γίνεται με την παράκληση ας πούμε).
Την Κυριακή το απόγευμα 31 Μαρτίου θα τελέσουμε τον Κατανυκτικό Εσπερινό και εν συνεχεία τον Αγιασμό.
Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να γίνει απόλυση του Εσπερινού κανονικά και μετά να τελεστεί ξεχωριστά ο Αγιασμός, γιατί μου φαίνεται λίγο περίεργο εντός του Κατανυκτικού να λέμε Θεός Κύριος κ.λπ.
Πρέπει όμως να υπάρξει κάποια άλλη προσαρμογή στην ίδια την ακολουθία του Αγιασμού;

 

[π. Μάξιμος]

Καί στήν περίπτωση πού θά τελεσθεῖ χωριστά, πρό ἤ μετά τόν ἑσπερινό, νομίζω, ὅτι πρέπει νά ἀντικατασταθεῖ τό «Θεὸς Κύριος...» μέ τό «Ἀλληλούια γ’» μετά τῶν στίχων αὐτοῦ (πρβλ. ἐδῶ).
Ἐπίσης πρβλ. καί τάξη Εὐχελαίου, πού στό Μικρόν Εὐχολόγιον, προφανῶς λόγῳ τῆς τελέσεώς του κυρίως τήν Μ. Τεσσαρακοστή, προβλέπεται πάντοτε «Ἀλληλούια γ’» μετά ἰδιαιτέρων στίχων.
Οἱ στίχοι στόν Μικρό Ἁγιασμό, πιστεύω ὅτι, πρέπει νά εἶναι αὐτοί τοῦ Ὄρθρου τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Τά ἀπολυτίκια/τροπάρια ἄς εἶναι τά προβλεπόμενα στόν Μικρό Ἁγιασμό.

 

[MTheodorakis]

Πρέπει νὰ ὁλοκληρωθεῖ ὁ ἑσπερινός, διότι ἔχει ἰδιαίτερο κατανυκτικὸ χρῶμα καὶ μετὰ τὸν ῥαντισμὸ μὲ τὸν ἁγιασμὸ δὲν ἁρμόζουν μεγάλες μετάνοιες.

Ἐπιπλέον ὁ μικρὸς ἁγιασμὸς γίνεται στὴ θέση τῆς λιτῆς[1] τοῦ καθημερινοῦ ἑσπερινοῦ, δηλαδὴ μετὰ τὴν ἀπόλυσή του

(χφφ. Μ. Λαύρας Γ-5 ΤΑΣ ιβ’ αἰ. φ. 114v, Vat. gr. 782 ἀπορούμενα ΤΑΣ α’ ἥμισυ ιγ’ αἰ. φ. 212v, Dmitrievskij τ. 3 σ. 430, ΤΑΣ κεφ. λ’, Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. ϟα’)

καὶ πρὸ τοῦ «Δι' εὐχῶν...».

Ὅταν τὴν ἑπομένη ψάλλεται «Ἀλληλούια», τότε στὸν ἁγιασμό, ἀντὶ τοῦ «Θεὸς Κύριος...», ψάλλεται τὸ Ἀλληλούια τοῦ εὐχελαίου μὲ τὰ κατανυκτικὰ τροπάρια (χφ. ἁγ. Σάβα 41 ἀκολουθία μικροῦ ἁγιασμοῦ ιβ’ αἰ. φ. 1r). Τὸ εὐχέλαιο τῶν ἐντύπων ἔχει συνταχθεῖ γιὰ τὶς νήστιμες ἡμέρες μὲ κατάλληλους ἱκετήριους στίχους στὸ «Ἀλληλούια».

---

[1] Βλ. μεγάλη ἐκτενὴ στὸ τέλος τοῦ μικροῦ ἁγιασμοῦ.