loki8
Member
Link : Ιδρυματικό Καταθετήριο Επιστημονικών Εργασιών του ΑΠΘ
Click εδώ για το PDF της Διπλωματικής Εργασίας
Σκοπό της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η παρουσίαση της βιοεργογραφίας του Κυρίλλου μοναχού Ιβηρίτου του Μυτιληναίου, μελουργού, κωδικογράφου αλλά και προσώπου ιδιαίτερα δραστήριου στο διοικητικό γίγνεσθαι του 18ου αιώνα. Ο βίος και η προσωπικότητα του εν λόγω μελουργού σκιαγραφείται μέσω της αξιοποίησης άμεσων αλλά και έμμεσων μαρτυριών (αρχειακών εγγράφων και σημειωμάτων κωδίκων). Ο Κύριλλος γεννήθηκε περί το 1740-1750. Έφερε το οφφίκιο του «Γέροντος» ενώ τεκμηριώθηκε ότι ανέλαβε και άσκησε τα καθήκοντα του Επιτρόπου του Αγίου Όρους στην Κωνσταντινούπολη τα έτη 1787 έως 1790, διοικητική δράση η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την διαφύλαξη των ηθικών και υλικών συμφερόντων της Αγιορειτικής κοινότητας, σε μια αρκετά, μάλιστα, ταραγμένη περίοδο. Στο πλαίσιο της εργασίας συγκεντρώθηκε όλο το γνωστό υλικό της εργογραφίας του Κυρίλλου, τόσο οι επωνύμως αποδιδόμενες σε αυτόν μελοποιήσεις, με σπουδαιότερη και πλέον διαδεδομένη εκείνη των δεκαέξι δογματικών Θεοτοκίων της Οκτωήχου, όσο και οι «αμφιβαλλόμενες», ενώ ταξινομήθηκε αρμοδίως και το αντιγραφικό του έργο.
Με δεδομένο ότι δεν εντοπίστηκαν συνθέσεις του Κυρίλλου στη Νέα Μέθοδο, εξηγήθηκε στη Νέα Μέθοδο αναλυτικής σημειογραφίας τόσο ο πολυέλεος Εξομολογείσθε τω Κυρίω σε ήχο Δ΄ (πλήρης) όσο και τα Αναστάσιμα Ευλογητάρια του ιδίου σε ήχο πλ. Β΄, ενώ το ποιητικό κείμενο των Ευλογηταρίων συμπληρώθηκε αρμοδίως στα πλαίσια της παρούσας εργασίας, καθότι ελλιπές. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε μορφολογική ανάλυση και σχολιασμός των ως άνω δύο μελοποιήσεων, η οποία ανέδειξε τον λιτό και ανεπιτήδευτο τρόπο μεταχείρισης του μέλους, ενώ παράλληλα η αξιοπρόσεκτη συστηματική εφαρμογή των μελοποιητικών τεχνικών της μίμησης προς τα νοούμενα, της επανάληψης και της παλιλλογίας δεικνύει αναμφίβολα τον Κύριλλο ως έναν οτρηρό εργάτη της εκκλησιαστικής μουσικής.
Όσον αφορά στο ψαλτικό ύφος του Κυρίλλου, διαπιστώθηκε σαφής προτίμηση στην παράδοση του Γερμανού Νέων Πατρών. Η εργασία κατακλείεται με την κατάστρωση συγκριτικών πινάκων μεταξύ της παλαιάς και της Νέας Μεθόδου ενώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν εντοπίστηκε έτερη εξηγητική προσπάθεια για τις ως άνω δύο συνθέσεις του Κυρίλλου ούτε τυχόν έντυπη έκδοσή τους
Click εδώ για το PDF της Διπλωματικής Εργασίας
Σκοπό της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η παρουσίαση της βιοεργογραφίας του Κυρίλλου μοναχού Ιβηρίτου του Μυτιληναίου, μελουργού, κωδικογράφου αλλά και προσώπου ιδιαίτερα δραστήριου στο διοικητικό γίγνεσθαι του 18ου αιώνα. Ο βίος και η προσωπικότητα του εν λόγω μελουργού σκιαγραφείται μέσω της αξιοποίησης άμεσων αλλά και έμμεσων μαρτυριών (αρχειακών εγγράφων και σημειωμάτων κωδίκων). Ο Κύριλλος γεννήθηκε περί το 1740-1750. Έφερε το οφφίκιο του «Γέροντος» ενώ τεκμηριώθηκε ότι ανέλαβε και άσκησε τα καθήκοντα του Επιτρόπου του Αγίου Όρους στην Κωνσταντινούπολη τα έτη 1787 έως 1790, διοικητική δράση η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την διαφύλαξη των ηθικών και υλικών συμφερόντων της Αγιορειτικής κοινότητας, σε μια αρκετά, μάλιστα, ταραγμένη περίοδο. Στο πλαίσιο της εργασίας συγκεντρώθηκε όλο το γνωστό υλικό της εργογραφίας του Κυρίλλου, τόσο οι επωνύμως αποδιδόμενες σε αυτόν μελοποιήσεις, με σπουδαιότερη και πλέον διαδεδομένη εκείνη των δεκαέξι δογματικών Θεοτοκίων της Οκτωήχου, όσο και οι «αμφιβαλλόμενες», ενώ ταξινομήθηκε αρμοδίως και το αντιγραφικό του έργο.
Με δεδομένο ότι δεν εντοπίστηκαν συνθέσεις του Κυρίλλου στη Νέα Μέθοδο, εξηγήθηκε στη Νέα Μέθοδο αναλυτικής σημειογραφίας τόσο ο πολυέλεος Εξομολογείσθε τω Κυρίω σε ήχο Δ΄ (πλήρης) όσο και τα Αναστάσιμα Ευλογητάρια του ιδίου σε ήχο πλ. Β΄, ενώ το ποιητικό κείμενο των Ευλογηταρίων συμπληρώθηκε αρμοδίως στα πλαίσια της παρούσας εργασίας, καθότι ελλιπές. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε μορφολογική ανάλυση και σχολιασμός των ως άνω δύο μελοποιήσεων, η οποία ανέδειξε τον λιτό και ανεπιτήδευτο τρόπο μεταχείρισης του μέλους, ενώ παράλληλα η αξιοπρόσεκτη συστηματική εφαρμογή των μελοποιητικών τεχνικών της μίμησης προς τα νοούμενα, της επανάληψης και της παλιλλογίας δεικνύει αναμφίβολα τον Κύριλλο ως έναν οτρηρό εργάτη της εκκλησιαστικής μουσικής.
Όσον αφορά στο ψαλτικό ύφος του Κυρίλλου, διαπιστώθηκε σαφής προτίμηση στην παράδοση του Γερμανού Νέων Πατρών. Η εργασία κατακλείεται με την κατάστρωση συγκριτικών πινάκων μεταξύ της παλαιάς και της Νέας Μεθόδου ενώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν εντοπίστηκε έτερη εξηγητική προσπάθεια για τις ως άνω δύο συνθέσεις του Κυρίλλου ούτε τυχόν έντυπη έκδοσή τους