MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ περικοπὴ τῆς μελλούσης κρίσεως ὁρίστηκε ἀπὸ τὸν ε’ αἰ. γιὰ Κυριακὴ εἶναι τὸ ἀναστάσιμο ὑπόβαθρό της, ἡ ἀνάσταση, δηλαδή, τῶν νεκρῶν καὶ ἡ δευτέρα παρουσία, ποὺ θὰ γίνει μεσάνυχτα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα (Lactantius, Divinarum Institutionum (304-313) βιβλίον 7, 19).
«Κυριακή...ἐν αὐτῇ ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μέλλει ἔσεσθαι, ἵνα εἰς ἀπεράντους αἰῶνας μένῃ ἡ ἡμερα»
(Πέτρου Δαμασκηνοῦ (+743· Βιβλίον Α’ Περὶ ψευδωνύμου γνώσεως δήλωσις ἔκδ. Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν νηπτικῶν τ. 3 (1976) σ. 98).
«τοσοῦτο τῇ Κυριακῇ τὸ περιὸν καὶ σεβάσμιον διὰ τὸ κατ’ αὐτὴν ὑπερευλογημένον τέλος καὶ τὴν ἐλπιζομένην κατ’ αὐτὴν κοινὴν τῶν ἁπάντων ἀνάστασιν καὶ τελείαν τῶν ἀξίων εἰσέλευσιν εἰς τὴν θείαν κατάπαυσιν καὶ τὴν παντὸς τοῦ κόσμου ἀναστοιχείωσιν»
(Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (+1359) Ὁμιλία ιζ΄ δεικνύσα τὸ τοῦ Σαββάτου καὶ τῆς Κυριακῆς μυστήριον, 11 ἔκδ. Ε.Π.Ε. τ. 9 σ. 500).
«ὀγδόην δὲ μετὰ τὴν ἑβδόμην, καθ’ ἥν καὶ ἀνέστη ὁ Κύριος, καὶ ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως γενήσεται»
(Συμεὼν Θεσσαλονίκης (+1429) Ἀποκρίσεις ξδ’ ἔκδ. P.G. τ. 155 στ. 920a).
«Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσῃ ὅλον τὸν κόσμον»
(Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (+1779) Διδαχὴ δ’ ἔκδ. ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς 1987 σ. 189).
«τὴν δὲ Κυριακὴν...καθ’ ἥν καὶ ἔσται ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν»
(Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου (+1809) Εἰς τὰς ιδ’ ἐπιστολὰς τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Ἑβ. γ’, 11) τ. 3 σ. 296 ὑπ. 1).
«ἡ μέλλουσα παρουσία του ἐν Κυριακῇ θέλει γένῃ»
(Τοῦ αὐτοῦ Ἑορτοδρόμιον ἐκδ. Ὀρθ. κυψέλη (1987) τ. 2 σ. 333).
«...κατὰ τὸ μεσονύκτιον τῆς Κυριακῆς ἔχει νὰ γίνῃ ἡ δευτέρα παρουσία»
(Τοῦ αὐτοῦ Γυμνάσματα πνευματικὰ ἔκδ. Ρηγοπούλου (1971) Μελέτη λβ’, 1 σ. 273 ὑπ. 1).
«Κυριακή...ἐν αὐτῇ ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μέλλει ἔσεσθαι, ἵνα εἰς ἀπεράντους αἰῶνας μένῃ ἡ ἡμερα»
(Πέτρου Δαμασκηνοῦ (+743· Βιβλίον Α’ Περὶ ψευδωνύμου γνώσεως δήλωσις ἔκδ. Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν νηπτικῶν τ. 3 (1976) σ. 98).
«τοσοῦτο τῇ Κυριακῇ τὸ περιὸν καὶ σεβάσμιον διὰ τὸ κατ’ αὐτὴν ὑπερευλογημένον τέλος καὶ τὴν ἐλπιζομένην κατ’ αὐτὴν κοινὴν τῶν ἁπάντων ἀνάστασιν καὶ τελείαν τῶν ἀξίων εἰσέλευσιν εἰς τὴν θείαν κατάπαυσιν καὶ τὴν παντὸς τοῦ κόσμου ἀναστοιχείωσιν»
(Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (+1359) Ὁμιλία ιζ΄ δεικνύσα τὸ τοῦ Σαββάτου καὶ τῆς Κυριακῆς μυστήριον, 11 ἔκδ. Ε.Π.Ε. τ. 9 σ. 500).
«ὀγδόην δὲ μετὰ τὴν ἑβδόμην, καθ’ ἥν καὶ ἀνέστη ὁ Κύριος, καὶ ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως γενήσεται»
(Συμεὼν Θεσσαλονίκης (+1429) Ἀποκρίσεις ξδ’ ἔκδ. P.G. τ. 155 στ. 920a).
«Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσῃ ὅλον τὸν κόσμον»
(Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (+1779) Διδαχὴ δ’ ἔκδ. ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς 1987 σ. 189).
«τὴν δὲ Κυριακὴν...καθ’ ἥν καὶ ἔσται ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν»
(Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου (+1809) Εἰς τὰς ιδ’ ἐπιστολὰς τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Ἑβ. γ’, 11) τ. 3 σ. 296 ὑπ. 1).
«ἡ μέλλουσα παρουσία του ἐν Κυριακῇ θέλει γένῃ»
(Τοῦ αὐτοῦ Ἑορτοδρόμιον ἐκδ. Ὀρθ. κυψέλη (1987) τ. 2 σ. 333).
«...κατὰ τὸ μεσονύκτιον τῆς Κυριακῆς ἔχει νὰ γίνῃ ἡ δευτέρα παρουσία»
(Τοῦ αὐτοῦ Γυμνάσματα πνευματικὰ ἔκδ. Ρηγοπούλου (1971) Μελέτη λβ’, 1 σ. 273 ὑπ. 1).
Last edited:
