Παλιά η Κυριακή του Ασώτου ήταν η σημερινή β´ νηστειών (του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά δηλαδή). Ακόμη σήμερα στο έντυπο Τριώδιο σώζονται μερικά σχετικά τροπάρια που αποδεικνύουν το γεγονός, μεταξύ των οποίων
Χαλινοὺς ἀποπτύσας τοὺς πατρικούς, ἀστάτῳ φρενί, τοῖς κτηνώδεσι τῆς ἁμαρτίας, λογισμοῖς συνέζησα, ὅλον μου τὸν βίον δαπανήσας ἀσώτως, ὁ τάλας ἐγώ, τροφῆς δὲ λειπόμενος, βεβαιούσης καρδίαν, πρὸς καιρὸν λιπαίνουσαν, ἡδονὴν ἐσιτούμην. Ἀλλὰ Πάτερ ἀγαθέ, μὴ κλείσῃς μοι τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα, ἀλλ' ἀνοίξας δέξαι με, ὡς τὸν Ἄσωτον Υἱόν, καὶ σῶσόν με.