Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Αντιγράφω σχεδόν αυτολεξεί τμήμα από συζήτηση με ΠΜ που είχα με εκλεκτό φίλο του φόρουμ, μέλος της ΕΛΒΥΧ.
Αυτό που καταλήγω να πω συνδέοντάς το με το παρόν θέμα είναι πως το μεθοδολογικά σωστό ερώτημα δεν είναι "γιατί έκανε αυτή την ανάλυση ο Στανίτσας", αλλά "γιατί ακούγεται διαφορετικά από την ΟΕΒΥΧ" και ειδικότερα, "γιατί η συγκεκριμένη ερμηνεία της πεταστής δεν αλλάζει το συνολικό άκουσμα του Στανίτσα, όπως το γνωρίζουμε". Η απάντηση μόνο μέσα από συνολική ακρόαση και ανάλυση είναι εφικτή.
"Πολλές συγκρίσεις που γίνονται εκατέρωθεν κατά καιρούς περιορίζονται σε τεχνικά στοιχεία: είτε για να αποδείξουν αβυσσαλέες διαφορές από τη μία πλευρά, είτε για να αποδείξουν κρυμμένες ομοιότητες με παραδοσιακούς ψάλτες και δη καλογέρους από την άλλη πλευρά.
Και οι δύο όμως τάσεις έχουν λάθος, πιστεύω, όσο δεν ξεκινούν από το όλο για να φτάσουν στο μέρος. Δηλαδή, το συνολικό άκουσμα δεν καθορίζεται πάντα από τις τεχνικές λεπτομέρειες.
Η φωνητική μουσική είναι σύνθετη τέχνη, δεν είναι μόνο αναλύσεις ή μόνο διαστήματα ή μόνο κάτι. Καταλήγω λοιπόν να πω ότι αν οι διαφορές ως προς το ήθος είναι μεγάλες, τότε οι επιμέρους τεχνικές διαφορές ή ομοιότητες δεν είναι τόσο σημαντικές.
Στο ύφος του Σφήκα και του Φιρφιρή π.χ. υπάρχουν στοιχεία που ο Αγγελόπουλος εντόπισε ως σημαντικά, αλλά ξεκινώντας από το μέρος, όχι το όλο. Το τρέμουλο της φωνής του Φιρφιρή π.χ. πάνω στο οποίο πολλοί δημιούργησαν ένα ψευδοκαρεώτικο ύφος, δεν μπορεί να αποσπαστεί από τη δική του, απόλυτα προσωπική φωνή. Ο ίδιος άνθρωπος, αν είχε άλλη φωνή, θα είχε άλλα ψαλτικά ιδιώματα πιστεύω".
Και οι δύο όμως τάσεις έχουν λάθος, πιστεύω, όσο δεν ξεκινούν από το όλο για να φτάσουν στο μέρος. Δηλαδή, το συνολικό άκουσμα δεν καθορίζεται πάντα από τις τεχνικές λεπτομέρειες.
Η φωνητική μουσική είναι σύνθετη τέχνη, δεν είναι μόνο αναλύσεις ή μόνο διαστήματα ή μόνο κάτι. Καταλήγω λοιπόν να πω ότι αν οι διαφορές ως προς το ήθος είναι μεγάλες, τότε οι επιμέρους τεχνικές διαφορές ή ομοιότητες δεν είναι τόσο σημαντικές.
Στο ύφος του Σφήκα και του Φιρφιρή π.χ. υπάρχουν στοιχεία που ο Αγγελόπουλος εντόπισε ως σημαντικά, αλλά ξεκινώντας από το μέρος, όχι το όλο. Το τρέμουλο της φωνής του Φιρφιρή π.χ. πάνω στο οποίο πολλοί δημιούργησαν ένα ψευδοκαρεώτικο ύφος, δεν μπορεί να αποσπαστεί από τη δική του, απόλυτα προσωπική φωνή. Ο ίδιος άνθρωπος, αν είχε άλλη φωνή, θα είχε άλλα ψαλτικά ιδιώματα πιστεύω".
Αυτό που καταλήγω να πω συνδέοντάς το με το παρόν θέμα είναι πως το μεθοδολογικά σωστό ερώτημα δεν είναι "γιατί έκανε αυτή την ανάλυση ο Στανίτσας", αλλά "γιατί ακούγεται διαφορετικά από την ΟΕΒΥΧ" και ειδικότερα, "γιατί η συγκεκριμένη ερμηνεία της πεταστής δεν αλλάζει το συνολικό άκουσμα του Στανίτσα, όπως το γνωρίζουμε". Η απάντηση μόνο μέσα από συνολική ακρόαση και ανάλυση είναι εφικτή.
Last edited: