Ας αρχίσουμε από απλές σκέψεις. Αν ήθελε ο Στανίτσας να μείνει στη Θεσσαλονίκη, θα έμενε, δεν θα ρωτούσε κανέναν και φυσικά δεν θα περίμενε πρόσκληση από κανέναν. Το αν έγινε δεκτός ή όχι στον ψαλτικό κόσμο, δεν φαίνεται από εφημερίδες, αφού είναι γνωστοί οι...σαμποτέρ της εποχής, που είχαν επιρροή (όχι μεγάλη αλλά ικανή για ζημιά). Όσοι γνωρίζουν τα περί της συναυλίας του Παναγιωτίδη το 55 στο Βασιλικό Θέατρο, θα κατανοήσουν τα λεγόμενά μου.
Προσωπικά θεωρώ λογικό, ένας άρχων πρωτοψάλτης, ο συγκεκριμένος, της συγκεκριμένης εποχής και κλίματος της Πόλης και του Φαναρίου, να προσφύγει στην Αθήνα, για τον απλούστατο λόγο, ότι λόγω πληθυσμού και εκκλησιών, θα είχε (και είχε) καλύτερη τύχη στην έυρεση αναλογίου, στην εμπερίστατη κατάσταση που βρισκόταν. Όπως είναι γνωστό στην Αθήνα, δεν έτυχε της καλύτερης υποδοχής (ακόμη και μέχρι τέλους), όχι τόσο για τον τίτλο που έφερε, αλλά για την ίδια του την πληθωρική μουσική φυσιογνωμία. Έπειτα, δεν πρέπει να λησμονηθεί, ότι ο Στανίτσας δεν ήταν Πρίγγος ως προς τον χαρακτήρα. Ο Πρίγγος συμβούλευε τους μαθητές του, να μην κάθονται πάνω από τρεις μήνες σε μια κοινότητα, ενώ ο Στανίτσας είχε άλλες ανασφάλειες και δεν ήθελε να μετακινείται μετά το πατριαρχικό αναλόγιο. Να σημειωθεί επίσης ότι άλλο 'ηταν το κλίμα στη Θεσσαλονίκη στην εποχή που την επισκεπτόνταν ο Πρίγγος (30-40) και άλλη η αντίστοιχη του Στανίτσα (60 και εντεύθεν) όπου ήδη άρχισαν να εκλίπει η πρώτη γενεά των Μικρασιατών, ανταλλαγέντων και των εξαναγκασθέντων Κωνσταντινουπολιτών. Ο Θεός να αναπαύσει και τον σήμερα ταφέντα μεγάλο διδάσκαλο Καραμάνη!
Γράφοντας για την αποδοχή του Στανίτσα από τον Καραμάνη ,θέλω να σημειώσω οτι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω απο ένα ήλιο - Πρίγγο.
Τότε ζώντος του Πρίγγου ο Αρχ. Στανίτσας δεν είχε ακόμη την αίγλη που
απέκτησε αργότερα. Το εγνώριζε αυτό ο Αρχοντας.
Ισως και ένεκα αυτού πριν πάρει την οριστική του απόφαση έστειλε επιστολή
στον γιατρό Βύρωνα Πιπερίγκο ( πεθερός μου ) επιστολή στην οποία του ζητά την γνώμη
αν τελικά θα εγκασταθεί στην Τήνο η την Αθήνα.Δεν είχε στο μυαλό του την Θεσσαλονίκη.
Ο Βύρων Πιπερίγκος ,Αγρινώτης στην καταγωγή, ήτο επικεφαλής των εν Αθήναις φιλομούσων (Λαντίκας, Βιγκάκης κα. )
που Προωθούσαν στην Ν . Ελλάδατον Παναγιωτίδη και τους άλλους Θεσσαλονικείς .
Μετα το 1955 ο αστέρας που ανέτειλε ητο ο Καραμάνης . Οταν έψαλε στην Βέρροια ,ο Παναγιωτίδης έψαλλε στην Λάρισσα,
ο Χαρίλαος επιζητούσε την ειστροφή τους στην Θεσσαλονίκη.
Οταν ήλθαν , επι 2ετία περίπου συνέψαλλαν στον Αγ. Αθανάσιο σε δεύτερη Λειτουργία με μιά Φωνή.
Και απο άλλες αφηγήσεις νομίζω οτι δεν ταίριαζε η δεν χωρούσε και για λόγους βεντετισμού κλπ ο Αρχ. Στανίτσας.
Επίσης η αποδοχή στην Ελλάδα του Καραμάνη έγινε μεγαλύτερη και βαθύτερη
επειδή είχε μεγάλο διδακτικό έργο και μαθητές - ψαλτες σε όλη την Ελλάδα.
Σε αντίθεση με τους Πρίγγο, Παναγιωτίδη,Στανίτσα, Εδίδαξε και έμαθαν οι άλλοι .
Παρόλο που δεν εσπουδασε σε Πανεπιστήμιο,στην διδακτική ητο μεθοδικός
σαφής εύληπτος΄, επίμονος...κλπ
Περίπου το 1979 είπε: Τώρα αυτός είναι . Εννούσε τον Χαρίλαο
Αισθάνομαι πολύ μικρός που ακουμπώ τα ονόματα αυτά.είμαι σίγουρος ότι κανένας μας ,έστω και κατα λάθος,δεν μπορεί να μειώση το μέγεθός τους.
Αιωνία τους η μνήμη.
