Η συγκεκριμένη αίτηση βρίσκεται στο τέλος της «Μεγάλης Αιτήσεως» στη νεκρώσιμη ακολουθία και το μνημόσυνο ακριβώς μετά την ελληνική αίτηση:
«Ἐτι δεόμεθα ὑπερ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ κεκοιμημένου δούλου (τῆς κεκοιμημένης δούλης) τοῦ Θεοῦ (....), καὶ ὑπὲρ τοῦ συγχωρηθῆναι αὐτῷ (αὐτὴ) πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καὶ ἀκούσιον.
Ὅπως Κύριος ὁ Θεός, τάξη τὴν ψυχὴν αὐτοῦ (αὐτῆς) ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται, τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ, τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, καὶ ἄφεσιν τῶν αὐτοῦ (αὐτῆς) ἁμαρτιῶν, παρὰ Χριστῷ τῶ ἀθανάτω Βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν αἰτησώμεθα.»
στη σλαβική εκδοχή τους («παννυχίς» ή «παραστάς»:
https://mci.archpitt.org/servicebooks/Parastas.pdf , σελ.49) και προηγείται ακριβώς των:
«Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστε καὶ ἀείμνηστε ἀδελφέ ἡμῶν. (γ΄)
Αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη»,
κλήρου και λαού· με εντυπωσίασε ότι ενώ το λοιπό τυπικό είναι ταυτόσημο με τα ελληνόγλωσσα, εδώ δεν βρίσκεται καμία αντιστοιχία, παρότι υπάρχει και σε αγγλόγλωσσα ορθόδοξα τυπικά.
Το πρόβλημα είναι πως επειδή μεταφράζω ένα σλαβικό κείμενο που παραπέμπει συχνά σε λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας, και μέχρι στιγμής έχω τηρήσει τη τακτική της παράθεσης της ελληνόγλωσσης μορφής τους χωρίς νεοελληνική δική μου «απόδοση», θα ήθελα και σε αυτή τη περίπτωση να το απέδιδα αναλόγως, εφόσον βέβαια υφίσταται.