Εκοιμήθη εν Κυρίω ο αιδεσιμολογιώτατος π. Κων/νος Παπαγιάννης

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
Ο πολυσέβαστος λειτουργιολόγος, ρέκτης του τυπικού και χαλκέντερος μουσικός, αιδεσιμολογιώτατος π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης εκοιμήθη εν Κυρίω την Τρίτη 8 Απριλίου 2014 σε ηλικία 85 ετών. Του οφείλουμε πάρα πολλά. Την ευχή του να έχουμε.

Ο Θεός να τον αναπαύσει εν τη αγήρω μακαριότητι,

Δ.
 
Last edited:

Λάτρης Β.Μ.

Παράφωνος ερασιτέχνης!
Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του... πολλά μας χάρισε, μουσικά και τυπικά, πολλά μάθαμε από αυτόν.
Αιωνία αυτού η μνήμη!
 

lagoudakis

Μιχαήλ Γ. Λαγουδάκης
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του εν τόπω χλοερώ ... Πράγματι, του οφείλουμε πάρα πολλά για το έργο που άφησε ...

Πριν λίγες μέρες μάλιστα ψάλλαμε τα τετραώδια του Ακαθίστου Ύμνου από την δική του μουσική καταγραφή ...

Ας έχουμε την ευχή του.
 

Χρύσανθος80

Παλαιό Μέλος
Πάρα πολύ μικρός ο χώρος της '' σύντομης απάντησης " για να πεί κάποιος έστω και επιγραμματικά για το έργο αυτού του Ιερέως.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του .
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

http://www.imth.gr/default.aspx?lang=el-GR&loc=1&&page=139&newsid=861

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α
Ι Ε Ρ Α Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ Θ Ε Σ Σ Α Λ Ο Ν Ι Κ Η Σ
Ὁ π. Κωνσταντῖνος γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη μας στὶς 16.9.1929 ἀπὸ τὸν Ἀντώνιο καὶ τὴν Μαρία Παπαγιάννη. Ἐφοίτησε στὸ τότε 7ο Δημοτικὸ Σχολεῖο Θεσσαλονίκης καὶ ἐν συνεχείᾳ στὸ 4ο Γυμνάσιο ἀῤῥένων Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀπεφοίτησε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1947. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ἔδωσε εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν ὁποία πῆρε τὸ πτυχίο στὶς 17.11.1951.

Ὑπῆρξε ἀριστοῦχος σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῶν σπουδῶν του.

Ἀπὸ τὶς 6.1.1952 μέχρι τὶς 14.4.1954 ὑπηρέτησε στὸν ἑλληνικὸ στρατὸ ὡς ἔφεδρος ἀξιωματικὸς Πεζικοῦ.

Στὶς 24.5.1954 διωρίσθηκε καθηγητὴς στὴ Μέση Ἐκπαίδευση καὶ ὑπηρέτησε ἐπὶ πέντε (5) χρόνια σὲ Γυμνάσια τῆς Λαρίσης.

Στὶς 25.7.1954 ἐνυμφεύθη τὴν Ἀλίκη Σκαμπαρδώνη, διδασκάλισσα, ἀπὸ τὴ Λάρισα. Ἀπὸ τὸν γάμο τους ἀπέκτησαν 6 παιδιά.

Στὴν ἐκκλησιαστικὴ διακονία μπῆκε ἀνεπίσημα σὲ ἡλικία 12 ἐτῶν περίπου στὸν ἱ. Ναὸ τῆς ἐνορίας του, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Θεσσαλονίκης.
Στὶς 21.5.1942 χειροθετήθηκε ἀναγνώστης ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο. Συνέχισε τὴ διακονία του στὸν ὡς ἄνω ναὸ ὡς ἀναγνώστης καὶ βοηθὸς ψάλτου, ἀπὸ δὲ τὶς 20.12.1947 μέχρι τὶς 30.4.1950 ὡς ἀριστερὸς ψάλτης τοῦ ἰδίου Ναοῦ, ἐνῶ ἀπὸ τὴν 1η Μαΐου τοῦ 1950 μέχρι τέλους τοῦ 1951 ὡς α’ ψάλτης τοῦ ἱ. Ναοῦ ἁγίου Θεράποντος κάτω Τούμπας.

Ἀπὸ τὴ θέση του στὴν Ἐκπαίδευση παραιτήθηκε τὸν Μάιο τοῦ 1959, γιατὶ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε ἐκλεγῆ τακτικὸς ἐφημέριος γιὰ τὴν κενὴ θέση τοῦ ἱ. Ναοῦ ἁγίων Ἀποστόλων.Στὶς 30.5.1959 χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα τὸν Α΄ (Παπαγεωργίου) καὶ τὴν ἑπομένη 31.5.1959 πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν τότε βοηθὸ ἐπίσκοπο Ταλαντίου Στέφανο (μετέπειτα Μητροπολίτη Τρίκκης & Σταγῶν). Τὴν 1η Ἰουνίου 1959 διωρίσθηκε ἐφημέριος τοῦ ὡς ἄνω ἱεροῦ Ναοῦ καὶ ὑπηρέτησε σ’αὐτὸν χωρὶς διακοπὴ μέχρι τὶς 31.5.1996, ὁπότε παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ ἐφημεριακὴ ὑπηρεσία γιὰ λόγους ὑγιείας.

Κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἐφημεριακῆς του ὑπηρεσίας, διετέλεσε πρόεδρος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ ναοῦ ἀπὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1959 μέχρι τὸ 1990 περίπου. Κατὰ διαστήματα ὑπῆρξε μέλος τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου καὶ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου, ἐπὶ ἑξαετία δὲ (1968-1974) γραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Παντελεήμων ὁ Α’ τὸν ἐτιμησε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ οἰκονόμου καὶ ἀργότερα μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ σταυροφόρου οἰκονόμου, ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Λεωνίδας μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου, ὁ δὲ μακαριστὸς Μητροπολίτης Παντελεήμων ὁ Β΄ μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου κατὰ τὴν ἀποχώρησή του ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ ὑπηρεσία. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν ἐτίμησε μὲ τὸ παράσημο τοῦ ἀποστόλου Παύλου μετὰ ἀστέρος.

Ἀπεβίωσε τὴν 8ην Ἀπριλίου 2014.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

H ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΘΑ ΓΙΝΗι
ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 5 Μ.Μ.
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Τήν εὐχή του νἄχουμε!
Μεγάλο κεφάλαιο!
Συνδεόμουν προσωπικῶς καί πάντα σκεπτόμουν, ὅτι ἄν ἔρθει αὐτή ἡ ὥρα (καί ζῶ) θά ἔπρεπε νά πάω.
Ἀδύνατον γιά σήμερα. Λυπᾶμαι.
Στήν εὐγενεστάτη καί εὐλαβεστάτη πρεσβυτέρα θερμότατα συλλυπητήρια, καθώς καί στά παιδιά καί ἐγγόνια!
Καί στόν Μανώλη Γιαννόπουλο!

Ψαλτολόγιον: π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης
Βιβλιογραφία π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη (Εμμ. Γιαννόπουλος)
Ιωβηλαίον ιερατικής Διακονίας π. Κωνσταντίνου

 
Last edited:

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Ἀφήνει πίσω σημαντικὸ ἔργο, «Εἰς μνημόσυνον».

Αἰωνία ἡ μνήμη του.
 

Δημήτρης Μαούνης

Παλαιό Μέλος
Σπουδαίο και πλούσιο το έργο του. Τεράστια και μοναδική η προσφορά του. Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
Πλήρης ἡμερῶν ἀλλά καί πλήρης ἔργων.
6 παιδιά! Δόξα σοι ὁ Θεός.
Μουσικολογιώτατος καί λειτουργιολόγος ! Δόξα σοι ὁ Θεός.
Ὅταν πέσει τό δέντρο δέν πάει χαμένο , γιατί ἔχει καρπούς.
 

Emmanouil Giannopoulos

Emmanouil Giannopoulos
Μ. Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος-Βύρων Παπαγιάννης († 8-4-14)

Επικἠδειος υπό Ε.Γ.

"«τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον εὖ ἔσται ἐπ᾿ ἐσχάτων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ τελευτῆς αὐτοῦ εὑρήσει χάριν» (Σοφ. Σειράχ 1, 13).

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο ιερεύς Κωνσταντίνος-Βύρων Παπαγιάννης μεγάλωσε και δημιούργησε την προσωπικότητά του «εν φόβω Κυρίου» μέσα σε αυτόν τον ναό, όπου σήμερα συγκεντρωμένοι προσευχόμαστε στην εξόδιο ακολουθία του. Ο πατέρας του υπηρέτησε ως επίτροπος του ναού, και ο ίδιος μια Καθαρή Δευτέρα στα χρόνια της κατοχής (3-3-41), εντεκάχρονο -στα δώδεκα-παιδί, δέχτηκε την πρόσκληση του τότε εφημερίου (π. Δημήτριος Δίγκας) να τον βοηθήσει στην ανάγνωση του Μεγάλου Αποδείπνου. Όπως διηγούνταν ο ίδιος, αρχικά δίστασε και ο ιερεύς τον ρώτησε: -Δεν ξέρεις να διαβάζεις;
Εκείνος απάντησε ότι ασφαλώς γνωρίζει, και πράγματι, διάβασε με άνεση την ακολουθία, καθώς ήταν ήδη πολύ εξοικειωμένος με τα λειτουργικά βιβλία τα οποία υπήρχαν στο σπίτι του. Έκτοτε, και ειδικά λόγω της μη τακτής λειτουργίας των σχολείων εκείνες τις δύσκολες εποχές, έμαθε τα ιερά γράμματα με την συνεχή του παρουσία στο ναό των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, μαθητεύοντας συστηματικά και στην εκκλησιαστική μουσική στους εκ Κωνσταντινουπόλεως ιεροψάλτες του (κυρίως στον Απόστολο Βλασιάδη). Ήταν «εξ απαλών ονύχων» ορισμένος από τον Θεό να τον υπηρετήσει.
Συγκροτημένος και συστηματικός από μικρός, αριστούχος, επιμελής, φιλόπονος και δημιουργικός, με αξιοθαύμαστη μνήμη, αντέγραφε μουσικά και άλλα βιβλία και απομνημόνευε κείμενα και μελωδίες, τα οποία θυμόταν για πολλές δεκαετίες. Μόλις τις προηγούμενες ημέρες (τέλη Μαρτίου 2014) μού έψαλε μια όμορφη μελωδία του Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε που θυμόταν ακριβώς, από τον εφημέριο του ναού αυτού στα χρόνια της κατοχής. Προσπαθώντας να τον βοηθήσω να την εντοπίσει τον εφοδίασα με αρκετά παλαιά βιβλία σε ψηφιακή μορφή και μια μέρα μετά, τηλεφώνησε λέγοντάς μου χαρούμενος ότι την βρήκε σε μια έκδοση του 19ου αιώνα. Προχτές (Κυριακή 6-4-14), μετά την Θεία Λειτουργία, σκυμμένοι στο σπίτι πάνω από τον υπολογιστή του σιγοψάλλαμε την ίδια μελωδία, ενώ καθαρόγραψε άλλη μία για να την ψάλλουμε στο ναό. Πάντα με την έγνοια της εύτακτης λατρείας του Θεού.
Ανέλαβε αριστερός ψάλτης σε αυτόν τον ναό στα δεκαοκτώ του, και αργότερα σε ηλικία 21 ετών δεξιός στον Άγιο Θεράποντα. Η θεολογική και φιλολογική του κατάρτιση και η ολόψυχη αγάπη του για την λατρεία και την κατά Θεόν ζωή, τον ανέδειξαν ακριβή, ευλαβή και ταπεινό λειτουργό, προσεκτικό και φωτισμένο πνευματικό, εύστοχο και γλαφυρό ερμηνευτή των γραφών για δεκαετίες -προφορικά και γραπτά-, ακούραστο ερευνητή, διορθωτή και επιμελητή των λειτουργικών κειμένων, εμβριθή γνώστη -όσο κανείς άλλος- του τυπικού διαχρονικά. Τα δεκάδες έργα του ορθοτομούν πάνω στα θέματα αυτά, διαδίδονται σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, όπου γης, και αρδεύουν ζωογόνα την εκκλησιαστική ζωή, καθοδηγούν τους μύστες της.
Χειροθετήθηκε αναγνώστης το 1942 από τον μακαριστό μητροπολίτη Γεννάδειο στον Άγιο Κωνσταντίνο Ιπποδρομίου, χειροτονήθηκε διάκονος στις 30 Μαϊου 1959 στην Αγία Θεοδώρα και ιερεύς την επόμενη ημέρα στον ναό που τώρα βρισκόμαστε, όπου και διορίστηκε αμέσως προϊστάμενος.
Άρχισε να δημοσιεύει τις πολυπληθείς εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1960, συνεργάστηκε με την εκκλησιαστική εκπαίδευση συγγράφοντας κατάλληλα εγχειρίδια για την Λειτουργική-Τελετουργική, και κυρίως με την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία στο πρόσωπό του βρήκε τον αρμοδιώτερο ευρυμαθή αλλά και ευστοχώτατο εκδότη πολλών ολοκληρωμένων λειτουργικών βιβλίων: Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάς, το Ιερατικόν, το Εγκόλπιον Αναγνώστου και Ψάλτου, το Ανθολόγιον των ιερών ακολουθιών του ενιαυτού, η Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, και τα θαυμαστά έργα ζωής, το Σύστημα τυπικού των ιερών ακολουθιών και το Τριώδιον, για το οποίο μόλις πριν λίγες ημέρες πληροφορήθηκε από την Αποστολική Διακονία ότι τυπώνεται και μου το ανήγγειλε εύχαρις.
Παράλληλα, μια εικοσιπεντάδα, τουλάχιστον, άλλα βιβλία του, γραμμένα τα περισσότερα με το χέρι του, εκδόθηκαν -με την Χάρη του Θεού- τα τελευταία 11 χρόνια καλύπτοντας με θαυμαστή πληρότητα, γνώση, ακρίβεια, ποιότητα, την ψαλμώδηση όλων των ακολουθιών του εκκλησιαστικού έτους. Ένα επιπλέον έργο ζωής, που περιλαμβάνει και πάμπολλα μικρότερα τεύχη και δεν αντιγράφει άκριτα, αλλά αναδεικνύει την ψαλτική ως όντως λατρευτική τέχνη, τον λόγο των υμνογραφημάτων ως εμμελές κήρυγμα και τις μουσικές γραμμές ως σοβαρή προσευχητική στάση, ικεσία, διήγηση, δοξολογία.
Άλλα έργα του, εκδεδομένα και ανέκδοτα, ερμηνεύουν βιβλία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπως την Γένεση, τους Ψαλμούς, την Σοφία Σειράχ, τα Ευαγγέλια, τις Πράξεις των Αποστόλων, τις Επιστολές, την Αποκάλυψη, ή, εισάγουν τους αμύητους στον ευρύτερο λειμώνα της Αγίας Γραφής.*
Τούτη την ώρα δεν χρειάζονται, θαρρώ, πολλά λόγια. Υπάρχει ο ανθρώπινος πόνος, ναι, και η βαθειά θλίψη για το αγαπημένο μας πρόσωπο, και ακόμη παραπάνω στους οικείους του. Υπάρχει όμως και η δοξολογία του Τριαδικού Θεού που φανέρωσε και στις μέρες μας έναν ζηλωτή και συνεχιστή των παλαιών εκείνων εκκλησιαστικών προσώπων, και μάλιστα κληρικών, των Νικολάων Μαλαξών και των Βαρθολομαίων Κουτλουμουσιανών και των άλλων σοφών και εναρέτων ανδρών.
Θερμά προσευχόμαστε να αναπαύσει ο Θεός την ψυχή σου παππούλη, και ταυτόχρονα έχουμε μέσα μας την βεβαιότητα γι᾿ αυτό. Γιατί Εκείνος ήδη μας έδειξε, ήδη μας φανέρωσε την πολιτεία σου. Ευχαριστούμε για όσα αντιπρόσφερες στην εκκλησία του Δωρεοδότου και Φωτοδότου Χριστού. Ευχαριστούμε γιατί αφιέρωσες όλα τα χαρίσματα με τα οποία Εκείνος σε στόλισε, για την δόξα του ονόματός Του, και την διακονία της εκκλησίας Του. Πράγματι, το έργο σου ευεργετεί δεκαετίες τώρα και θα ευεργετεί πάντα, γιατί αποπνέει την αγάπη σου για Εκείνον που σε ικάνωσε να το πραγματοποιήσεις. Και γνωρίζουμε ότι, όπως προσερχόσουν -με πολλή δυσκολία πια, αλλά και περισσότερο ζήλο και θέληση-, όρθρου βαθέος, άνοιγες τα δίπτυχα και μνημόνευες ονόματα μέσα στο ιερό και στο εξομολογητήρι μέχρι προχτές, θα συνεχίσεις να κάνεις το ίδιο για όλους εμάς, τώρα που βρίσκεσαι κοντά σε Αυτόν που αγάπησες και υπηρέτησες σε όλη σου την ζωή.

* Πλήρης κατάλογος δημοσιευμάτων του αειμνήστου π. Κωνσταντίνου υπάρχει στην ιστοσελίδα http://users.auth.gr/mangian (σύνδεσμος: «Πρωτοβουλία-Επιμέλεια εκδόσεων» και ακολούθως: «μεγάλη του συμβολή»)."
 

χριστοφόρος4

Παλαιό Μέλος
Αιώνια του η μνήμη . Ας αναπαύσει ο Θεός έναν πολυγραφότατο και αιδεσιμολογιώτατο κληρικό σαν τον π. Κων/νο Παπαγιαννή και ας μην τον ήξερα .
 

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Αιωνία του η μνήμη! Πολύ συγκινητικά τα όσα γράφτηκαν, δυστυχώς δεν αξιώθηκα να τον γνωρίσω. Η δε προσφορά του και ο ζήλος του εξαιρετικά. Την ευχή του να έχουμε.
 

neoklis

Νεοκλής Λευκόπουλος, Γενικός Συντονιστής
Last edited:

Emmanouil Giannopoulos

Emmanouil Giannopoulos
Βλέπω ότι το χειρόγραφο που φαίνεται σε φωτογραφία στο παραπάνω άρθρο, είναι διαφορετικό και πολύ πιο ευανάγνωστο από τα χειρόγραφα βιβλία του π. Κωνσαντίνου, που κυκλοφορούν στο εμπόριο.

Λογικό, αφού πρόκειται για έργο της νεότητός του. Ενώ τα άλλα που είναι βέβαια πολύ πληρέστερα, σε άλλη βάση συγκροτημένα και ευστοχώτερα, είναι υστερότερα έργα των τελευταίων 15 περίπου ετών της ζωής του.
 
Top