Δοξολογία ήχος πλ. α' εκ του Κε μικτός μετά χρώματος Χ. Παπανικολάου

[neoklis]

Από την «Ανθοδέσμη Εκκλησιαστικής Μουσικής» (1905)

 

[emakris]

Το "Σαν τα μάρμαρα της Πόλης" μου θυμίζει...

 

[dimitris]

Κι ἐμένα ἔτσι μοῦ φάνηκε στήν ἀρχή γιατί μέ παρέσυρε ὁ χρωματικός.
Ἀλλά τό παραλλάγισα μερικές φορές καί ἔβγαλε ὑπέροχο ἄκουσμα μέ κατάληξη σάν τό <και μέσα στα αμπάρια είχε όλο παλικάρια>.

 

[neoklis]

Σαν να λέμε κάτι προς το .... Ελληνορθόδοξο!

 

[haris1963]

Το "Σαν τα μάρμαρα της Πόλης" μου θυμίζει...

Μοδάτο μακάμι το "Κιουρντιλί Χιτζαζκιάρ" την εποχή εκείνη, μπορούσε να μείνει χωρίς τη δοξολογία του; :wink:

ΥΓ. Τα "Μάρμαρα" πάντως, στην παλιά τους μορφή, Α΄επτάφωνος (μουχαγιέρ) άνευ χρώματος πάνω από την επταφωνία, πρέπει να ήταν (βλ. Παπαγκίκα, Σόλων Λέκκας). Με τον καιρό πρέπει να πήγε προς το Κιουρντιλί Χιτζαζκιάρ.

 

[emakris]

Μπράβο Χάρη! Και αναρωτιόμουν τι μακάμι είναι. Το έφερνα από δω, το έφερνα από κει και δεν μου έβγαινε. Όντως, χιτζαζκιάρ κιουρντί είναι, με μετάθεση στον Κε! Είσαι σπουδαίος...

 

[neoklis]

Τώρα οι επαίοντες ας μας βρουν και κάποια λειτουργικά ταιριαστά, για να το γιορτάσουμε προσηκόντως, όταν θα έρθει η ώρα του ήχου.

ΥΓ.... δεν βρίσκω τα διαλυτικά στο κινητό!

 

[dimskrekas]

Τώρα οι επαίοντες ας μας βρουν και κάποια λειτουργικά ταιριαστά, για να το γιορτάσουμε προσηκόντως, όταν θα έρθει η ώρα του ήχου.

ΥΓ.... δεν βρίσκω τα διαλυτικά στο κινητό!

Κοίτα στον Χρύσανθο και στον Καραμάνη.... Κάτι θα βρεις...

Δ.

 

[filomousos]

Κοίτα στον Χρύσανθο και στον Καραμάνη.... Κάτι θα βρεις...

Δ.

Προσφορά (κείμενο και ηχητικό) του αειμνήστου κ.Λιναρδάκη.

 

[neoklis]

Η ίδια δοξολογία, σε "απαγγελία" του άρχοντος κ. Δημ. Ιωαννίδη. Είχε ανεβεί αρχικά εδώ. Αναφέρεται μάλιστα ότι την δοξολογία αυτή έψαλλε (πότε ο Μ. Τσαμκιράνης. Υπάρχει μήπως κάποιο ηχητικό;

ΥΓ. Διόρθωσα και το συνημμένο του μηνύματος #1.

 

[emakris]

Η ίδια δοξολογία, σε "απαγγελία" του άρχοντος κ. Δημ. Ιωαννίδη.

Λεπτομέρεια μεν, σημαντικό δε. Στα σημεία που υπάρχει ατελής κατάληξη στον Βου, ο Άρχων δεν αλλάζει το ίσον από Πα σε Κε, πράγμα που θα έδινε άκουσμα "μινόρε", αλλά αφήνει το μέλος να "αιωρείται" επί του Πα, το αλλάζει δε σε Κε αμέσως μετά, στην αρχή της φράσης που οδηγεί στην τελική κατάληξη. Έτσι είναι... "Ου παντός πλειν ες Κόρινθον"...