Δοξαστικόν των Αίνων Κυρ. του Τυφλού, Πέτρου Λαμπαδαρίου (ερμηνεία Δημήτριος Ζαγκανάς)

[stapaman]

Ο φίλος Δημήτριος Ζαγκανάς ερμηνεύει, με περισσή τέχνη, το Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής του Τυφλού, σε μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου.

Από το ιστολόγιο του Ο.Φ.Ε.Λ.Π., εδώ.

 

[domesticus]

Πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἡ ἔμπνευση τῆς διαχείρισης τοῦ ΟΦΕΛΠ:

Προτάξαμε ως μουσικό κείμενο στο βίντεο,την αυθεντική γραμμή του Πέτρου από κώδικα.Ο ερμηνευτής το ψάλλει από το Δοξαστάριο έκδοσης Βιολάκη.Ομως αν προσεξετε την ερμηνεία του,θα διαπιστώσετε ότι οι αναλύσεις και τα ποιοτικά σημεία που εκτελεί,τόσο μα τόσο απλά δένουν απόλυτα με το αυθεντικό μουσικό κείμενο.

Θὰ ἦταν ἐνδιαφέροντα κάποια σχόλια στὴν συγκεκριμένη προσπάθεια ἀπὸ τοὺς εἰδήμονες τοῦ forum στὴν παλαιὰ γραφή. Ἄν θὰ εἶχε διάθεση ὁ Λαοσυνάκτης καλὸ θὰ ἦταν ...

Συγχαρητήρια στοὺς ἐμπνευστὲς καὶ πρὸ πάντων στὸν ἐξαίρετο ἑρμηνευτὴ Δ. Ζαγκανᾶ.

 

[emakris]

Ιδού και το κείμενο του Βιολάκη για διευκόλυνση.

 

[emakris]

Αφού δεν ενδιαφέρεται κανείς άλλος, άντε, να το σχολιάσω εγώ. Καταρχήν ο κ. Ζαγκανάς ερμηνεύει το μέλος πολύ ωραία από τον Βιολάκη, ο Βιολάκης μεταγράφει με μεγάλη πιστότητα τον Πέτρο, οπότε φυσικό είναι η εκτέλεση να αντιστοιχεί ακριβώς στο πρωτότυπο του Πέτρου! Αυτό που θα είχε ενδιαφέρον είναι να δούμε μήπως σε κάποιες περιπτώσεις ο κ. Ζαγκανάς πάει πέρα από τον Βιολάκη, ερμηνεύοντας κάποια πράγματα που υπάρχουν μόνο στο πρωτότυπο.
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει σε μία περίπτωση, που εμφανίζεται 4 φορές. Πρόκειται για το ίσον με πεταστή, που ο Βιολάκης μεταγράφει για ορθογραφικούς λόγους με σκέτο ίσον (μετά κλάσματος), ενώ ο κ. Ζαγκανάς φαίνεται να εκτελεί πεταστή (ή τις ε-ξα-, διπλάς και τας, από μήτρας πη-, παρέχον-τα).
Πιάσαμε λαβράκι; Όχι βέβαια. Όπως εξήγησα και εδώ, η ανάλυση δεν προκαλείται από τα σημάδια, αλλά από τη θέση. Ποια είναι εδώ η θέση; Είναι άτονη συλλαβή με τονή (δύο χρόνοι), ακολουθούμενη από συνεχή κατάβαση δύο φωνών. Όπως και να το γράψει κανείς, έτσι θα το εκτελέσει ο παραδοσιακός ψάλτης. Θέλετε απόδειξη; Κοιτάξτε τη συλλαβή "ό-θεν". Εκεί το πρωτότυπο έχει πεταστή. Την εκτελεί ο κ. Ζαγκανάς; Όχι (και πολύ καλά κάνει). Γιατί; Διότι είναι διαφορετική θέση! Η άτονη συλλαβή δεν ακολουθείται από συνεχή κατάβαση δύο φωνών, αλλά από μονόφωνη κατάβαση και εν συνεχεία μονόφωνη ανάβαση (μιλάω για την αναλελυμένη γραφή).
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα απαλλαγούμε από τη "σημαδολαγνεία" από τη μια μέρα στην άλλη. Ελπίζω όμως να το κατορθώσουμε κάποτε.

 

[Γιώργος Μ.]

Το είπατε πολύ ωραία, εγώ το είχα πει μπερδεμένα, ως συνήθως, και κανείς δεν το κατάλαβε...

Ωστόσο, ακόμα κι αν θεωρήσουμε λυμένο το θέμα της διχοτομίας παραδοσιακό – έντεχνο, μένει μια άλλη διχοτομία που πολύ καλώς την αναδεικνύετε κι εσείς και ο dimitri. Η γραπτότητα έναντι της προφορικότητας.
Θα φέρω ένα παράδειγμα εξωτερικό. Για όσους ασχολούνται επιστημονικά με τη γλώσσα είναι πολύ οικείο το πρόβλημα της επιβολής του γραπτού στο προφορικό: είναι τόσο καθοριστική δηλαδή πολιτισμικά η κυριαρχία του γραπτού λόγου που βλέπουμε συχνά το κατ’ εξοχήν προφορικό γεγονός της γλώσσα ως γραπτό προϊόν. Ο γραπτός λόγος όμως δεν είναι παρά μια τεχνική αποτύπωσης και τίποτε άλλο. (Είναι ενδεικτικό π.χ. ότι μιλάμε για γράμματα εννοώντας φθόγγους, μιλάμε για κείμενα εννοώντας γραπτά κείμενα, μιλάμε για παραγράφους εννοώντας ενότητες γραπτού λόγου, ότι διδάσκουμε τη γλώσσα κυρίως μέσα από γραπτά κείμενα, ότι ψἀχνουμε σε κόρπορα γραπτού λόγου αντί προφορικού για να περιγράψουμε τη γλώσσα κλπ.).
Μεταφέροντας όλο αυτό στον χώρο μας: αναρωτήθηκα πολλές φορές μήπως αυτή η μεγάλη έμφαση, έως και αντιπαλότητα, σχετικά με την πραγματική «αξία» και την απόδοση των σημείων ποιότητας, δεν είναι παρά σύμπτωμα επιβολής της γραπτότητας πάνω στην προφορικότητα. Αλλά επ’ αυτού δεν είμαι καθόλου αρμόδιος να έχω άποψη και επικαλούμαι τις γνώσεις των ειδικών.