Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων. Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεῖς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ Κόσμου· μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου, λύτρον ὑπὲρ τοῦ Κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος, ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος.
Φίλους μας θέλει ο Κύριος κι όχι δούλους. Θέλει αυτό που πράττουμε να μην το κάνουμε από φόβο παράβασης νόμου ή καταπάτησης δικαιωμάτων. Θέλει να αγαπάμε και να είμαστε μονιασμένοι. Διακονία και αγάπη σημαίνει προσφορά χωρίς τέλος και όριο και "ού ζητεί τα εαυτής". Λοιπόν ή τα πιστεύουμε ή δεν τα πιστεύουμε.