PetrosEfesios
Μέλος
Αργό Απολυτίκιο των Θεοφανείων.. για τον αγιασμό..
Το βρίσκουμε στις σελίδες 452-453 του παρακάτω εντύπου:
«Μουσικόν Ἀπάνθισμα ἤτοι προσόμοια καί ἀπολυτίκια ἀργά καί ἕτερα τινά χρήσιμα ἐν ταίς ἱεραίς ἀγρυπνίαις κατά τήν τάξιν τοῦ Ἁγίου Ὅρους πασῶν τῶν ἑορτῶν Δεσποτικῶν, Θεομητορικῶν καί τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Μηνολογίου, Τριωδίου καί Πεντηκοσταρίου ἅπαντα τονισθέντα κατά μίμησιν τῶν ἐν Εἰρμολογίῳ Ἰωάννου Πρωτοψάλτου τῆς τοῦ Χριστοῦ Μ.Ἐκκλησίας καί τινῶν ἄλλων τοιούτων μελῶν Ὑπό τοῦ ἐν μοναχοίς Χρυσοστόμου Ἁγιογράφου Πρωτοψάλτου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Πρωτάτου Νῦν πρῶτον ἐκδοδόμενον ὑπό τοῦ ἰδίου πρός χρῆσιν τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱεροψαλτῶν Ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου 1904»
Πρόκειται για τη μοναδική αυτοτελή καί πλήρη συλλογή Προσομοίων σε αργό ειρμολογικό μέλος. Ο μοναχός Χρυσόστομος, «της ψαλμωδίας άριστος εκτελεστής και μελοποιός εκ των κρατίστων» (βλ. σχετ. λήμμα στο Λεξικό του Γ. Ι. Παπαδόπουλου, Αθήνα 1995), διετέλεσε πρωτοψάλτης του Πρωτάτου για περίπου μια δεκαετία. Εκπληκτικός στις συνθέσεις του!
Εκτός αυτού όμως, ήταν και περιώνυμος αγιογράφος της εποχής από την Σκήτη της Αγίας Άννας του Αγίου Όρους. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως «ζωγράφος» στον κατάλογο των συνδρομητών, στον Β΄ τόμο του Αργού Δοξασταρίου του Ιακώβου (1888) και στην επανέκδοση της Κρηπίδος από τον Στέφανο το έτος 1890, δηλωτικό της τάσης εκείνης της περιόδου για μια πιο δυτικίζουσα απεικόνιση των ιερών μορφών και των θεμάτων στις λατρευτικές εικόνες. Δούλευε «κατά παραγγελία» μιας και την αγιογραφία/ζωγραφική την είχε ως εργόχειρο. Έργα του (φορητές εικόνες) σώζονται μέχρι σήμερα κυρίως σε περιοχές της Μακεδονίας (κατάφερα να εντοπίσω σε ενοριακούς ναούς στην Βέροια, Έδεσσα, Κιλκίς, Δράμα και Καβάλα).
Από το 1894 τον βρίσκουμε στο Λαυριώτικο κελί του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές του Αγίου Όρους, να διακονεί στο Πρωτάτο ως πρωτοψάλτης. Συνδρομητής των σημαντικότερων μουσικών βιβλίων (Εγκόλπιον Ιεροψάλτου του Ιωάννη Πρωτοψάλτη το 1894, Δοξαστάριο του Βιολάκη το 1899 κλπ), τέλη του 1903 είχε τελειώσει το μοναδικό έργο του που έφτασε στο πιεστήριο, το «Μουσικόν Ἀπάνθισμα», ενώ επιπλέον είχε συνθέσει διάφορα αργά μαθήματα, κυρίως Χερουβικά και Κοινωνικά, τα οποία ουδέποτε εξέδωσε.
Το 1933, έχει επιστρέψει στην Σκήτη της Αγίας Άννας και είναι πλέον ιερομόναχος (βλ. «Καλλίφωνος Αηδών», Νεκταρίου Μοναχού, σελ. 280). Εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο λίγο πριν τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο, Δεκέμβρη μήνα.
Αιωνία του η μνήμη.
** Φωτομηχανική Ανατύπωση του πιο πάνω εντύπου έγινε από τον εκδοτικό οίκο του Ρηγόπουλου (δεν αναφέρεται το έτος κυκλοφορίας).
Το βρίσκουμε στις σελίδες 452-453 του παρακάτω εντύπου:
«Μουσικόν Ἀπάνθισμα ἤτοι προσόμοια καί ἀπολυτίκια ἀργά καί ἕτερα τινά χρήσιμα ἐν ταίς ἱεραίς ἀγρυπνίαις κατά τήν τάξιν τοῦ Ἁγίου Ὅρους πασῶν τῶν ἑορτῶν Δεσποτικῶν, Θεομητορικῶν καί τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Μηνολογίου, Τριωδίου καί Πεντηκοσταρίου ἅπαντα τονισθέντα κατά μίμησιν τῶν ἐν Εἰρμολογίῳ Ἰωάννου Πρωτοψάλτου τῆς τοῦ Χριστοῦ Μ.Ἐκκλησίας καί τινῶν ἄλλων τοιούτων μελῶν Ὑπό τοῦ ἐν μοναχοίς Χρυσοστόμου Ἁγιογράφου Πρωτοψάλτου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Πρωτάτου Νῦν πρῶτον ἐκδοδόμενον ὑπό τοῦ ἰδίου πρός χρῆσιν τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱεροψαλτῶν Ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου 1904»
Πρόκειται για τη μοναδική αυτοτελή καί πλήρη συλλογή Προσομοίων σε αργό ειρμολογικό μέλος. Ο μοναχός Χρυσόστομος, «της ψαλμωδίας άριστος εκτελεστής και μελοποιός εκ των κρατίστων» (βλ. σχετ. λήμμα στο Λεξικό του Γ. Ι. Παπαδόπουλου, Αθήνα 1995), διετέλεσε πρωτοψάλτης του Πρωτάτου για περίπου μια δεκαετία. Εκπληκτικός στις συνθέσεις του!
Εκτός αυτού όμως, ήταν και περιώνυμος αγιογράφος της εποχής από την Σκήτη της Αγίας Άννας του Αγίου Όρους. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως «ζωγράφος» στον κατάλογο των συνδρομητών, στον Β΄ τόμο του Αργού Δοξασταρίου του Ιακώβου (1888) και στην επανέκδοση της Κρηπίδος από τον Στέφανο το έτος 1890, δηλωτικό της τάσης εκείνης της περιόδου για μια πιο δυτικίζουσα απεικόνιση των ιερών μορφών και των θεμάτων στις λατρευτικές εικόνες. Δούλευε «κατά παραγγελία» μιας και την αγιογραφία/ζωγραφική την είχε ως εργόχειρο. Έργα του (φορητές εικόνες) σώζονται μέχρι σήμερα κυρίως σε περιοχές της Μακεδονίας (κατάφερα να εντοπίσω σε ενοριακούς ναούς στην Βέροια, Έδεσσα, Κιλκίς, Δράμα και Καβάλα).
Από το 1894 τον βρίσκουμε στο Λαυριώτικο κελί του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές του Αγίου Όρους, να διακονεί στο Πρωτάτο ως πρωτοψάλτης. Συνδρομητής των σημαντικότερων μουσικών βιβλίων (Εγκόλπιον Ιεροψάλτου του Ιωάννη Πρωτοψάλτη το 1894, Δοξαστάριο του Βιολάκη το 1899 κλπ), τέλη του 1903 είχε τελειώσει το μοναδικό έργο του που έφτασε στο πιεστήριο, το «Μουσικόν Ἀπάνθισμα», ενώ επιπλέον είχε συνθέσει διάφορα αργά μαθήματα, κυρίως Χερουβικά και Κοινωνικά, τα οποία ουδέποτε εξέδωσε.
Το 1933, έχει επιστρέψει στην Σκήτη της Αγίας Άννας και είναι πλέον ιερομόναχος (βλ. «Καλλίφωνος Αηδών», Νεκταρίου Μοναχού, σελ. 280). Εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο λίγο πριν τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο, Δεκέμβρη μήνα.
Αιωνία του η μνήμη.
** Φωτομηχανική Ανατύπωση του πιο πάνω εντύπου έγινε από τον εκδοτικό οίκο του Ρηγόπουλου (δεν αναφέρεται το έτος κυκλοφορίας).