Ἀμέσως
μετὰ
ὁ
Πέτρος
Πελοποννήσιος
παρέδωκε
τρεῖς
ἐμμελέστατες συνθέσεις
Πασαπνοαρίων,
δύο
σὲ
ἦχο
πλ.
β΄
καὶ
μιὰ
σὲ
ἦχο
πλ.
δ΄. Ἕνα
ἐξ
αὐτῶν
τῶν
Πασαπνοαρίων
εἶναι
τὸ
περίφημο
βυσσινόγραφο· τὸ
γιατὶ
ὀνομάστηκε
ἔτσι
ἐξηγεῖ
ὁ
Γεώργιος
Παπαδόπουλος
ἔχοντας
ἤδη
διηγηθεῖ
τὰ
πρὸ
τῆς
προσαγωγῆς
τοῦ
Πέτρου
σὲ
δίκη
ὅπου
παρίστανε
τὸν
φρενοβλαβῆ,
ἐπειδὴ
προηγουμένως
εἶχε
ψάλει
τὸ
«σελὰκ» ἀπὸ
μιναρέ.
«Οἱ
δικασταί,
πιστεύσαντες
ὅτι
παρεφρόνησεν
ὁ
ἡμέτερος
μουσικοδιδάσκαλος
ἐνέκριναν
νὰ
ὁδηγηθῇ
εἰς
τὸ
ἐν
Ἐγρη καπου
τότε
εὑρισκόμενον
ἐθνικὸν
φρενοκομεῖον,
ἔνθα
τὰ
πάντα
ἐχορηγοῦντο
αὐτῷ, κελεύσει
σουλτανικῇ,
πλὴν
χάρτου
καὶ
μελάνης.
Καὶ
τὴν
ἔλλειψιν
ταύτην
ἐθεράπευσεν
ὁ
εὐφυὴς
Πέτρος,
διότι
παρὰ
μὲν
τῶν
ἐπισκεψαμένων
αὐτὸν
μαθητῶν
τῆς
παρακειμένης
σχολῆς
Ἐγρή καπου
ἐλάμβανε
χάρτην,
ἐκ
δὲ
τῶν
προσενεχθέντων
αὐτῷ
βυσσίνων
ἐ σχημάτισε
μελάνην
καὶ
διὰ
τοῦ
μίσχου
αὐτῶν
ἔγραψε
τὸ
εἰς
ἦχον
πλάγιον
τοῦ
δευτέρου
ἀργὸν
πασαπνοάριον
τοῦ
ὄρθρου,
τὸ
καὶ
βυσσινόγραφον
καλούμενον».