Το εν θέματι «Άξιον εστίν» δημοσιεύτηκε στο παράρτημα της Φόρμιγγος του Ιωάννου Τσώκλη, περιόδου β', έτους δ' στις σελίδες 99 και 100. Ανέβηκε με το Λειτουργικό του Ψάχου εδώ, απ' όπου επισυνάπτω και τα αρχεία (πλέον τα συγκεκριμένα βρίσκονται μόνο στην επαναδημοσίευσή τους στο forum εδώ).
Ιδιόμορφο μάθημα. Θα με ενδιέφερε να ακούσω μια ερμηνευτική προσέγγισή του. Κάποιες παρατηρήσεις μου σημειώνω παρακάτω.
- Συζητώντας το με πολλούς φίλους, συγκλίνουμε στο ότι πάνω στο «την αει...» και «την αδι...» δεν έχει μαρτυρία του Πα όπως φαίνεται λόγω κακής ανάλυσης αλλά μαρτυρία του Γα. Μπορεί και να είναι και τυπογραφικό, όμως δύσκολα να το έγραψε έτσι ο Ραιδεστηνός. Σημειωτέον ότι το καθαρόγραψε και ο κ. Χιώτος και το ανέβασε εδώ υιοθετώντας την εκδοχή ότι το αμφιλεγόμενο σημείο πρόκειται για μαρτυρία του Πα.
- Θεωρω πως τα Βου εν καταβάσει (ως Ζω) πρέπει να έχουν και αυτά την εναρμόνιο φθορά, όπως παρασημαίνεται στο «των Σεραφίμ». Αναφέρομαι στις αποστρόφους του συνεχούς ελαφρού που έχει στα σημεία «τηηηην Θεοτόκον» και «Σεεεε μεγαλύνομεν». Εν ολίγοις, θα το έψαλλα σε κλίμακα εναρμόνιο, δηλαδή με Βου και Ζω διαρκώς με εναρμόνιο φθορά, και έχοντας ενίοτε το Δι εν υφέσει όπου παρασημαίνεται. Έτσι μόνο μπορώ να καταλάβω το μάθημα αυτό.
- Εννοείται, φυσικά, πως το χρωματικό σημείο είναι εξαίρεση στην αμέσως παραπάνω πρόταση. Παρεμπιπτώντως, αυτή η δίεση στο Νη σαν Δι στο «Θεεού», αμέσως πριν το χρωματικό, πολύ δεν το μπερδεύει;
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με τα παραπάνω. Γνωρίζω, άλλωστε, πως πολλοί στο forum ασχολούνται με τη θύραθεν μουσική και είναι σε αρμοδιότερη θέση να εκφέρουν γνώμη επί του θέματος, γι' αυτό και θέτω τους προβληματισμούς μου.
Πάντως, δεν πρέπει να λησμονούμε τη στάση του ιδίου του Ραιδεστηνού για τα Λειτουργικά του. Όποιος δεν την έχει υπόψη του, ας ρίξει μια ματιά εδώ.
Ιδιόμορφο μάθημα. Θα με ενδιέφερε να ακούσω μια ερμηνευτική προσέγγισή του. Κάποιες παρατηρήσεις μου σημειώνω παρακάτω.
- Συζητώντας το με πολλούς φίλους, συγκλίνουμε στο ότι πάνω στο «την αει...» και «την αδι...» δεν έχει μαρτυρία του Πα όπως φαίνεται λόγω κακής ανάλυσης αλλά μαρτυρία του Γα. Μπορεί και να είναι και τυπογραφικό, όμως δύσκολα να το έγραψε έτσι ο Ραιδεστηνός. Σημειωτέον ότι το καθαρόγραψε και ο κ. Χιώτος και το ανέβασε εδώ υιοθετώντας την εκδοχή ότι το αμφιλεγόμενο σημείο πρόκειται για μαρτυρία του Πα.
- Θεωρω πως τα Βου εν καταβάσει (ως Ζω) πρέπει να έχουν και αυτά την εναρμόνιο φθορά, όπως παρασημαίνεται στο «των Σεραφίμ». Αναφέρομαι στις αποστρόφους του συνεχούς ελαφρού που έχει στα σημεία «τηηηην Θεοτόκον» και «Σεεεε μεγαλύνομεν». Εν ολίγοις, θα το έψαλλα σε κλίμακα εναρμόνιο, δηλαδή με Βου και Ζω διαρκώς με εναρμόνιο φθορά, και έχοντας ενίοτε το Δι εν υφέσει όπου παρασημαίνεται. Έτσι μόνο μπορώ να καταλάβω το μάθημα αυτό.
- Εννοείται, φυσικά, πως το χρωματικό σημείο είναι εξαίρεση στην αμέσως παραπάνω πρόταση. Παρεμπιπτώντως, αυτή η δίεση στο Νη σαν Δι στο «Θεεού», αμέσως πριν το χρωματικό, πολύ δεν το μπερδεύει;
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με τα παραπάνω. Γνωρίζω, άλλωστε, πως πολλοί στο forum ασχολούνται με τη θύραθεν μουσική και είναι σε αρμοδιότερη θέση να εκφέρουν γνώμη επί του θέματος, γι' αυτό και θέτω τους προβληματισμούς μου.
Πάντως, δεν πρέπει να λησμονούμε τη στάση του ιδίου του Ραιδεστηνού για τα Λειτουργικά του. Όποιος δεν την έχει υπόψη του, ας ρίξει μια ματιά εδώ.
