Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που τίθεται προς ανάλυση αλλά και περίπλοκο !
Μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που ο αείμνηστος Χρύσανθος Θεοδοσόπουλος έψαλλε τον Όρθρο, τελείως μοναστηριακά απλά και σύντομα χωρίς καθυστερήσεις και κορώνες. Η λειτουργία του όμως γινόταν με μεγαλοπρέπεια και αν Θυμάμαι καλά τελείωνε γύρω 10.30 με 15λεπτο συνήθως κήρυγμα. Αυτό το ωράριο περίπου ακολουθούσαν οι τρεις κεντρικοί ναοί της Θεσσαλονίκης.
Η επιλογή των μαθημάτων ,ο χρόνος που θα αποδοθούν και η ώρα λήξης των ακολουθιών είναι ζητήματα σωστής μαθητείας, εμπειρίας και συνεργασίας. Ο χρόνος των μαθημάτων είναι πολύ βασικό ζήτημα , διδάσκεται από τον Δάσκαλο, αλλά και ο δάσκαλος πρέπει να τον κατέχει, διότι άμα τον διδάσκει λάθος ,τότε λάθος θα τον μάθουν και οι μαθητές. Ο χρόνος των μαθημάτων διδάσκεται δια της παραδόσεως. Σε άλλο χρόνο είναι το " Θεός κύριος- καθίσματα- κανόνες- αναβαθμοί " και σε άλλο"καταβασίες και αίνοι " είναι λίγο πιο συγκρατημένα .
Υπάρχει στο Τριώδιο του Στανίτσα -στο τέλος- ακριβής ,αριθμητική χρονική αγωγή για όλα τα μαθήματα αλλά δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες όλων των ναών. Γενικά πάντως προσωπική μου άποψη είναι ότι οι ακολουθίες πρέπει να διακρίνονται από συντομία και απλότητα.
Ύστερα ο ψάλτης πρέπει να έχει έρθει σε συνεννόηση με τον ιερέα για την ώρα λήξης της ακολουθίας, από κει και πέρα επιλέγει τα μαθήματα που θα πει. Πολλές φορές κάποιοι ιερείς δεν έχουν συγκεκριμένες ώρες των λειτουργικών τους πράξεων ,για αυτό το λόγο πάντοτε πρέπει να έχουμε μιλήσει με τον ιερέα για την ώρα λήξης της ακολουθίας οπότε αν ξεφύγουμε το πρόβλημα θα είναι δικό του. Όσο για το κήρυγμα, σύμφωνα με πανεπιστημιακούς δασκάλους δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10 λεπτά διότι ύστερα γίνεται βαττολογία. Μόνο όταν λειτουργεί Δεσπότης εγώ δίνω ένα εικοσάλεπτο αέρα για το κήρυγμα, αν έρθει στην ώρα του , αν αργήσει τρέχουμε να τα μαζέψουμε.