Τελικά πολλοί από αυτούς που ασχολούνται με το τυπικό έχουν ένα κόλλημα σ' αυτό που λέει η λέξη, στο τυπικό της υπόθεσης, και δεν βλέπουν τι γίνεται μπροστά τους! Ότι δηλ. μετά από τόσα χρόνια που λέμε στις ενορίες αυτούς τους στίχους (τη ονομαζόμενη εδώ "μίξη" τυπικών και αντιφώνων) δεν μπορεί να έρχεται ένα Συλλειτουργικό και να μην τους αναφέρει ούτε ως δυνατότητα (ενώ σε άλλες περιπτώσεις, όπως των εφυμνίων, αναφέρει ως δυνατότητα το τι λέγεται στις ενορίες) και να απαιτεί από εμάς να τα καταργήσουμε την επόμενη μέρα. Αντίθετα, το επίσημο νέο εγκόλπιο της εκκλησίας τα αναφέρει, έστω με την προσθήκη ενός τέταρτου στίχου (δεν αντιλέγω σ' αυτό, καθώς μπορεί άνετα να παραλειφθεί, ως είθισται), έστω και με ελαττωματική διάταξη, μπερδεμένα με τα τυπικά, όπως έχω πει
εδώ. Προφανώς καλύτερα από το "Συλλειτουργικό", (με το οποίο δεν μπορείς να ψάλεις τα συνήθη αντίφωνα των Κυριακών!), ωστόσο παραμένει πιο άβολη η χρήση του από το παλαιό εγκόλπιο, που είχε πρώτα όλα τα Τυπικά και μετά όλα τα αντίφωνα και όχι ανακατεμένα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μερικά πολύ απλά πράγματα διαφεύγουν της προσοχής των συντακτών αυτών των εγκολπίων. Συνδυάζοντας και άλλες περιπτώσεις άβολης χρήσης του νέου εγκολπίου, που αναφέρει
εδώ ο Γιάννης Μπουλμπουτζής (όπως το ότι δεν μπορεί να βρει κανείς εύκολα τα εξαποστειλάρια του Σαββάτου κλπ.), έχω πλέον πεισθεί ότι το παλαιό εγκόλπιο ήταν το πιο βολικό για να κάνεις τη δουλειά σου στο αναλόγιο και να μην αποσπάσαι ψάχνοντας εδώ κι εκεί -και αυτό είναι που μετράει για μας τους ψάλτες στην τελική...-.
ΥΓ Και επειδή πολλοί συστήνουν να διαβάζει κανείς πρώτα τον πρόλογο του βιβλίου πριν το χρησιμοποιήσει (λες και προλαβαίνουμε να διαβάσουμε τον πρόλογο όταν βλέπουμε το βιβλίο για πρώτη φορά στο αναλόγιο...), ας δούμε τι γράφει και ο π. Κων/νος Παπαγιάννης για τους στίχους των αντιφώνων των Κυριακών (καταδικασθέντων από τους εδώ τυπικάριους):
Ο εύκολος δρόμος, κύριοι, είναι να το παίξει κανείς προασπιστής της παράδοσης και να πει αυτά που λέγονται εδώ: "αφού οι στίχοι από τα νέα αντίφωνα δεν υπάρχουν σε κανένα τυπικό, δεν πρέπει να λέγονται!". Το δύσκολο, που έκανε ο π. Κων/νος, είναι να απαγκιστρώσει το Τυπικό από το... τυπικό και να πάψει να το εξαρτά απόλυτα από το αν κάτι γράφεται ή όχι και να το προσαρμόζει στην πρακτική και τις ανάγκες της εκκλησίας, ειδικά όταν αυτές εκφράζονται εντελώς αβίαστα και έχουν έρεισμα, όπως ο ίδιος ωραία εξηγεί. Είναι αυτό που έγραψα και σε προηγούμενο μήνυμα* στη συζήτηση για το νέο εγκόλπιο: όταν βρίσκουμε κάτι νέο που εκ πρώτης μας φαίνεται off, δεν το αντιμετωπίζουμε ψυχρά ως έχει, αλλά πρώτα βλέπουμε την ιστορία του, ψάχνουμε να βρούμε γιατί εισήχθη και με γνώμονα αυτά διατυπώνουμε την τελική μας κρίση. Ευτυχώς που υπάρχουν στο τυπικό ανυχτόμυαλοι άνθρωποι, όπως ο π. Κων/νος, και όχι μόνο οι "αυστηροί τηρητές της παράδοσης". Έχουμε χορτάσει απ' αυτούς, δεν θέλουμε άλλους...
*το οποίο... δημοκρατικά σβήστηκε, ως είθισται τελευταία από συγκεκριμένο συντονιστή, παρότι ήταν σχετικό με το θέμα...
