Το 1832 ο Χουρμούζιος συνεκδίδει με τον Θεόδωρο Φωκαέα ένα αργοσύντομο Αναστασιματάριον ως νέον που είναι αρκετά διαφοροποιημένο (ιδιαίτερα στα δογματικά δοξαστικά του εσπερινού και τα εωθινά όπου περόκειται για διαφορετική σύνθεση) και δίχως αναφορά στο όνομα του Πέτρου, αλλά με τη διευκρίνηση, στην προμετωπίδα, ότι «τα πάντα καταχωρούνται καθώς την σήμερον ψάλλονται εις το Πατριαρχείον»1.Ασφαλώς αυτό το Αναστασιματάριο δεν πρέπει να συγκαταλεχθεί στη σειρά των Αναστασιματαρίων του Πέτρου, κάτι που κάνει ο Φωκαέας, όπως θα αναφερθεί και πιο κάτω.Το Αναστασιματάριο αυτό προξενεί απορία, γιατί είναι διαφορετικό από αυτό του Πέτρου λαμπαδαρίου (εκδ.1820),ενώ στη συνέχεια τόσο ο Φωκαέας όσο και πρωτοψάλτης ο Ιωάννης που ουσιαστικά ακολούθησαν πλέον αυτό το Αναστασιματάριο, ανεξάρτητα από τις όποιες παρεμβάσεις η και συμπληρώσεις τους, αποδίδουν την πατρότητά των Αναστασιματαρίων τους στον Πέτρο λαμπαδάριο . Πέραν αυτού ερώτημα προκύπτει και για το ποια Αναστασιματάρια, τέλος πάντων, εκφράζουν την πατριαρχική ψαλτική παράδοση:Του Πέτρου ή των δύο δασκάλων που προανέφερα και που εν πάση περιπτώσει έχουν καθιερωθεί μέχρι σήμερα;Πάντως θεωρώ ότι ήταν αδύνατον λόγω του μικρού σχετικά χρόνου της μεταξύ έκδοσής τους, να είχε επέλθει τόσο μεγάλη διαφοροποίηση στην πατριαρχική ψαλτική παράδοση‧ ο λόγος ήταν αλλού.Θεωρώ,μεταξύ άλλων, ότι κατά τη μελοποίηση του Αναστασιματαρίου αυτού ο Χουρμούζιος αποτύπωσε λαϊκότροπα τη προφορική παράδοση που τότε επικρατούσε και πιθανόν να χρησιμοποιούσαν και στα Πατριαρχεία, σε αντίθεση με την εκλεπτυσμένη και συντηρητικότερη μουσική απόδοση του Πέτρου. [Πρώτη κατάθεση αυτής της άποψης, βλ.Γ. Ι.Χατζηθεοδώρου « Βιβλιογραφία», όπ. σελ.35-36].
Ως προς την ύλη του (και εδώ είναι ανάμικτα τα στιχηραρικά με τα «ειρμολογικά» μέλη), περιέχονται ό,τι και στο προηγούμενο του 1820 αλλά αφαιρείται η στιχολογία, οι στίχοι των στιχηρών και αποστίχων του εσπερινού και των στιχηρών των αίνων και τα εξαποστειλάρια. Παράλληλα προστίθενται σύντομοι αναστάσιμοι κανόνες (ο ειρμός; της ενάτης αργός), κατανυκτικά και μαρτυρικά ( Κυριακής Μ.Τεσσαρακοστής,Παρασκευής και Σαββάτου).