Παναγιώτης
σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Αυτό και τα επόμενα μηνύματα μεταφέρθηκαν από το θέμα:Νέα έκδοση του Τυπικού Αγίου Σάββα από τη Λαύρα του Αγίου Σάββα.
Ἂν καὶ δὲν ἔχω προμηθευτεῖ ἀκόμη τὸ βιβλίο -συγχαρητήρια στοὺς κοπιάσαντας γιὰ τὴν ἔκδοσή του, θὰ ἤθελα μὲ ἀγάπη νὰ ἀπορήσω γιὰ τὸ σχόλιο:
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὸ Τυπικὸ ἔργο τοῦ Κωνσταντίνου Πρωτοψάλτη, καὶ τοῦ Γεωργίου Βιολάκη ἀργότερα, δὲν μετέτρεψε τὸ ἰσχύον τότε τυπικόν (ἐν πολλοῖς τό ΤΑΣ) ὡς πρὸς τὸ κοσμικότερο; Ἔτι κοσμικότερο θέλουμε τὸ ἰσχύον τώρα Τυπικόν (τοῦ Βιολάκη);
«ὅτε ἥμην νήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος, ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμην ὡς νήπιος· ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.»
Ἔτσι καὶ ἡ ἐκκλησία μας καὶ οἱ Χριστιανοὶ στὸ διάβα τῶν αἰώνων.
Πάμπολλες μαρτυρίες μαρτυροῦν τὸν σταδιακὸ παραγκωνισμὸ τοῦ ἀσματικοῦ τυπικοῦ (ὡς νηπιώδες ὡς πρὸς τὴν "περιφρούρηση" τῆς Ὀρθοδοξίας), καὶ τὸν ἐναγκαλισμὸ τοῦ μοναστηριακοῦ τυπικοῦ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, μὲ ἀποκορύφωση τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας.
«Τὸ Μοναστηριακὸ Τυπικὸ περιλαμβάνει, ὡς πλουσιότερο, ἐκτὸς ἀπ’ τὶς δεήσεις, τὶς εὐχές, τοὺς ψαλμούς καὶ τὰ βιβλικὰ ἀναγνώσματα, πολλὰ καὶ ποικιλώνυμα τροπάρια, τὰ ὁποῖα κυρίως πληθύνθηκαν ἀπὸ λόγιους μοναχοὺς μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τῶν Εἰκονομάχων. Ἀγαπήθηκαν πολύ καὶ ἐπικράτησαν καὶ συνέβαλαν στὸν μαρασμὸ τοῦ Κοσμικοῦ Τυπικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπ’τὴν Φραγκοκρατία καὶ μετὰ σχεδὸν λησμονήθηκε.», Γρ. Στάθης.
«Στὴν συνείδηση τῶν λαϊκῶν, τὸ λατρευτικὸ πρόγραμμα τῶν μοναχῶν, κατανοήθηκε ὡς ἡ «ὀρθοδοξότερη» λατρευτικὴ ἐμπειρία, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν υἱοθέτηση καὶ ἀφομοίωση τῶν περισσοτέρων ἱδιαιτεροτήτων του ἀπὸ τὴν ἐνοριακὴ τυπικὴ πραγματικότητα.», Δημ. Μπαλαγεώργος.
Περισσότερα ἐδῶ.
Συνεπῶς ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, οἱ ἴδιοι οἱ Χριστιανοὶ ἐναγκαλίστηκαν τὸ μοναστηριακὸ τυπικὸ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, καὶ ἀπέπεμψαν τὸ ἀσματικό. Ἐμεῖς θὰ ποῦμε ὅτι τόσοι Ἅγιοι ἐπὶ τόσα χρόνια ἔκαναν λάθος;
Τὸ μοναστηριακὸ Τυπικὸ ἀπλουστεύτηκε ὡς εἶπα ἀπὸ τὸν Βιολάκη στὰ τέλη τοῦ 1800, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ὄρθρος νὰ κρατάει μία ὥρα (μὲ κανονικὸ χρόνο). Τὶ περισσότερο νὰ ἀπλουστευτεῖ;
Ὰς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι μόλις πρὸ διακοσίων χρόνων, στὴν Μύκονο οἱ Χριστιανοὶ τελοῦσαν ἐξάωρες Κυριακάτικες ἀγρυπνίες κάθε Κυριακή (μαρτυρία ξένου περιηγητή του 18ου αι.).
φιλικά,
Παναγιώτης
Ἂν καὶ δὲν ἔχω προμηθευτεῖ ἀκόμη τὸ βιβλίο -συγχαρητήρια στοὺς κοπιάσαντας γιὰ τὴν ἔκδοσή του, θὰ ἤθελα μὲ ἀγάπη νὰ ἀπορήσω γιὰ τὸ σχόλιο:
Εὐχῆς ἔργο θὰ ἦταν ἡ ἐκκλησία νὰ ἀσχολεῖτο μὲ τὴν συγκρότηση κοσμικοῦ τυπικοῦ (κατὰ τὸν τύπο τοῦ ἁσματικοῦ τυπικου). Ἀλλὰ ποὺ τέτοια τύχη ...
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὸ Τυπικὸ ἔργο τοῦ Κωνσταντίνου Πρωτοψάλτη, καὶ τοῦ Γεωργίου Βιολάκη ἀργότερα, δὲν μετέτρεψε τὸ ἰσχύον τότε τυπικόν (ἐν πολλοῖς τό ΤΑΣ) ὡς πρὸς τὸ κοσμικότερο; Ἔτι κοσμικότερο θέλουμε τὸ ἰσχύον τώρα Τυπικόν (τοῦ Βιολάκη);
«ὅτε ἥμην νήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος, ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμην ὡς νήπιος· ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.»
Ἔτσι καὶ ἡ ἐκκλησία μας καὶ οἱ Χριστιανοὶ στὸ διάβα τῶν αἰώνων.
Πάμπολλες μαρτυρίες μαρτυροῦν τὸν σταδιακὸ παραγκωνισμὸ τοῦ ἀσματικοῦ τυπικοῦ (ὡς νηπιώδες ὡς πρὸς τὴν "περιφρούρηση" τῆς Ὀρθοδοξίας), καὶ τὸν ἐναγκαλισμὸ τοῦ μοναστηριακοῦ τυπικοῦ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, μὲ ἀποκορύφωση τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας.
«Τὸ Μοναστηριακὸ Τυπικὸ περιλαμβάνει, ὡς πλουσιότερο, ἐκτὸς ἀπ’ τὶς δεήσεις, τὶς εὐχές, τοὺς ψαλμούς καὶ τὰ βιβλικὰ ἀναγνώσματα, πολλὰ καὶ ποικιλώνυμα τροπάρια, τὰ ὁποῖα κυρίως πληθύνθηκαν ἀπὸ λόγιους μοναχοὺς μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τῶν Εἰκονομάχων. Ἀγαπήθηκαν πολύ καὶ ἐπικράτησαν καὶ συνέβαλαν στὸν μαρασμὸ τοῦ Κοσμικοῦ Τυπικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπ’τὴν Φραγκοκρατία καὶ μετὰ σχεδὸν λησμονήθηκε.», Γρ. Στάθης.
«Στὴν συνείδηση τῶν λαϊκῶν, τὸ λατρευτικὸ πρόγραμμα τῶν μοναχῶν, κατανοήθηκε ὡς ἡ «ὀρθοδοξότερη» λατρευτικὴ ἐμπειρία, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν υἱοθέτηση καὶ ἀφομοίωση τῶν περισσοτέρων ἱδιαιτεροτήτων του ἀπὸ τὴν ἐνοριακὴ τυπικὴ πραγματικότητα.», Δημ. Μπαλαγεώργος.
Περισσότερα ἐδῶ.
Συνεπῶς ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, οἱ ἴδιοι οἱ Χριστιανοὶ ἐναγκαλίστηκαν τὸ μοναστηριακὸ τυπικὸ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, καὶ ἀπέπεμψαν τὸ ἀσματικό. Ἐμεῖς θὰ ποῦμε ὅτι τόσοι Ἅγιοι ἐπὶ τόσα χρόνια ἔκαναν λάθος;
Τὸ μοναστηριακὸ Τυπικὸ ἀπλουστεύτηκε ὡς εἶπα ἀπὸ τὸν Βιολάκη στὰ τέλη τοῦ 1800, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ὄρθρος νὰ κρατάει μία ὥρα (μὲ κανονικὸ χρόνο). Τὶ περισσότερο νὰ ἀπλουστευτεῖ;
Ὰς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι μόλις πρὸ διακοσίων χρόνων, στὴν Μύκονο οἱ Χριστιανοὶ τελοῦσαν ἐξάωρες Κυριακάτικες ἀγρυπνίες κάθε Κυριακή (μαρτυρία ξένου περιηγητή του 18ου αι.).
φιλικά,
Παναγιώτης
Last edited by a moderator: