Κανόνες ρυθμικής σημάνσεως παπαδικών μελών

EIRYK EMNOSHELE

Qu'est-ce que je ferais sans toi?
Με αφορμή ένα προσωπικό μήνυμα που έλαβα, σχετικά με τον τρόπο που χωρίζουμε τα αργά παπαδικά μέλη, για παράδειγμα χερουβικό, σκέφτηκα να ανοίξω θέμα με τα ακόλουθα:


  • Γνωρίζουμε πως χωρίζουμε τα μουσικά μέλη με βάση τον τετράσημο.
  • Γνωρίζουμε πως διαστολές τοποθετούνται στη συλλαβή που τονίζεται.
  • Γνωρίζουμε πως προηγούνται τα ρήματα και ακολουθούν τα επιρρήματα, οι μετοχές, τα επίθετα, τα ουσιαστικά, οι προθέσεις, οι σύνδεσμοι, και τα άρθρα.
  • Γνωρίζουμε πως στα παπαδικά μέλη οι διαστολές τοποθετούνται με βάση τους χαρακτήρες ποιότητας ή χειρονομίες: δηλαδή το ισάκι, η οξεία, η πεταστή, το τζάκισμα, το ψηφιστόν, η βαρεία, η διπλή βαρεία ή πίεσμα, το ομαλόν ή οξυβάρεια, το λύγισμα το αντικένωμα, το έτερον ή παρακάλεσμα, το τρομικόν και το στρεπτόν.
Θα μπορούσε κάποιος να τα αναλύσει περισσότερο αυτά με παραδείγματα από παπαδικά μέλη; Ένα παράδειγμα με τρεις μόνο σειρές από ένα χερουβικό έστω;

Υ.Γ. Το θέμα δεν ασχολείται με το εάν ή όχι πρέπει να υπάρχει τετράσημος ως βάση ή ποιοι χαρακτήρες χαρακτηρίζονται ποιότητας και άλλα παρόμοια. Αυτά έχουν συζητηθεί αλλού. Το θέμα θεωρεί ως δεδομένα μερικά πράγματα, και ζητά μια ανάλυση από τη θεωρία στην πράξη.
Σας ευχαριστώ
 
  • Γνωρίζουμε πως χωρίζουμε τα μουσικά μέλη με βάση τον τετράσημο.
  • Γνωρίζουμε πως διαστολές τοποθετούνται στη συλλαβή που τονίζεται.
  • Γνωρίζουμε πως προηγούνται τα ρήματα και ακολουθούν τα επιρρήματα, οι μετοχές, τα επίθετα, τα ουσιαστικά, οι προθέσεις, οι σύνδεσμοι, και τα άρθρα.
  • Γνωρίζουμε πως στα παπαδικά μέλη οι διαστολές τοποθετούνται με βάση τους χαρακτήρες ποιότητας ή χειρονομίες: δηλαδή το ισάκι, η οξεία, η πεταστή, το τζάκισμα, το ψηφιστόν, η βαρεία, η διπλή βαρεία ή πίεσμα, το ομαλόν ή οξυβάρεια, το λύγισμα το αντικένωμα, το έτερον ή παρακάλεσμα, το τρομικόν και το στρεπτόν.

Αφού τα γνωρίζετε τόσο καλά, απευθυνθείτε σε αυτόν που σας τα έμαθε για να σας δώσει και παραδείγματα. Εμείς οι πτωχοί, ελεεινοί και αμαθέστατοι δεν έχουμε φτάσει ούτε κατά διάνοιαν σε τέτοια επίπεδα μουσικής λογιοσύνης και ψάλλουμε ακόμα από τις εκδόσεις της Ζωής (τς, τς, τς...) :(
 
Με αφορμή ένα προσωπικό μήνυμα που έλαβα, σχετικά με τον τρόπο που χωρίζουμε τα αργά παπαδικά μέλη, για παράδειγμα χερουβικό, σκέφτηκα να ανοίξω θέμα με τα ακόλουθα:

  • Γνωρίζουμε πως χωρίζουμε τα μουσικά μέλη με βάση τον τετράσημο.
  • Γνωρίζουμε πως διαστολές τοποθετούνται στη συλλαβή που τονίζεται.
  • Γνωρίζουμε πως προηγούνται τα ρήματα και ακολουθούν τα επιρρήματα, οι μετοχές, τα επίθετα, τα ουσιαστικά, οι προθέσεις, οι σύνδεσμοι, και τα άρθρα.
  • Γνωρίζουμε πως στα παπαδικά μέλη οι διαστολές τοποθετούνται με βάση τους χαρακτήρες ποιότητας ή χειρονομίες: δηλαδή το ισάκι, η οξεία, η πεταστή, το τζάκισμα, το ψηφιστόν, η βαρεία, η διπλή βαρεία ή πίεσμα, το ομαλόν ή οξυβάρεια, το λύγισμα το αντικένωμα, το έτερον ή παρακάλεσμα, το τρομικόν και το στρεπτόν.
Θα μπορούσε κάποιος να τα αναλύσει περισσότερο αυτά με παραδείγματα από παπαδικά μέλη; Ένα παράδειγμα με τρεις μόνο σειρές από ένα χερουβικό έστω;

Υ.Γ. Το θέμα δεν ασχολείται με το εάν ή όχι πρέπει να υπάρχει τετράσημος ως βάση ή ποιοι χαρακτήρες χαρακτηρίζονται ποιότητας και άλλα παρόμοια. Αυτά έχουν συζητηθεί αλλού. Το θέμα θεωρεί ως δεδομένα μερικά πράγματα, και ζητά μια ανάλυση από τη θεωρία στην πράξη.
Σας ευχαριστώ

Πείτε μας πρώτα από πού "γνωρίζουμε" όλα αυτά τα "δεδομένα πράγματα"; Η εφεύρεση τέτοιων κανόνων διερμηνεύει κ διευκολύνει την πράξη ή αποσκοπεί στο "καλούπωμά" της;

απορίες (μαθητευόμενου) ψάλτου
 
Με αφορμή ένα προσωπικό μήνυμα που έλαβα, σχετικά με τον τρόπο που χωρίζουμε τα αργά παπαδικά μέλη, για παράδειγμα χερουβικό, σκέφτηκα να ανοίξω θέμα με τα ακόλουθα:


  • Γνωρίζουμε πως χωρίζουμε τα μουσικά μέλη με βάση τον τετράσημο.
  • Γνωρίζουμε πως διαστολές τοποθετούνται στη συλλαβή που τονίζεται.
  • Γνωρίζουμε πως προηγούνται τα ρήματα και ακολουθούν τα επιρρήματα, οι μετοχές, τα επίθετα, τα ουσιαστικά, οι προθέσεις, οι σύνδεσμοι, και τα άρθρα.
  • Γνωρίζουμε πως στα παπαδικά μέλη οι διαστολές τοποθετούνται με βάση τους χαρακτήρες ποιότητας ή χειρονομίες: δηλαδή το ισάκι, η οξεία, η πεταστή, το τζάκισμα, το ψηφιστόν, η βαρεία, η διπλή βαρεία ή πίεσμα, το ομαλόν ή οξυβάρεια, το λύγισμα το αντικένωμα, το έτερον ή παρακάλεσμα, το τρομικόν και το στρεπτόν.
Θα μπορούσε κάποιος να τα αναλύσει περισσότερο αυτά με παραδείγματα από παπαδικά μέλη; Ένα παράδειγμα με τρεις μόνο σειρές από ένα χερουβικό έστω;

Υ.Γ. Το θέμα δεν ασχολείται με το εάν ή όχι πρέπει να υπάρχει τετράσημος ως βάση ή ποιοι χαρακτήρες χαρακτηρίζονται ποιότητας και άλλα παρόμοια. Αυτά έχουν συζητηθεί αλλού. Το θέμα θεωρεί ως δεδομένα μερικά πράγματα, και ζητά μια ανάλυση από τη θεωρία στην πράξη.
Σας ευχαριστώ

Κακῶς τὰ θεωρεῖ δεδομένα γιατὶ ΔΕΝ εἶναι.
 
Αν στην έννοια του ρυθμού θεωρήσουμε δεδομένο ότι υπάρχει θέση και άρση, όπως επίσης ότι η θέση τονίζεται, τότε πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο τετράσημος ρυθμός είναι η βάση του χωρισμού σε μέτρα. Ένα παράδειγμα χωρισμού σε ρυθμικούς πόδες αναπτύσσει και ο Χρύσανθος.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το απλό, σύντομο Κεκραγάριο του πλ.δ'. Αν χωρίσουμε σε δίσημο και τονίσουμε σε δίσημο τότε βγαίνει ένα άσχημο άκουσμα. Αν χωρίσουμε πάλι σε τετράσημο και τονίσουμε αναλόγως τότε βγαίνει το άκουσμα που συμφωνεί με τον τονικό ρυθμό της εκκλησιαστικής μας μουσικής. Το ίδιο συμβαίνει με τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα τροπάρια.
Αν δεχτούμε βέβαια ότι υπάρχει τονικός ρυθμός στην μουσική μας.
 
Δεν καταλαβαίνω και πάλι αυτήν την ταραχή, απ' τη στιγμή μάλιστα που ο άνθρωπος, ακριβώς, απ' ό,τι καταλαβαίνω, για να διαφυλάξει το θέμα που τον ενδιαφέρει και να μην αναλωθούμε στα γενικά περί ρυθμού, λέει: δεν μ' ενδιαφέρει να κάνω κουβέντα αυτή τη στιγμή γενικά για το πώς (πρέπει να) σημαίνεται ο ρυθμός, μ' ενδιαφέρει να δω πώς λειτουργεί η συγκεκριμένη άποψη στην πράξη. Αυτήν την έννοια έχει η λέξη "δεδομένα". Αν εσύ διαφωνείς, μη μου χαλάσεις το θέμα (κι αυτό που θέλω να μάθω) διαφωνώντας κατ' αρχήν σε κάτι που εγώ θεωρώ δεδομένο, άνοιξε άλλο θέμα και συζήτησέ το.

Εγώ, πάντως, δεν κατάλαβα τις δύο τελευταίες παραμέτρους που έθεσε ο "Eiryk".
 
Κατόπιν τούτου:
Κων/νος Βαγενάς;124823 said:
Δεν καταλαβαίνω και πάλι αυτήν την ταραχή, απ' τη στιγμή μάλιστα που ο άνθρωπος, ακριβώς, απ' ό,τι καταλαβαίνω, για να διαφυλάξει το θέμα που τον ενδιαφέρει και να μην αναλωθούμε στα γενικά περί ρυθμού, λέει: δεν μ' ενδιαφέρει να κάνω κουβέντα αυτή τη στιγμή γενικά για το πώς (πρέπει να) σημαίνεται ο ρυθμός, μ' ενδιαφέρει να δω πώς λειτουργεί η συγκεκριμένη άποψη στην πράξη. Αυτήν την έννοια έχει η λέξη "δεδομένα". Αν εσύ διαφωνείς, μη μου χαλάσεις το θέμα (κι αυτό που θέλω να μάθω) διαφωνώντας κατ' αρχήν σε κάτι που εγώ θεωρώ δεδομένο, άνοιξε άλλο θέμα και συζήτησέ το.
... παραθέτω 2,5 σειρές από ένα σύντομο χερουβικό ύμνο δικής μου προσπάθειας με χωρισμό σε 4σημο (και 1 2σημο μέτρο). Sorry, μάλλον δεν κατάλαβα τον σκόπο δημιουργίας του θέματος. Αποσύρω ως εκ τούτου και το #2 μήνυμά μου, εφόσον ο σκοπός εδώ δεν είναι η συζήτηση. Δεν ξέρω μόνο αν πρέπει να ρωτήσω το εξής: Τώρα το κείμενο διαβάζεται πιο εύκολα από όταν δεν είχε διαστολές; Ας μείνει αναπάντητο το ερώτημα αν δεν προβλέπεται.
 

Attachments

  • document.pdf
    40.5 KB · Views: 158
Last edited:
Έτσι ακριβώς είναι Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ για την κατανόηση του μηνύματός μου. Ας πούμε πως είναι κάποιος σπουδαστής και μόνο για έρευνα θα ήθελε να εξετάσει μια θεωρία που θα μπορούσε να είναι... και του αείμνηστου Ιωάννου Μαργαζιώτη. Γιατί όχι; ο οποίος στη σελιδα 62 του θεωρητικού του, μας αναφέρει ότι κυρίως στα αργά μέλη θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε συνεπτυγμένο ρυθμό ο οποίος προσδίδει "ευχάριστον και ρέουσαν ρυθμικήν αγωγήν, τελειοτέραν και ακριβεστέραν απόδοσιν του τονικού ρυθμού, χαρακτηριστικόν κάλλος και όλως ιδιατέραν χάριν". Για τις παραμέτρους που αναφέρεις Κωνσταντίνε έχεις δίκιο. Δεν τα έγραψα αναλυτικά. Δηλαδή εντάξει ήθελα να γράψω πως όταν χωρίζουμε ένα μέλος, λαμβάνουμε υπόψιν μας την γραμματικά τονιζόμενη συλλαβή, ή εάν αυτό δεν είναι εφικτό όπως συμβαίνει στα παπαδικά μέλη τότε λαμβάνουμε υπόψιν και την τονιζόμενη θέση. Ποια είναι η μουσικά τονιζόμενη θέση; Αυτό πιθανό να χρειάζεται νέο θέμα. Διότι να πούμε πως εξαρτάται από τους χαρακτήρες ποιότητας είναι πολύ γενικό όπως φάνηκε και από αυτά που έγραψα παραπάνω. Μη ξεχνάμε και τους συνδυασμούς άλλωστε όπως της πεταστής με το τζάκισμα για παράδειγμα. Ωστόσο, επειδή η πολύ ανάλυση πολλές φορές προκαλεί σύγχυση, ας αφήσουμε καλύτερα τις λεπτομέρειες, και τις εξαιρέσεις που πάντα υπάρχουν, και ας κοιτάξουμε πως και με ποιο τρόπο θα μπορεί ο σπουδαστής μας που ανέφερα, να κατανοήσει και να μάθει να χωρίζει με βάση το συνεπτυγμένο ρυθμό, ως λέγεται, αργά κομμάτια παπαδικής. Αν έχεις κάποια εμπειρία πάνω σε αυτό, εάν αισθάνεσαι πως γνωρίζεις το θέμα, θα χαιρόμασταν πολύ όποτε έβρισκες το χρόνο να μας βοηθούσες.
 
Χρήστο ευχαριστούμε. Προσωπικά το ίδιο κείμενο χωρίς τις διαστολές θα το διάβαζα με μεγαλύτερη δυσκολία. Αλλά όμως ας μη συζητήσουμε εδώ εάν πρέπει ή όχι να αναγράφονται οι διαστολές. Είναι διαφορετικό θέμα. Σε ευχαριστώ πολύ.
 
Παραθέτω από ένα παράδειγμα στα τρία είδη μελοποιίας με σήμανση απλού και συνεπτυγμένου ρυθμού. Από το κεφάλαιο περί συνεπτυγμένου ρυθμού από το βιβλίο του γράφοντος.
Είναι χωρισμένο και σημειώνονται οι θέσεις, δηλαδή τα σημεία τονισμού.

Κάποιο πρόβλημα με τις συνημμένες εικόνες, (πολύ μικρές).
 
Παραθέτω από ένα παράδειγμα στα τρία είδη μελοποιίας με σήμανση απλού και συνεπτυγμένου ρυθμού. Από το κεφάλαιο περί συνεπτυγμένου ρυθμού από το βιβλίο του γράφοντος.
Είναι χωρισμένο και σημειώνονται οι θέσεις, δηλαδή τα σημεία τονισμού.

Θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα στοιχεία για το εν λόγω βιβλίο;


Ευχαριστώ,

Δ.
 
Για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος έγραψα το ακόλουθο παράδειγμα.
Αυτό δηλαδή που ζήτησα ήταν μια ανάλυση και εξήγηση του χωρισμού των παπαδικών μελών. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που γράφω εδώ με το απολυτίκιον της Υψώσεως αλλά για παπαδικά μέλη, όπως για παράδειγμα το χερουβικό του πλαγίου πρώτου (που είναι ο ήχος της ερχόμενης Κυριακής) σε μέλος Ι. Αρβανίτη που ανέβηκε μόλις στο youtube εδώ και επισυνάπτω και σε δίχρωμο pdf:
Θα μπορούσε κάποιος είτε αυτό είτε οποιοδήποτε άλλο παπαδικό μέλος να μας το αναλύσει κατά τον ίδιο τρόπο;


<------Αρχή παραδείγματος-------->


Με βάση το χώρισμα στο "Σώσον Κύριε..." της εικόνας μας:
SosonKirie_SK.png


Είπαμε ότι διαστολές τοποθετούμε στις τονιζόμενες συλλαβές.



Για να δούμε εδώ στο απολυτίκιον της εορτής της Υψώσεως αυτές τις συλλαβές:


Αυτές είναι το Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.


Σω, Κυ, τον, ον, και, λο, την, μι, νι, τοις, λευ, τα, βα, ρου, και, το, σον, λα, δια, του, ρου, λι

Αρχίζουμε να χωρίζουμε το κείμενό μας, έχοντας ως βάση τον τετράσημο και τον γραμματικό χωρισμό που αναφέρθηκε στο πρώτο μήνυμα αυτού του θέματος. Αρχίζουμε από άρση καθώς υπονοούνται δύο σημεία στην αρχή όπου μας δίνουν τον τετράσημο.



Το Κύριε θέση το άρθρο τον άρση καθώς πρέπει να μπει σε θέση το ουσιαστικό λαόν. Το και σε άρση καθώς το ευλόγησον είναι ισχυρότερο σαν ρηματικός τύπος και μπαίνει στη θέση. Αν και άρθρο το την μπαίνει σε θέση καθώς δεν έχουμε κάτι άλλο ισχυρότερο. Σε θέση το κληρονομίαν ως τονιζόμενη συλλαβή. Το ίδιο και το νίκας το άρθρο τοις δε είναι σε θέση λόγω των λέξεων νίκας και βασιλεύσι που είναι ισχυρότερα και είναι σε θέση. Το κατά άρση διότι είναι πρόθεση και το ουσιαστικό βαρβάρων που ακολουθεί είναι ισχυρότερο και μπαίνει σε θέση. Το δωρούμενος κανονικά θέση όπως και το επόμενο και διότι δημιουργούν κανονικά τετράσημο χωρίς κάποια άλλη ισχυρότερη συλλαβή. Το το και το Σον δεν μπαίνουν σε θέση εξαιτίας του φυλάττων που είναι ρηματικός τύπος (μετοχή). Και από τις τρεις τελευταίες τονιζόμενες συλλαβές θα τονίσουμε το πολίτευμα, και έτσι το δια μπαίνει με αποτέλεσμα το του Σταυρού να είναι σε άρση.


Με βάση αυτό το χωρισμό σχηματίζονται δύο σύνθετοι ιωνικοί εξάσημοι, τρεις τετράσημοι, ένας απλός και ένας σύνθετος ιωνικός εξάσημος , τρεις τετράσημοι, δύο δακτυλικοί εξάσημοι και ένας τετράσημος.


Παντού τοποθετούνται απλές διαστολές εκτός από τους σύνθετους ιωνικούς όπου σημειώνεται διπλή διαστολή στην αρχή και στο τέλος, και μια απλή διαστολή με σύζευξη στο σημείο που ενώνονται (π.χ. ο τετράσημος με τον δίσημο), όπως και στους δακτυλικούς εξάσημους.


<-------Τέλος παραδείγματος --------------->


Νομίζω πως πρέπει να έγινα κατανοητός τώρα. Δε χρειάζεται να είναι και τέλεια θεωρητικά η ανάλυση. Δεν υπάρχουν κριτές και δικαστές. Σαν άνθρωποι και σαν ψάλτες μια οικογένεια είμαστε και όποτε βρίσκουμε χρόνο προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ψαλτική τέχνη, εξετάζουμε θεωρίες ίσως και μόνο από ερευνητική άποψη, και όλα αυτά κυρίως και πρωτίστως επειδή πιστεύουμε στο σκοπό της ψαλτικής. Εννοείται πως έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Κάτι δεν κατάλαβα εγώ, ή κάτι έκανα λάθος το οποίο με αγάπη μου το υποδεικνύει ο άλλος κ.τ.λ. Ας έχει λοιπόν και λαθάκια, όπως μπορεί να έχω κάνει και εγώ στο παραπάνω τροπάριο. Και η ατελής ανάλυση σίγουρα αποτελεί βοήθεια πιστεύω.
Σας ευχαριστώ.

Οπτικοακουστικό αρχείο με το "Σώσον Κύριε τον λαόν Σου..." που μόλις αναλύσαμε στο youtube: http://www.youtube.com/watch?v=9atdY8ixjCQ
 

Attachments

  • XerouvikoIArvanitiPentafonosDixromo.pdf
    2 MB · Views: 43
Είπαμε ότι διαστολές τοποθετούμε στις τονιζόμενες συλλαβές.

Για να δούμε εδώ στο απολυτίκιον της εορτής της Υψώσεως αυτές τις συλλαβές:

Αυτές είναι το Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.


Σω, Κυ, τον, ον, και, λο, την, μι, νι, τοις, λευ, τα, βα, ρου, και, το, σον, λα, δια, του, ρου, λι

Αρχίζουμε να χωρίζουμε το κείμενό μας, έχοντας ως βάση τον τετράσημο και τον γραμματικό χωρισμό που αναφέρθηκε στο πρώτο μήνυμα αυτού του θέματος. Αρχίζουμε από άρση καθώς υπονοούνται δύο σημεία στην αρχή όπου μας δίνουν τον τετράσημο.



Το Κύριε θέση το άρθρο τον άρση καθώς πρέπει να μπει σε θέση το ουσιαστικό λαόν. Το και σε άρση καθώς το ευλόγησον είναι ισχυρότερο σαν ρηματικός τύπος και μπαίνει στη θέση. Αν και άρθρο το την μπαίνει σε θέση καθώς δεν έχουμε κάτι άλλο ισχυρότερο. Σε θέση το κληρονομίαν ως τονιζόμενη συλλαβή. Το ίδιο και το νίκας το άρθρο τοις δε είναι σε θέση λόγω των λέξεων νίκας και βασιλεύσι που είναι ισχυρότερα και είναι σε θέση. Το κατά άρση διότι είναι πρόθεση και το ουσιαστικό βαρβάρων που ακολουθεί είναι ισχυρότερο και μπαίνει σε θέση. Το δωρούμενος κανονικά θέση όπως και το επόμενο και διότι δημιουργούν κανονικά τετράσημο χωρίς κάποια άλλη ισχυρότερη συλλαβή. Το το και το Σον δεν μπαίνουν σε θέση εξαιτίας του φυλάττων που είναι ρηματικός τύπος (μετοχή). Και από τις τρεις τελευταίες τονιζόμενες συλλαβές θα τονίσουμε το πολίτευμα, και έτσι το δια μπαίνει με αποτέλεσμα το του Σταυρού να είναι σε άρση.

Υποτίθεται ότι αυτή η ανάλυση βοηθά σε κάτι; Μετά από κάτι τέτοιο εγώ , όχι μόνο δεν φωτίσθηκα σε κάτι, αλλά δεν μπορώ καν να το ψάλλω το τροπάριο.
Χωρίς αυτά το ψέλνω μια χαρά!
Κι αν αυτή η «ανάλυση» ταιριάζει σε ένα απολυτίκιο, τότε τι θα κάνουμε με το χερουβικό, θα γράψουμε διατριβή;:eek::eek:
Νομίζω ότι ο τρόπος προσέγγισης είναι λάθος.

... Με βάση αυτό το χωρισμό σχηματίζονται δύο σύνθετοι ιωνικοί εξάσημοι, τρεις τετράσημοι, ένας απλός και ένας σύνθετος ιωνικός εξάσημος , τρεις τετράσημοι, δύο δακτυλικοί εξάσημοι και ένας τετράσημος.
Παντού τοποθετούνται απλές διαστολές εκτός από τους σύνθετους ιωνικούς όπου σημειώνεται διπλή διαστολή στην αρχή και στο τέλος, και μια απλή διαστολή με σύζευξη στο σημείο που ενώνονται (π.χ. ο τετράσημος με τον δίσημο), όπως και στους δακτυλικούς εξάσημους....
Μιλάμε ακόμη για βυζαντινή μουσική, γιατί άρχισα να έχω αμφιβολίες.
 
Υποτίθεται ότι αυτή η ανάλυση βοηθά σε κάτι; Μετά από κάτι τέτοιο εγώ , όχι μόνο δεν φωτίσθηκα σε κάτι, αλλά δεν μπορώ καν να το ψάλλω το τροπάριο.
Χωρίς αυτά το ψέλνω μια χαρά!
Κι αν αυτή η «ανάλυση» ταιριάζει σε ένα απολυτίκιο, τότε τι θα κάνουμε με το χερουβικό, θα γράψουμε διατριβή;:eek::eek:
Νομίζω ότι ο τρόπος προσέγγισης είναι λάθος.


Μιλάμε ακόμη για βυζαντινή μουσική, γιατί άρχισα να έχω αμφιβολίες.

Κι εγω εχω αρχισει να αμφιβαλλω αν μιλαμε ακομα για μουσικη....ειναι για γελια οντως...!!!
 
Με βάση αυτό το χωρισμό σχηματίζονται δύο σύνθετοι ιωνικοί εξάσημοι, τρεις τετράσημοι, ένας απλός και ένας σύνθετος ιωνικός εξάσημος , τρεις τετράσημοι, δύο δακτυλικοί εξάσημοι και ένας τετράσημος.

Πρόκειται για πλήρη παραλογισμό. Η αρχαία ελληνική ρυθμική αναφέρεται σε επαναλαμβανόμενες μετρικές μονάδες (απλούς ή σύνθετους πόδες), οι οποίες συγκροτούν τον ρυθμό. Ο ρυθμός επιπλέον μπορεί να είναι σύνθετος, να περιλαμβάνει δηλ. περισσότερα είδη ποδών, αλλά πάντοτε είτε "κατά συζυγίαν" (μέτρο αποτελούμενο από δύο ανόμοιους πόδες, αλλά επαναλαμβανόμενο), είτε "κατά περίοδον" (μέτρο αποτελούμενο από περισσότερους ανόμοιους πόδες, αλλά και πάλι επαναλαμβανόμενο).
Εάν βάλεις λίγο από ιωνικό, λίγο από δακτυλικό και λίγο από παιονικό (σε τυχαία σειρά), δεν δημιουργείς ρυθμό, αλλά μια ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑ.
Συζητούσα κάποτε με κάποιον υπέρμαχο αυτών των απόψεων (γνωστό και μη εξαιρετέο) και του έλεγα ότι δεν έχει νόημα η χρήση των αρχαίων ποδών, όταν δεν αναφερόμαστε σε κάποιο σταθερό μέτρο. Η απάντηση: "Γιατί, πειράζει να μην είναι"; Ναι, ρε φίλε, πειράζει!!!
Έλεος, κύριοι, στο τέλος θα ξεχάσω και αυτά που ξέρω. Εάν δεν λυπάστε εμένα, λυπηθείτε την ιστορία της μουσικής και, γενικότερα, του πολιτισμού μας.
 
Back
Top