Ο Λαοσυνάκτης ξέρει λεπτομέρειες.
Μερικές λεπτομέρειες (από τη διατριβή μου):
Μια διαφορετική άποψη [από αυτή άλλων Ελλήνων μουσικολόγων] διετύπωσε ο Μάρκος Βασιλείου. Σε μια σειρά δημοσιεύσεών του (στην
Εκκλησιαστική Αλήθεια Κων/πόλεως κατά τα έτη 1906-1907) αρνήθηκε την εγκυρότητα της αργής μορφής εξήγησης, την οποία θεωρεί νεώτερη, και υποστήριξε μια πολύ σύντομη, με ένα απλό σημάδι να έχει την διάρκεια ενός χρόνου, και την οποία ονομάζει, λανθασμένα, ‘μετροφωνία’. Εκτός από αυτές τις δημοσιεύσεις, δημοσίευσε και μερικές μεταγραφές, μεταξύ αυτών και κάποιες στιχηρών και ειρμών (κατά τα έτη 1912-1913, στο περιοδικό
Μουσική που εξέδιδε ο Γ. Παχτίκος). Κρίνοντας απ’ αυτές, διαπιστώνουμε ότι βλέπει τους συνδυασμούς σημαδιών πάνω σε μία συλλαβή ως ομάδες και τους δίνει τις δικές τους ερμηνείες, ταυτόσημες πολλές φορές ή ανάλογες μ’ αυτές του Jammers και του van Biezen, καθώς και μ’ αυτές που θα προκύψουν από την δική μας μελέτη. Ωστόσο, το σημάδι Κλάσμα παραλείπεται αδικαιολογήτως από τις μεταγραφές του και κάποιοι συνδυασμοί όπως το Ξηρόν Κλάσμα μεταγράφονται διαφορετικά. Εκτός από τις δημοσιεύσεις, όπου δίνει την γενική του άποψη για τον χαρακτήρα της σημειογραφίας, και τις μεταγραφές που αναφέραμε, ο Μάρκος Βασιλείου δεν άφησε κανένα θεωρητικό κείμενο για τις λεπτομέρειες της ερμηνείας του και τους λόγους, για τους οποίους κατέληξε σ’ αυτήν. Επίσης, δεν διαιρεί τις μεταγραφές του σε κάποιους ρυθμικούς πόδες, ώστε να φανεί εάν θεωρεί ότι τα μέλη έχουν κάποιο συγκεκριμένο ρυθμό.
