Δὲν πρέπει νὰ ἐξαντλεῖται ἡ εὐωδία τοῦ θυμιάματος μὲ παράτυπη (Ἀρχιερατικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας ιε’ αἰ. (Dmitrievskij τ. 1 σ. 165), χφ. Μονάχου Bayerische Staatsbibliothek gr. 345 διακονικὸ τοῦ ἔτους 1598 φ. 50r, Εὐχολόγιον J. Goar ἐκδ. 1647 σ. 4, 1730 σ. 3, Εὐχολόγιον ἐκδ. 1602, 1759 σ. 4, 1775 σ. 4, Εὐχολόγιον τὸ Μέγα, ἐκδ. Ἀστὴρ 1986 σ. 4, τυπικὸ Ῥήγα σ. 139, Ἱερατικὸν ἔκδ. 1987) θυμίαση τῶν πιστῶν πρὸ τῆς εἰσόδου, καὶ ἀκολούθως στὸ ἅγιο βῆμα νὰ προσφέρεται καπνός!
«Κατὰ τὴν τάξη θυμιᾶται...καὶ οἱ γυναικωνίτες, ἄν ὑπάρχουν» (Ἰ. Φουντούλη ἀπαντήσεις τ. 4 σ. 187, Τυπικὴ διάταξις ἐπὶ πατριάρχου Φωτίου Β’ (1929-1935) ἔκδ. Ἐπιστημονικὴ παρουσία Ἑστίας θεολόγων Χάλκης τ. 2 1991 σ. 448).
Τὸ θυμιατὸ πρὶν καὶ μετὰ τὴ θυμίαση καπνίζει καὶ πρέπει νὰ ἀπομακρύνεται. Πῶς ὅμως; Σὲ μικροὺς ναοὺς τὸ πρόβλημα εἶναι ὀξύ. Μεγάλη ἀμέλεια παρατηρεῖται καὶ στὴν ἀνανέωση τοῦ λιβανιοῦ κατὰ τὴ θυμίαση μὲ ἀποτέλεσμα τὸ καταφρονητικὸ (Κανόνας 5ος Λαοδικείας) κάπνισμα τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ ἱεροῦ βήματος, ἐκτὸς τῶν φωνητικῶν συνεπειῶν στοὺς ψάλτες. Συνίσταται λιβανωτίδα. Ἡ ἀκολουθία γίνεται δυσφορία γιὰ τοὺς παρόντες. Ἐπιπλέον τὸ ἄρωμά του πρέπει νὰ συμβάλει στὴν πνευματικὴ ἀνάταση καὶ προσευχή, ὄχι νὰ θυμίζει κολόνια.