Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

ιπποφορβός, είδος αυλού που χρησιμοποιούσαν οι ιπποτρόφοι. Κατά τον Πολυδεύκη (IV, 74), ο αυλός αυτός ήταν εφεύρεση των Λίβυων νομάδων, που χρησιμοποιούσαν άλογα για τη βοσκή. "Το υλικό του ήταν από ξύλο δάφνης με το φλοιό βγαλμένο και καθαρισμένο από την εντεριώνη (ψύχα)· έδινε έναν οξύ, διαπεραστικό ήχο, που επηρέαζε τα άλογα με την οξύτητά του".

Σημείωση: Η λέξη ιπποφορβός σήμαινε κυρίως τον ιπποτρόφο: Ησ.: "ιπποφορβός· ιπποτρόφος".

http://www.musipedia.gr/

[''Κατά τον Πολυδεύκη (IV, 74), ο αυλός αυτός ήταν εφεύρεση των Λίβυων νομάδων, που χρησιμοποιούσαν άλογα για τη βοσκή. "Το υλικό του ήταν από ξύλο δάφνης με το φλοιό βγαλμένο και καθαρισμένο από την εντεριώνη (ψύχα)· έδινε έναν οξύ, διαπεραστικό ήχο, που επηρέαζε τα άλογα με την οξύτητά του".'']

Pollux, Onomasticon

Πολυδεύκη IV, 74

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n310/mode/1up

Ισμηνίας, (4ος αι. π.Χ.)· διάσημος αυλητής και συνθέτης. Έζησε τον καιρό της βασιλείας του Φίλιππου του Μακεδόνα (359-336 π.Χ.), πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και έγινε γνωστός ως βιρτουόζος του αυλού. Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρεται στον Ισμηνία (Ζ', 1, 125) με τα ακόλουθα επαινετικά λόγια: "Πάντα τ' εύ ποιείν τον σοφόν, ως και πάντα, φαμέν, αυλήματα ευ αυλείν τον Ισμηνίαν" (Ο σοφός άνθρωπος κάνει όλα τα πράγματα καλά, όπως ακριβώς λέμε πως ο Ισμηνίας παίζει ωραία όλες τις μελωδίες στον αυλό).
Ο Ισμηνίας πιάστηκε αιχμάλωτος από το βασιλιά των Σκυθών Αντέα. Ο Πλούταρχος (Βασιλέων Αποφθέγματα και Στρατηγών 174E-F, 3) διηγείται το ακόλουθο χαριτωμένο ανέκδοτο: "Ισμηνίαν δε τον άριστον αυλητήν λαβών [ο Αντέας] αιχμάλωτον εκέλευσεν αυλήσαι· θαυμαζόντων δε των άλλων, αυτός ώμοσεν ήδιον ακούειν του ίππου χρεμετίζοντος" (Όταν ο Αντέας αιχμαλώτισε τον εξαίρετο αυλητή Ισμηνία, τον διέταξε να του παίξει· και ενώ οι άλλοι θαύμαζαν, αυτός ορκίστηκε πως του ήταν πιο ευχάριστο να ακούει το άλογο να χρεμετίζει).

Βλ. Dinse Antig. Theh. 57-59.

http://www.musipedia.gr/

[''Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρεται στον Ισμηνία (Ζ', 1, 125) με τα ακόλουθα επαινετικά λόγια: "Πάντα τ' εύ ποιείν τον σοφόν, ως και πάντα, φαμέν, αυλήματα ευ αυλείν τον Ισμηνίαν" (Ο σοφός άνθρωπος κάνει όλα τα πράγματα καλά, όπως ακριβώς λέμε πως ο Ισμηνίας παίζει ωραία όλες τις μελωδίες στον αυλό).'']

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers

D. L. 7.1

Διογένης ο Λαέρτιος Ζ', 1, 125

D. L. 7.1

143 [125] Πάντα τ᾽ εὖ ποιεῖν τὸν σοφόν, ὡς καὶ πάντα φαμὲν τὰ αὐλήματα εὖ αὐλεῖν τὸν Ἰσμηνίαν. καὶ τῶν σοφῶν δὲ πάντα εἶναι: δεδωκέναι γὰρ αὐτοῖς παντελῆ ἐξουσίαν τὸν νόμον. τῶν δὲ φαύλων εἶναί τινα λέγεται, ὃν τρόπον καὶ τῶν ἀδίκων, ἄλλως μὲν τῆς πόλεως, ἄλλως δὲ τῶν χρωμένων φαμέν.

Lives of Eminent Philosophers. Diogenes Laertius. R.D. Hicks <trans.>. Cambridge. Harvard University Press. 1972 <First published 1925>.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=D.+L.7.1&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0257

[''Ο Ισμηνίας πιάστηκε αιχμάλωτος από το βασιλιά των Σκυθών Αντέα. Ο Πλούταρχος (Βασιλέων Αποφθέγματα και Στρατηγών 174E-F, 3) διηγείται το ακόλουθο χαριτωμένο ανέκδοτο: "Ισμηνίαν δε τον άριστον αυλητήν λαβών [ο Αντέας] αιχμάλωτον εκέλευσεν αυλήσαι· θαυμαζόντων δε των άλλων, αυτός ώμοσεν ήδιον ακούειν του ίππου χρεμετίζοντος" (Όταν ο Αντέας αιχμαλώτισε τον εξαίρετο αυλητή Ισμηνία, τον διέταξε να του παίξει· και ενώ οι άλλοι θαύμαζαν, αυτός ορκίστηκε πως του ήταν πιο ευχάριστο να ακούει το άλογο να χρεμετίζει).'']

PLUTARQUE
OEUVRES MORALES
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΥΧΗΣ Η ΑΡΕΤΗΣ ΛΟΓΟΣ Bʹ

Πλούταρχος, Βασιλέων Αποφθέγματα και Στρατηγών 174E-F, 3

Ὁ δ΄ Ἀρχέλαος οὐκ ἀμούσως ἀντεφώνησε « σὺ δέ γ΄ αἰτεῖς ». Ὁ δὲ τῶν Σκυθῶν βασιλεὺς Ἀντέας Ἰσμηνίαν τὸν αὐλητὴν λαβὼν αἰχμάλωτον ἐκέλευσεν αὐλῆσαι παρὰ πότον. Θαυμαζόντων δὲ τῶν ἄλλων καὶ κροτούντων, αὐτὸς ὤμοσεν ἀκροᾶσθαι τοῦ ἵππου χρεμετίζοντος ἥδιον. Οὕτω μακρὰν ἀπεσκηνώκει τὰ ὦτα τῶν Μουσῶν, καὶ τὴν ψυχὴν ἐν ταῖς φάτναις εἶχεν, οὐχ ἵππων ἀλλ΄ ὄνων ἐπιτηδειοτέραν ἀκούειν. Τίς ἂν οὖν παρὰ τοιούτοις βασιλεῦσιν αὔξησις ἢ τιμὴ τέχνης γένοιτο καὶ Μούσης τοιαύτης; ἀλλ΄ οὐδὲ παρὰ τοῖς κακοτέχνοις ἐθέλουσιν εἶναι καὶ διὰ τοῦτο βασκανίᾳ καὶ δυσμενείᾳ τοὺς ἀληθῶς τεχνίτας καθαιροῦσιν.

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/fortunealexgr2.htm.

ισοτονία, και ισότονοι· Ισοτονία ήταν η ταυτοφωνία· όρος που μερικοί συγγραφείς τον χρησιμοποιούσαν αντί του όρου ομοφωνία.

[...]

ισότονοι φθόγγοι είναι δύο ή περισσότερες νότες που έχουν τον ίδιο τόνο (ύψος, ένταση). Ο Πτολεμαίος (Αρμονικά Ι, 4, έκδ. Wallis III, 8, έκδ. I.D. 10) λέει: "ισότονοι μεν οι απαράλλακτοι κατά τον τόνον" (ισότονοι είναι οι ήχοι που είναι ακριβώς ίδιοι στο ύψος).
Ο Πορφύριος (Comment. Wallis III, 258, I.D. 82) διευκρινίζει ότι ο Πτολεμαίος χρησιμοποίησε εδώ τον όρο τόνος με τη σημασία του "ύψος" (τάσις ) και ότι "ισότονος είναι ο ήχος που έχει το ίδιο ύψος με έναν άλλο, όπως είναι η νήτη συνημμένων (παρ. α', στο σχήμα) προς την παρανήτη διεζευγμένων" (β' στο σχήμα).

Ο Πορφύριος προτιμά τον όρο ομότονος αντί του ισότονος: "τον δέ, ούτως, ισότονον ψόφον, κυριώτερον ομότονον καλούσι" (βλ. λ. ομότονοι φθόγγοι).
Το αντίθετο του ισότονος είναι ανισότονος· Πτολεμαίος (Ι, 4): "ανισότονοι δέ, οι παραλλάσσοντας [κατά τον τόνον]" (και ανισότονοι είναι οι ήχοι που διαφέρουν [στο ύψος])· πρβ. και Πορφ. Wallis III, 285-286. Ισότονος επίσης λέγεται ο ήχος που είναι όμοιος με έναν άλλο στα εσωτερικά του μέρη σε όλη τη διάρκειά του· στην περίπτωση αυτή ο Πορφύριος προτιμά αντί του ισότονος τον όρο ομοιομερής, που είναι πραγματικά ακριβέστερος.

http://www.musipedia.gr/

[''Ο Πορφύριος (Comment. Wallis III, 258, I.D. 82) διευκρινίζει ότι ο Πτολεμαίος χρησιμοποίησε εδώ τον όρο τόνος με τη σημασία του "ύψος" (τάσις ) και ότι "ισότονος είναι ο ήχος που έχει το ίδιο ύψος με έναν άλλο, όπως είναι η νήτη συνημμένων (παρ. α', στο σχήμα) προς την παρανήτη διεζευγμένων" (β' στο σχήμα).'']

ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Πορφύριος, Comment. Wallis III, 258, I.D. 82

Δήλου τοίνυν γεγονότος, τίς τόνος παραλαμβάνεται ἐν τῷ λέγειν ἰσότο-
νον καὶ ἀνισότονον, ῥητέον πάλιν, ὡς ἰσότονον ὁ ψόφος λέγεται διχῶς.
ὁ μὲν ἄλλῳ ψόφῳ ἴσην τὴν τάσιν κεκτημένος ὥσπερ ἡ νήτη συνημμένων
τῇ παρανήτῃ διεζευγμένων λέγεται εἶναι ἰσότονος. τὸν δ᾽ οὕτως ἰσότο-
νον ψόφον κυριώτερον ὁμότονον καλοῦσι καὶ οὐ ψόφον ἁπλῶς, ἀλλ᾽ ὁμό-
τονον φθόγγον, ἓν μὲν οὖν τοῦτο σημαινόμενον τοῦ ἰσοτόνου, ἕτερον δὲ
τὸ ἐφ᾽ ἑνὸς καὶ ταὐτοῦ τιθέμενον καὶ οὐ πρὸς ἕτερον ψόφον ἀναφέρον τὴν
ἰσότητα, πρὸς δὲ τὰ ἑαυτοῦ μέρη.

[''Ο Πτολεμαίος (Αρμονικά Ι, 4, έκδ. Wallis III, 8, έκδ. I.D. 10) λέει: "ισότονοι μεν οι απαράλλακτοι κατά τον τόνον" (ισότονοι είναι οι ήχοι που είναι ακριβώς ίδιοι στο ύψος).'']

Πτολεμαίος, Αρμονικά Ι, 4, έκδ. Wallis III, 8, έκδ. I.D. 10

Τούτων τοίνυν οὕτως ἐχόντων διοριστέον ἐφεξῆς, ὅτι τῶν ψόφων
οἱ μέν εἰσιν ἰσότονοι, οἱ δὲ ἀνισότονοι. ἰσότονοι μὲν οἱ ἀπαράλλακτοι
κατὰ τὸν τόνον, ἀνισότονοι δὲ οἱ παραλλάσσοντες.

ισόφθογγος, ήχος (φθόγγος ) που ηχεί ακριβώς το ίδιο όπως ένας άλλος· που έχει τον ίδιο φθόγγο.
Πρβ. Noνν. Διονυσ. (VΙ, 202)· κατά τον ’γγλο φιλόλογο W. Η. D. Rouse, μεταφραστή των Διονυσιακών, το ισόφθογγος αποδίδεται με την έκφραση: "ο φθόγγος που ήχει "σε ηχώ".

http://www.musipedia.gr/

ισόχορδος, αυτός που έχει χορδές ίσες στον αριθμό ή στο μήκος.

http://www.musipedia.gr/

Ιστιαίος, (τέλη 5ου/4ος αι. π.Χ.)· μουσικός από την Κολοφώνα (από όπου και το επώνυμο του Κολοφώνιος).
Ο Νικόμαχος του απέδιδε την προσθήκη της 10ης χορδής στη λύρα -κιθάρα (Excerpta ex Nicom. 4, 35 Mb, 274 C.v.J.). Η εποχή του μπορεί να τοποθετηθεί ανάμεσα στον Πρόφραστο (μέσα 5ου αι.), που πρόσθεσε την 9η χορδή, και στον Τιμόθεο (450-360 π.Χ.), που πρόσθεσε την 11η χορδή. Καμιά πληροφορία δεν υπάρχει για τη ζωή ή τη σταδιοδρομία του.

http://www.musipedia.gr/

[''Ο Νικόμαχος του απέδιδε την προσθήκη της 10ης χορδής στη λύρα -κιθάρα (Excerpta ex Nicom. 4, 35 Mb, 274 C.v.J.).'']

Νικόμαχος
Excerpta ex Nicom. 4, 35 Mb, 274 C.v.J

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore00jangoog#page/n374/mode/1up

Ίων, ο Χίος (490/480-περ. 422 π.Χ.)· λυρικός ποιητής, συγγραφέας και συνθέτης-ποιητής τραγωδιών. Συνέθεσε ελεγείες , ύμνους , διθυράμβους και ερωτικά τραγούδια.
Ο Κλεονείδης στην Εισαγωγή του (κεφ. 12) λέει πως ο Ίων χρησιμοποιούσε την ενδεκάχορδη λύρα .

Πρβ. FHG ΙΙ, 44· Bergk PLG ΙΙ, 251-257 και Anth. Lyr. 125-128· επίσης, Page PMG 383-385, απόσπ. 740-746.

http://www.musipedia.gr/

[''Ο Κλεονείδης στην Εισαγωγή του (κεφ. 12) λέει πως ο Ίων χρησιμοποιούσε την ενδεκάχορδη λύρα .''

Κλεονείδης , Εισαγωγή, κεφ. 12

36-C Ion von Chios

36 C 5 [6 D.]. CLEONID. Is. harm. 12 [Mus. scr. ed. Jan p. 202, 9]

ἐπὶ μὲν οὖν τοῦ φθόγγου χρῶνται τῶι ὀνόματι [näml. τόνος] οἱ λέγοντες ἑπτάτονον τὴν φόρμιγγα καθάπερ Τέρπανδρος καὶ Ἴων. ὁ μὲν γάρ φησιν˙ 'ἡμεῖς τοι ... ὕμνους' [I 381. 5 App.] [fr. 4 Diehl], ὁ δέ˙
ἑνδεκάχορδε λύρα, δεκαβάμονα τάξιν ἔχοισα
εἰς [?] συμφωνούσας ἁρμονίας τριόδους,
πρὶν μέν σ' ἑπτάτονον ψάλλον διὰ τέσσαρα πάντες
Ἕλληνες σπανίαν μοῦσαν ἀειράμενοι ...

http://presocratics.daphnet.org/texts/Presocratics/36-C.

~~~~~~~~~~~~~
Delectus poetarum elegiacorum Graecorum By Friedrich Wilhelm Schneidewin

http://books.google.com/books?id=vD...sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0C

ιωνικόν, είδος χορού προς τιμήν της ’Aρτεμης στη Σικελία. Πολυδεύκης (IV, 103): "τό δε ιωνικόν, Αρτέμιδι ωρχούντο Σικελιώται μάλιστα" (οι Σικελιώτες κυρίως χόρευαν το ιωνικό [ιωνικό χορό], προς τιμήν της ’ρτεμης).

ιωνικόν μέτρον· μέτρο συνθεμένο από ιωνικούς πόδες (Αριστείδης, 50 Mb, 45 R.P.W.-Ι.). Ο ιωνικός πους αποτελούνταν από τέσσερις συλλαβές (είτε δύο μακρές και δύο βραχείες, ιωνικός "από μείζονος", είτε δύο βραχείες και δύο μακρές, ιωνικός "από ελάσσονος").

http://www.musipedia.gr/

{''Πολυδεύκης (IV, 103): "τό δε ιωνικόν, Αρτέμιδι ωρχούντο Σικελιώται μάλιστα" (οι Σικελιώτες κυρίως χόρευαν το ιωνικό [ιωνικό χορό], προς τιμήν της ’Aρτεμης).'']

Pollux, Onomasticon

Πολυδεύκης, IV, 103

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n318/mode/1up

ιώνιος, αρμονία· συνήθως ιαστί ή ιάς αρμονία. Ο όρος αυτός χρησιμοποιούνταν πριν από τον Αριστόξενο, για την αρμονία (οκτάχορδο διαπασών
), sol - sol, δηλ. την ακόλουθη (διατονικό γένος ):

sol fa mi re do si la sol
1 1/2 1 1 1/2 1 1

Ο Πλάτων την ονόμαζε χαλαρά ιαστί (πρβ. λ. αρμονία). Η ιωνική αρμονία ονομαζόταν έτσι από τους Ίωνες και, σύμφωνα με τον Ηρακλείδη Ποντικό, ήταν μια από τις τρεις ελληνικές αρμονίες (οι άλλες δύο ήταν η δωρική και η αιολική ).
H ιωνική αντικαταστάθηκε αργότερα από την υποφρυγική (βλ, λ. υποφρύγιος
αρμονία).
ιώνιος ή ιάστιος τόνος· ο 9ος τόνος στη σειρά των 15 τόνων του νεοαριστοξένειου συστήματος.

Βλ. λ. τόνος

http://www.musipedia.gr/





.

Κάππα

καθαπτόν, όργανον· όρος που χρησιμοποιούνταν για ένα κρουστό όργανο, που παιζόταν με χτύπημα του χεριού, όπως το τύμπανον . Ο μουσικός Αλκείδης από την Αλεξάνδρεια, ένας από τους δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, μιλώντας για την ύδραυλη , αναφέρει τον Αριστοκλή, ο οποίος λέει (Αθήν. Δ., 174C) πως η ύδραυλη "εντατόν ουν και καθαπτόν ουκ αν νομισθείη" (δεν μπορούσε να θεωρηθεί ούτε έγχορδο, ούτε κρουστό όργανο)· για τη λέξη κρουστό χρησιμοποιεί τη λέξη "καθαπτόν".

http://www.musipedia.gr/

[''Ο μουσικός Αλκείδης από την Αλεξάνδρεια, ένας από τους δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, μιλώντας για την ύδραυλη , αναφέρει τον Αριστοκλή, ο οποίος λέει (Αθήν. Δ., 174C) πως η ύδραυλη "εντατόν ουν και καθαπτόν ουκ αν νομισθείη" (δεν μπορούσε να θεωρηθεί ούτε έγχορδο, ούτε κρουστό όργανο)· για τη λέξη κρουστό χρησιμοποιεί τη λέξη "καθαπτόν".'']

ATHÉNÉE DE NAUCRATIS
Le Livre IV des Deipnosophistes

Αθήν. Δ., 174C

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ'.

(75) Πολλῶν δὲ τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ τῶν γειτόνων τις ἐξηκούσθη ὑδραύλεως ἦχος πάνυ τι ἡδὺς καὶ τερπνός, ὡς πάντας ἡμᾶς ἐπιστραφῆναι θελχθέντας ὑπὸ τῆς ἐμμελείας. [174b] Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν μουσικὸν Ἀλκείδην

« Ἄκούεις, ἔφη, μουσικώτατε ἀνδρῶν, τῆς καλῆς ταύτης συμφωνίας, ἥτις ἡμᾶς ἐπέστρεψεν πάντας κατακηληθέντας [ὑπὸ τῆς μουσικῆς]; Καὶ οὐχ ὡς ὁ παρ΄ ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς ὁ μόναυλος ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι παρέχων ἤ τινα τέρψιν μουσικήν. »

Καὶ ὁ Ἀλκείδης ἔφη·

« Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο ἡ ὕδραυλις, εἴτε τῶν ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις εἴτε τῶν ἐμπνευστῶν,

Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ εὕρημα, κουρέως τὴν τέχνην· Κτησίβιος δ΄ αὐτῷ τοὔνομα. [174c] Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ περὶ χορῶν οὑτωσί πως λέγων·

« Ζητεῖται δὲ πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ἡ ὕδραυλις ἢ τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος μὲν οὖν τοῦτο οὐκ οἶδε. Λέγεται δὲ Πλάτωνα μικράν τινα ἔννοιαν δοῦναι τοῦ κατασκευάσματος νυκτερινὸν ποιήσαντα ὡρολόγιον ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ οἷον κλεψύδραν μεγάλην λίαν. Καὶ τὸ ὑδραυλικὸν δὲ ὄργανον δοκεῖ κλεψύδρα εἶναι. Ἐντατὸν οὖν καὶ καθαπτὸν οὐκ ἂν νομισθείη, [174d] ἐμπνευστὸν δὲ ἂν ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ ἐμπνεῖσθαι τὸ ὄργανον ὑπὸ τοῦ ὕδατος. Κατεστραμμένοι γάρ εἰσιν οἱ αὐλοὶ εἰς τὸ ὕδωρ καὶ ἀρασσομένου τοῦ ὕδατος ὑπό τινος νεανίσκου, ἔτι δὲ διικνουμένων ἀξινῶν διὰ τοῦ ὀργάνου ἐμπνέονται οἱ αὐλοὶ καὶ ἦχον ἀποτελοῦσι προσηνῆ. Ἔοικεν δὲ τὸ ὄργανον βωμῷ στρογγύλῳ, καί φασι τοῦτο εὑρῆσθαι ὑπὸ Κτησιβίου κουρέως ἐνταῦθα οἰκοῦντος ἐν τῇ Ἀσπενδίᾳ [174e] ἐπὶ τοῦ δευτέρου Εὐεργέτου, διαπρέψαι τέ φασι μεγάλως. Τουτονὶ οὖν καὶ τὴν αὑτοῦ διδάξαι γυναῖκα Θαίδα. »

Τρύφων δ΄ ἐν τρίτῳ περὶ ὀνομασιῶν (ἐστὶ δὲ τὸ σύγγραμμα περὶ αὐλῶν καὶ ὀργάνων) συγγράψαι φησὶ περὶ τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν μηχανικόν. Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα εἰ περὶ τὸ
ὄνομα σφάλλεται. Ὁ μέντοι Ἀριστόξενος προκρίνει τὰ ἐντατὰ καὶ καθαπτὰ τῶν ὀργάνων τῶν ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια εἶναι φάσκων τὰ ἐμπνευστά· πολλοὺς γὰρ μὴ διδαχθέντας αὐλεῖν τε καὶ συρίζειν, ὥσπερ τοὺς ποιμένας.

http://remacle.org/bloodwolf/erudits/athenee/livre4gr.htm