Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι στο εν λόγω θέμα έχει τοποθετηθεί ο γ.Σοφρώνιος, μια από τις πνευματικότερες (ανάμεσα στις πολλές) μορφές του αιώνα μας, και σίγουρα πολύ πιο πνευματική από εμάς, οπότε καλύτερα να ακούσουμε την δική του άποψη και να αποφύγουμε προσωπικές γνώμες και τοποθετήσεις
Δεν αμφισβητούμε την άποψη του γέροντα Σωφρόνιου αλλά ο αντίλογος είναι οτι έχετε ορισμένοι προσδώσει στην εκκλησιαστική γλώσσα μια αγιότητα και μια τελειότητα που από μόνη της η γλώσσα δεν έχει, απλά και μόνο από το γεγονός οτι χρησιμοποιήθηκε στην εκκλησία ΟΧΙ για την τελειότητά της ή την αγιότητά της αλλά γιατί ήταν η δημοτική της εποχής. Με άλλα λόγια αυτό που συνέβη στην εκκλησία είναι κάτι πολύ απλό. Η πρώτη εκκλησία ήθελε να εκφράσει τα νοήματά της, θεολογικά, υμνολογικα, δογματικά κτλ σε μια γλώσσα. Η παγκόσμια γλώσσα όπως είναι σήμερα τα αγγλικά ήταν εκείνη την εποχή τα ελληνικά και μάλιστα σε πολύ πιο απλουστευμένη μορφή από τα ομηρικά ελληνικά. Η πρώτη εκκλησία λοιπόν βρήκε την ελληνική γλώσσα να έχει ήδη κατακτήσει τον κόσμο, να την μιλούν όλοι εκείνη την εποχή και να είναι κατανοητή από μεγάλο ποσοστό πληθυσμού σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, στην ελληνική γλώσσα επίσης είχαν εκφραστεί βαθειά φιλοσοφικά ρεύματα (σωκράτης, πλάτων, αριστοτέλης, άρα υπήρχε και το υπόβαθρο για ανάπτυξη θεολογικών συζητήσεων, λεξιλογικό βάθος), πήραν λοιπόν την έτοιμη,καθομιλουμένη, και παγκόσμια γλώσσα της εποχής, εδογματισαν σε αυτή και φτιάξαν τα κείμενα, τους ύμνους, τις τελετουργίες κτλ σε αυτή. Που είναι το παράδοξο μέχρι εδώ; Δεν επέλεξαν την γλώσσα γιατί η ελληνική ήταν άγια γλώσσα, για πρακτικούς σκοπούς την επέλεξαν. Ορισμένοι υποστηρίζετε οτι η εκκλησιαστική γλώσσα έμεινε λόγω παράδοσης αναλλοίωτη στους αιώνες και αρα και σήμερα πρέπει να μείνει αναλλοίωτη λόγω παράδοσης. Εδώ είναι το μέγα λάθος. Αν διαβάσετε το "Χρονικόν" του Φρατζή (ιστορικός της αλώσεως) θα δείτε οτι δεν έχει αλλάξει η καθομιλουμένη γλώσσα από την εποχή της Α Οικουμενικής Συνόδου, αρα ΔΕΝ έχουμε πρόβλημα γλωσσικής ανακολουθίας μεταξύ εκκλησίας και πολιτών. Αρα η εκκλησία δεν αντιμετώπισε ποτέ το πρόβλημα της ανακολουθίας πολιτικής και εκκλησιαστικής γλώσσας στη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας και για αυτό δεν άλλαξε και τίποτα στα κείμενα.
Το πρόβλημα δημιουργείται στην Τουρκοκρατία όπου το μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων πέφτει ραγδαία και η γλώσσα υπεραπλουστεύεται ενώ η εκκλησία στα δύσκολα εκείνα χρόνια κρατάει τα κείμενα αυτούσια γιατί δεν υπάρχουν και μορφωμένοι άνθρωποι να επέμβουν, να γράψουν εκ νέου ψαλμούς, ύμνους, να δογματίσουν. Εκει δημιουργείτε η διάσταση λοιπόν.
Εχω πει επανειλλημένως πως είμαι εναντίον της μετάφρασης των ψαλμών και των ακολουθιών στα νέα ελληνικά ΓΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥΣ λόγους. Το γλωσσικό ζήτημα είναι καθαρά πρακτικό ζήτημα, η ελληνική γλώσσα χρησιμοποιήθηκε για πρακτικούς σκοπούς από την πρώτη εκκλησία, για πρακτικούς σκοπούς δεν άλλαξε στη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας (δεν άλλαξε η γλώσσα των βυζαντινών καθόλου ή ελάχιστα), για πρακτικούς σκοπούς (αγώνας επιβίωσης των δούλων και εκκλησίας) δημιουργήθηκε χάσμα μετά την τουρκοκρατία, για πρακτικούς λόγους (τεράστιος όγκος κειμένων, ύμνων, πραγματειών, αδύνατο να μεταφραστούν και να μελοποιηθούν από το μηδέν) δεν μπορεί σήμερα να μεταφραστούν τα κείμενα και οι ύμνοι.
Τι κάθεστε και μπερδεύεστε και σπάτε τα κεφάλια σας με τα θεολογικά ζητήματα; Δεν καταλαβαίνω γιατί ντε και καλά θα πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε ένα θεολογικό λόγο πίσω από κάθετι που χρησιμοποιεί η εκκλησία. Σε λίγο θα αρχίσουμε να δογματίζουμε για τον θεολογικό σκοπό που εξυπηρετεί η είσοδος του ηλεκτρικού ρεύματος στους ναούς. Ελεος.
